1 μετα ταυτα ειδον, και ιδου, θυρα ηνεωγμενη εν τω ουρανω, και η φωνη η πρωτη ην ηκουσα ωσ σαλπιγγοσ λαλουσησ μετ εμου λεγων, “αναβα ωδε, και δειξω σοι α δει γενεσθαι μετα ταυτα.” 2 ευθεωσ εγενομην εν π̅ν̅ι̅, και ιδου, θρονοσ εκειτο εν τω ουρανω, και επι τον θρονον καθημενοσ, 3 και ο καθημενοσ ομοιοσ ορασει λιθω, ιασπιδι και σαρδιω, και ιρισ κυκλοθεν του θρονου ομοιοσ ορασει σμαραγδινω. 4 και κυκλοθεν του θρονου θρονουσ εικοσι τεσσαρεσ, και επι τουσ θρονουσ, εικοσι τεσσαρασ πρεσβυτερουσ καθημενουσ, περιβεβλημενουσ εν ιματιοισ λευκοισ, και επι τασ κεφαλασ αυτων στεφανουσ χρυσουσ. 5 και εκ του θρονου εκπορευονται αστραπαι, και φωναι, και βρονται. και επτα λαμπαδεσ πυροσ καιομεναι ενωπιον του θρονου, α εισιν τα επτα πνευματα του θ̅υ̅; 6 και ενωπιον του θρονου ωσ θαλασσα υαλινη, ομοια κρυσταλλω.
και εν μεσω του θρονου και κυκλω του θρονου, τεσσαρα ζωα, γεμοντα οφθαλμων εμπροσθεν και οπισθεν. 7 και το ζωον το πρωτον ομοιον λεοντι, και το δευτερον ζωον ομοιον μοσχω, και το τριτον ζωον εχων το προσωπον ωσ ανθρωπου, και το τεταρτον ζωον ομοιον αετω πετομενω. 8 και τα τεσσερα ζωα, εν καθ εν αυτων, εχων ανα πτερυγασ εξ, κυκλοθεν και εσωθεν γεμουσιν οφθαλμων; και αναπαυσιν ουκ εχουσιν ημερασ και νυκτοσ λεγοντεσ, “‘αγιοσ, αγιοσ, αγιοσ, κ̅σ̅ ο θ̅σ̅ ο παντοκρατωρ’, ο ην, και ο ων, και ο ερχομενοσ.” 9 και οταν δωσουσιν τα ζωα δοξαν, και τιμην, και ευχαριστιαν, τω καθημενω επι τω θρονω, τω ζωντι εισ τουσ αιωνασ των αιωνων, 10 πεσουνται οι εικοσι τεσσαρεσ πρεσβυτεροι ενωπιον του καθημενου επι του θρονου, και προσκυνησουσιν τω ζωντι εισ τουσ αιωνασ των αιωνων, και βαλουσιν τουσ στεφανουσ αυτων ενωπιον του θρονου λεγοντεσ, 11 “αξιοσ ει, ο κ̅σ̅ και ο θ̅σ̅ ημων, λαβειν την δοξαν και την τιμην και την δυναμιν, οτι συ εκτισασ τα παντα, και δια το θελημα σου ησαν, και εκτισθησαν.”