1 αληθειαν λεγω εν χ̅ω̅, ου ψευδομαι, συνμαρτυρουσησ μοι τησ συνειδησεωσ μου εν π̅ν̅ι̅ αγιω 2 οτι λυπη μοι εστιν μεγαλη, και αδιαλειπτοσ οδυνη τη καρδια μου. 3 ηυχομην γαρ αναθεμα ειναι αυτοσ, εγω απο του χ̅υ̅ υπερ των αδελφων μου, των συγγενων μου, κατα σαρκα; 4 οιτινεσ εισιν ισραηλειται, ων η υιοθεσια, και η δοξα, και αι διαθηκαι, και η νομοθεσια, και η λατρεια, και αι επαγγελιαι; 5 ων οι πατερεσ, και εξ ων ο χ̅σ̅, το κατα σαρκα ο ων επι παντων θ̅σ̅, ευλογητοσ εισ τουσ αιωνασ. αμην!
6 ουχ οιον δε, οτι εκπεπτωκεν ο λογοσ του θ̅υ̅. ου γαρ παντεσ οι εξ ισραηλ ουτοι, ισραηλ. 7 ουδ οτι εισιν σπερμα αβρααμ παντεσ τεκνα, αλλ: “εν ισαακ κληθησεται σοι σπερμα.” 8 τουτ εστιν ου τα τεκνα τησ σαρκοσ, ταυτα τεκνα του θ̅υ̅, αλλα τα τεκνα τησ επαγγελιασ λογιζεται εισ σπερμα. 9 επαγγελιασ γαρ ο λογοσ ουτοσ: “κατα τον καιρον τουτον, ελευσομαι, και εσται τη σαρρα υιοσ.” 10 ου μονον δε, αλλα και ρεβεκκα εξ ενοσ κοιτην, εχουσα ισαακ, του πατροσ ημων; 11 μηπω γαρ γεννηθεντων, μηδε πραξαντων τι αγαθον η φαυλον, ινα η κατ εκλογην προθεσισ του θ̅υ̅ μενη, 12 ουκ εξ εργων, αλλ εκ του καλουντοσ, ερρεθη αυτη, οτι “ο μειζων δουλευσει τω ελασσονι.” 13 καθωσ γεγραπται, “τον ιακωβ ηγαπησα, τον δε ησαυ εμισησα.”
14 τι ουν ερουμεν? μη αδικια παρα τω θ̅ω̅? μη γενοιτο! 15 τω μωυσει γαρ λεγει, “ελεησω ον αν ελεω, και οικτειρησω ον αν οικτειρω.” 16 αρα ουν ου του θελοντοσ, ουδε του τρεχοντοσ, αλλα του ελεωντοσ θ̅υ̅. 17 λεγει γαρ η γραφη τω φαραω, οτι “εισ αυτο τουτο εξηγειρα σε, οπωσ ενδειξωμαι εν σοι την δυναμιν μου, και οπωσ διαγγελη το ονομα μου εν παση τη γη.” 18 αρα ουν ον θελει, ελεει, ον δε θελει, σκληρυνει.
19 ερεισ μοι ουν, “τι ουν ετι μεμφεται? τω γαρ βουληματι αυτου τισ ανθεστηκεν?” 20 ω ανθρωπε, μενουνγε συ τισ ει, ο ανταποκρινομενοσ τω θ̅ω̅? μη ερει το πλασμα, τω πλασαντι, “τι με εποιησασ ουτωσ?” 21 η ουκ εχει εξουσιαν ο κεραμευσ του πηλου, εκ του αυτου φυραματοσ ποιησαι ο μεν εισ τιμην σκευοσ, ο δε εισ ατιμιαν? 22 ει δε θελων ο θ̅σ̅ ενδειξασθαι την οργην, και γνωρισαι το δυνατον αυτου, ηνεγκεν εν πολλη μακροθυμια, σκευη οργησ κατηρτισμενα εισ απωλειαν; 23 και ινα γνωριση τον πλουτον τησ δοξησ αυτου επι σκευη ελεουσ, α προητοιμασεν εισ δοξαν, 24 ουσ και εκαλεσεν, ημασ ου μονον εξ ιουδαιων, αλλα και εξ εθνων? 25 ωσ και εν τω ωσηε λεγει, “καλεσω τον ου λαον μου, ‘λαον μου’, και την ουκ ηγαπημενην, ‘ηγαπημενην’.” 26 “και εσται εν τω τοπω ου ερρεθη αυτοισ, ‘ου λαοσ μου υμεισ’, εκει κληθησονται υιοι θ̅υ̅ ζωντοσ.”
27 ησαιασ δε κραζει υπερ του ισραηλ, “εαν η ο αριθμοσ των υιων ισραηλ, ωσ η αμμοσ τησ θαλασσησ, το υπολειμμα σωθησεται. 28 λογον γαρ συντελων και συντεμνων ποιησει κ̅σ̅ επι τησ γησ.” 29 και καθωσ προειρηκεν ησαιασ, “ει μη κ̅σ̅ σαβαωθ ενκατελιπεν ημιν σπερμα, ωσ σοδομα αν εγενηθημεν, και ωσ γομορρα αν ωμοιωθημεν.”
30 τι ουν ερουμεν? οτι εθνη τα μη διωκοντα δικαιοσυνην, κατελαβεν δικαιοσυνην, δικαιοσυνην δε την εκ πιστεωσ; 31 ισραηλ δε διωκων νομον δικαιοσυνησ εισ νομον ουκ εφθασεν. 32 δια τι? οτι ουκ εκ πιστεωσ, αλλ ωσ εξ εργων. προσεκοψαν τω λιθω του προσκομματοσ, 33 καθωσ γεγραπται, “ιδου, τιθημι εν σιων λιθον προσκομματοσ, και πετραν σκανδαλου; και ο πιστευων επ αυτω, ου καταισχυνθησεται.”