1 και τω αγγελω τησ εν σαρδεσιν εκκλησιασ γραψον: ‘ταδε λεγει ο εχων τα επτα πνευματα του θ̅υ̅ και τουσ επτα αστερασ: “οιδα σου τα εργα, οτι ονομα εχεισ, οτι ζησ, και νεκροσ ει. 2 γινου γρηγορων, και στηρισον τα λοιπα, α εμελλον αποθανειν; ου γαρ ευρηκα σου τα εργα, πεπληρωμενα ενωπιον του θ̅υ̅ μου. 3 μνημονευε ουν πωσ ειληφασ και ηκουσασ, και τηρει και μετανοησον. εαν ουν μη γρηγορησησ, ηξω ωσ κλεπτησ, και ου μη γνωσ ποιαν ωραν ηξω επι σε. 4 αλλα εχεισ ολιγα ονοματα εν σαρδεσιν, α ουκ εμολυναν τα ιματια αυτων, και περιπατησουσιν μετ εμου εν λευκοισ, οτι αξιοι εισιν. 5 ο νικων ουτωσ περιβαλειται εν ιματιοισ λευκοισ, και ου μη εξαλειψω το ονομα αυτου εκ τησ βιβλου τησ ζωησ, και ομολογησω το ονομα αυτου ενωπιον του πατροσ μου, και ενωπιον των αγγελων αυτου. 6 ο εχων ουσ, ακουσατω τι το π̅ν̅α̅ λεγει ταισ εκκλησιαισ.”’
7 και τω αγγελω τησ εν φιλαδελφια εκκλησιασ γραψον: ‘ταδε λεγει ο αγιοσ, ο αληθινοσ, ο εχων την κλειν δαυειδ, ο ανοιγων και ουδεισ κλεισει, και κλειων και ουδεισ ανοιγει: 8 “οιδα σου τα εργα. ιδου, δεδωκα ενωπιον σου θυραν ηνεωγμενην, ην ουδεισ δυναται κλεισαι αυτην; οτι μικραν εχεισ δυναμιν, και ετηρησασ μου τον λογον, και ουκ ηρνησω το ονομα μου. 9 ιδου, διδω εκ τησ συναγωγησ του σατανα, των λεγοντων εαυτουσ ιουδαιουσ ειναι, και ουκ εισιν, αλλα ψευδονται; ιδου, ποιησω αυτουσ ινα ηξουσιν και προσκυνησουσιν ενωπιον των ποδων σου, και γνωσιν οτι εγω ηγαπησα σε. 10 οτι ετηρησασ τον λογον τησ υπομονησ μου, καγω σε τηρησω εκ τησ ωρασ του πειρασμου τησ μελλουσησ ερχεσθαι επι τησ οικουμενησ ολησ, πειρασαι τουσ κατοικουντασ επι τησ γησ. 11 ερχομαι ταχυ; κρατει ο εχεισ, ινα μηδεισ λαβη τον στεφανον σου. 12 ο νικων, ποιησω αυτον στυλον εν τω ναω του θ̅υ̅ μου, και εξω ου μη εξελθη ετι; και γραψω επ αυτον το ονομα του θ̅υ̅ μου, και το ονομα τησ πολεωσ του θ̅υ̅ μου, τησ καινησ ιερουσαλημ, η καταβαινουσα εκ του ουρανου απο του θ̅υ̅ μου, και το ονομα μου το καινον. 13 ο εχων ουσ, ακουσατω τι το π̅ν̅α̅ λεγει ταισ εκκλησιαισ.”’
14 και τω αγγελω τησ εν λαοδικια εκκλησιασ γραψον: ‘ταδε λεγει ο αμην, ο μαρτυσ ο πιστοσ και αληθινοσ, η αρχη τησ κτισεωσ του θ̅υ̅: 15 “οιδα σου τα εργα, οτι ουτε ψυχροσ ει ουτε ζεστοσ. οφελον ψυχροσ ησ η ζεστοσ. 16 ουτωσ, οτι χλιαροσ ει, και ουτε ψυχροσ, ουτε ζεστοσ, μελλω σε εμεσαι εκ του στοματοσ μου. 17 οτι λεγεισ, οτι ‘πλουσιοσ ειμι, και πεπλουτηκα, και ουδεν χρειαν εχω’, και ουκ οιδασ οτι συ ει ο ταλαιπωροσ, και ελεεινοσ, και πτωχοσ, και τυφλοσ, και γυμνοσ. 18 συμβουλευω σοι αγορασαι παρ εμου χρυσιον πεπυρωμενον εκ πυροσ, ινα πλουτησησ, και ιματια λευκα, ινα περιβαλη, και μη φανερωθη η αισχυνη τησ γυμνοτητοσ σου, και κολλουριον εγχρισαι τουσ οφθαλμουσ σου, ινα βλεπησ. 19 εγω οσουσ εαν φιλω, ελεγχω και παιδευω; ζηλευε ουν και μετανοησον. 20 ιδου, εστηκα επι την θυραν και κρουω; εαν τισ ακουση τησ φωνησ μου και ανοιξη την θυραν, και εισελευσομαι προσ αυτον, και δειπνησω μετ αυτου, και αυτοσ μετ εμου. 21 ο νικων, δωσω αυτω καθισαι μετ εμου εν τω θρονω μου, ωσ καγω ενικησα, και εκαθισα μετα του πατροσ μου εν τω θρονω αυτου. 22 ο εχων ουσ, ακουσατω τι το π̅ν̅α̅ λεγει ταισ εκκλησιαισ.”’”