1 δικαιωθεντεσ ουν εκ πιστεωσ, ειρηνην εχωμεν προσ τον θ̅ν̅, δια του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅, 2 δι ου και την προσαγωγην εσχηκαμεν, τη πιστει εισ την χαριν ταυτην, εν η εστηκαμεν; και καυχωμεθα επ ελπιδι τησ δοξησ του θ̅υ̅. 3 ου μονον δε, αλλα και καυχωμεθα εν ταισ θλιψεσιν, ειδοτεσ οτι η θλιψισ υπομονην κατεργαζεται, 4 η δε υπομονη δοκιμην, η δε δοκιμη ελπιδα. 5 η δε ελπισ ου καταισχυνει, οτι η αγαπη του θ̅υ̅ εκκεχυται εν ταισ καρδιαισ ημων δια π̅ν̅σ̅ αγιου, του δοθεντοσ ημιν.
6 ετι γαρ χ̅σ̅, οντων ημων ασθενων ετι, κατα καιρον υπερ ασεβων απεθανεν. 7 μολισ γαρ υπερ δικαιου τισ αποθανειται; υπερ γαρ του αγαθου, ταχα τισ και τολμα αποθανειν. 8 συνιστησιν δε την εαυτου αγαπην εισ ημασ ο θ̅σ̅, οτι ετι αμαρτωλων οντων ημων, χ̅σ̅ υπερ ημων απεθανεν. 9 πολλω ουν μαλλον δικαιωθεντεσ νυν εν τω αιματι αυτου, σωθησομεθα δι αυτου απο τησ οργησ. 10 ει γαρ εχθροι οντεσ, κατηλλαγημεν τω θ̅ω̅ δια του θανατου του υιου αυτου, πολλω μαλλον καταλλαγεντεσ, σωθησομεθα εν τη ζωη αυτου. 11 ου μονον δε, αλλα και καυχωμενοι εν τω θ̅ω̅, δια του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅, δι ου νυν την καταλλαγην ελαβομεν.
12 δια τουτο, ωσπερ δι ενοσ ανθρωπου η αμαρτια εισ τον κοσμον εισηλθεν, και δια τησ αμαρτιασ ο θανατοσ; και ουτωσ εισ παντασ ανθρωπουσ ο θανατοσ διηλθεν, εφ ω παντεσ ημαρτον 13 αχρι γαρ νομου, αμαρτια ην εν κοσμω, αμαρτια δε ουκ ελλογειται, μη οντοσ νομου. 14 αλλα εβασιλευσεν ο θανατοσ απο αδαμ μεχρι μωυσεωσ, και επι τουσ μη αμαρτησαντασ επι τω ομοιωματι τησ παραβασεωσ αδαμ, οσ εστιν τυποσ του μελλοντοσ.
15 αλλ ουχ ωσ το παραπτωμα, ουτωσ και το χαρισμα. ει γαρ τω του ενοσ παραπτωματι, οι πολλοι απεθανον, πολλω μαλλον η χαρισ του θ̅υ̅ και η δωρεα εν χαριτι, τη του ενοσ ανθρωπου, ι̅υ̅ χ̅υ̅, εισ τουσ πολλουσ επερισσευσεν. 16 και ουχ ωσ δι ενοσ αμαρτησαντοσ, το δωρημα; το μεν γαρ κριμα εξ ενοσ, εισ κατακριμα, το δε χαρισμα εκ πολλων παραπτωματων, εισ δικαιωμα. 17 ει γαρ τω του ενοσ παραπτωματι, ο θανατοσ εβασιλευσεν δια του ενοσ, πολλω μαλλον οι την περισσειαν τησ χαριτοσ και τησ δωρεασ τησ δικαιοσυνησ λαμβανοντεσ, εν ζωη βασιλευσουσιν, δια του ενοσ, ι̅υ̅ χ̅υ̅.
18 αρα ουν ωσ δι ενοσ παραπτωματοσ, εισ παντασ ανθρωπουσ εισ κατακριμα, ουτωσ και δι ενοσ δικαιωματοσ, εισ παντασ ανθρωπουσ εισ δικαιωσιν ζωησ. 19 ωσπερ γαρ δια τησ παρακοησ του ενοσ ανθρωπου, αμαρτωλοι κατεσταθησαν οι πολλοι, ουτωσ και δια τησ υπακοησ του ενοσ, δικαιοι κατασταθησονται οι πολλοι. 20 νομοσ δε παρεισηλθεν, ινα πλεοναση το παραπτωμα; ου δε επλεονασεν η αμαρτια, υπερεπερισσευσεν η χαρισ, 21 ινα ωσπερ εβασιλευσεν η αμαρτια εν τω θανατω, ουτωσ και η χαρισ βασιλευση δια δικαιοσυνησ, εισ ζωην αιωνιον δια ι̅υ̅ χ̅υ̅ του κ̅υ̅ ημων.