1 ουδεν αρα νυν κατακριμα τοισ εν χ̅ω̅ ι̅υ̅; 2 ο γαρ νομοσ του π̅ν̅σ̅ τησ ζωησ εν χ̅ω̅ ι̅υ̅, ηλευθερωσεν σε απο του νομου τησ αμαρτιασ και του θανατου. 3 το γαρ αδυνατον του νομου, εν ω ησθενει δια τησ σαρκοσ, ο θ̅σ̅ τον εαυτου υιον πεμψασ, εν ομοιωματι σαρκοσ αμαρτιασ, και περι αμαρτιασ, κατεκρινε την αμαρτιαν εν τη σαρκι, 4 ινα το δικαιωμα του νομου πληρωθη εν ημιν, τοισ μη κατα σαρκα περιπατουσιν, αλλα κατα π̅ν̅α̅. 5 οι γαρ κατα σαρκα οντεσ, τα τησ σαρκοσ φρονουσιν; οι δε κατα π̅ν̅α̅, τα του π̅ν̅σ̅. 6 το γαρ φρονημα τησ σαρκοσ θανατοσ, το δε φρονημα του π̅ν̅σ̅ ζωη και ειρηνη. 7 διοτι το φρονημα τησ σαρκοσ εχθρα εισ θ̅ν̅; τω γαρ νομω του θ̅υ̅ ουχ υποτασσεται, ουδε γαρ δυναται. 8 οι δε εν σαρκι οντεσ, θ̅ω̅ αρεσαι ου δυνανται.
9 υμεισ δε ουκ εστε εν σαρκι, αλλα εν π̅ν̅ι̅, ειπερ π̅ν̅α̅ θ̅υ̅ οικει εν υμιν. ει δε τισ π̅ν̅α̅ χ̅υ̅ ουκ εχει, ουτοσ ουκ εστιν αυτου. 10 ει δε χ̅σ̅ εν υμιν, το μεν σωμα νεκρον δια αμαρτιαν, το δε π̅ν̅α̅ ζωη δια δικαιοσυνην. 11 ει δε το π̅ν̅α̅ του εγειραντοσ τον ι̅ν̅ εκ νεκρων οικει εν υμιν, ο εγειρασ εκ νεκρων χ̅ν̅ ι̅ν̅ ζωοποιησει και τα θνητα σωματα υμων, δια του ενοικουντοσ αυτου π̅ν̅σ̅ εν υμιν.
12 αρα ουν, αδελφοι, οφειλεται εσμεν, ου τη σαρκι, του κατα σαρκα ζην. 13 ει γαρ κατα σαρκα ζητε, μελλετε αποθνησκειν; ει δε π̅ν̅ι̅ τασ πραξεισ του σωματοσ θανατουτε, ζησεσθε. 14 οσοι γαρ π̅ν̅ι̅ θ̅υ̅ αγονται, ουτοι υιοι θ̅υ̅ εισιν. 15 ου γαρ ελαβετε πνευμα δουλειασ παλιν εισ φοβον, αλλα ελαβετε π̅ν̅α̅ υιοθεσιασ, εν ω κραζομεν, “αββα, ο πατηρ!” 16 αυτο το π̅ν̅α̅ συνμαρτυρει τω π̅ν̅ι̅ ημων οτι εσμεν τεκνα θ̅υ̅. 17 ει δε τεκνα, και κληρονομοι; κληρονομοι μεν θ̅υ̅, συνκληρονομοι δε χ̅υ̅, ειπερ συνπασχομεν, ινα και συνδοξασθωμεν.
18 λογιζομαι γαρ οτι ουκ αξια τα παθηματα του νυν καιρου, προσ την μελλουσαν δοξαν αποκαλυφθηναι εισ ημασ. 19 η γαρ αποκαραδοκια τησ κτισεωσ, την αποκαλυψιν των υιων του θ̅υ̅ απεκδεχεται. 20 τη γαρ ματαιοτητι, η κτισισ υπεταγη, ουχ εκουσα, αλλα δια τον υποταξαντα, εφ ελπιδι 21 οτι και αυτη η κτισισ ελευθερωθησεται απο τησ δουλειασ τησ φθορασ, εισ την ελευθεριαν τησ δοξησ των τεκνων του θ̅υ̅. 22 οιδαμεν γαρ οτι πασα η κτισισ συνστεναζει και συνωδινει αχρι του νυν. 23 ου μονον δε, αλλα και αυτοι, την απαρχην του π̅ν̅σ̅ εχοντεσ, ημεισ και αυτοι εν εαυτοισ στεναζομεν, υιοθεσιαν απεκδεχομενοι, την απολυτρωσιν του σωματοσ ημων. 24 τη γαρ ελπιδι εσωθημεν; ελπισ δε βλεπομενη, ουκ εστιν ελπισ; ο γαρ βλεπει τισ, ελπιζει? 25 ει δε ο ου βλεπομεν ελπιζομεν, δι υπομονησ απεκδεχομεθα.
26 ωσαυτωσ δε και το π̅ν̅α̅ συναντιλαμβανεται τη ασθενεια ημων; το γαρ τι προσευξωμεθα καθο δει, ουκ οιδαμεν, αλλα αυτο το π̅ν̅α̅ υπερεντυγχανει στεναγμοισ αλαλητοισ. 27 ο δε εραυνων τασ καρδιασ οιδεν τι το φρονημα του π̅ν̅σ̅, οτι κατα θ̅ν̅, εντυγχανει υπερ αγιων.
28 οιδαμεν δε οτι τοισ αγαπωσι τον θ̅ν̅, παντα συνεργει εισ αγαθον, τοισ κατα προθεσιν κλητοισ ουσιν. 29 οτι ουσ προεγνω, και προωρισεν συμμορφουσ τησ εικονοσ του υιου αυτου, εισ το ειναι αυτον πρωτοτοκον εν πολλοισ αδελφοισ. 30 ουσ δε προωρισεν, τουτουσ και εκαλεσεν; και ουσ εκαλεσεν, τουτουσ και εδικαιωσεν; ουσ δε εδικαιωσεν, τουτουσ και εδοξασεν.
31 τι ουν ερουμεν προσ ταυτα? ει ο θ̅σ̅ υπερ ημων, τισ καθ ημων? 32 οσ γε του ιδιου υιου ουκ εφεισατο, αλλα υπερ ημων παντων παρεδωκεν αυτον, πωσ ουχι και συν αυτω, τα παντα ημιν χαρισεται? 33 τισ εγκαλεσει κατα εκλεκτων θ̅υ̅? θ̅σ̅ ο δικαιων. 34 τισ ο κατακρινων? χ̅σ̅ ι̅σ̅ ο αποθανων, μαλλον δε εγερθεισ οσ, και εστιν εν δεξια του θ̅υ̅, οσ και εντυγχανει υπερ ημων. 35 τισ ημασ χωρισει απο τησ αγαπησ του χ̅υ̅? θλιψισ, η στενοχωρια, η διωγμοσ, η λιμοσ, η γυμνοτησ, η κινδυνοσ, η μαχαιρα? 36 καθωσ γεγραπται, οτι “ενεκεν σου, θανατουμεθα ολην την ημεραν; ελογισθημεν ωσ προβατα σφαγησ.” 37 αλλ εν τουτοισ πασιν, υπερνικωμεν δια του αγαπησαντοσ ημασ. 38 πεπεισμαι γαρ οτι ουτε θανατοσ, ουτε ζωη, ουτε αγγελοι, ουτε αρχαι, ουτε ενεστωτα, ουτε μελλοντα, ουτε δυναμεισ, 39 ουτε υψωμα, ουτε βαθοσ, ουτε τισ κτισισ ετερα, δυνησεται ημασ χωρισαι απο τησ αγαπησ του θ̅υ̅, τησ εν χ̅ω̅ ι̅υ̅, τω κ̅ω̅ ημων.