1 και εγενετο, οτε ετελεσεν ο ι̅σ̅ τουσ λογουσ τουτουσ, μετηρεν απο τησ γαλιλαιασ και ηλθεν εισ τα ορια τησ ιουδαιασ περαν του ιορδανου. 2 και ηκολουθησαν αυτω οχλοι πολλοι, και εθεραπευσεν αυτουσ εκει.
3 και προσηλθον αυτω φαρισαιοι, πειραζοντεσ αυτον και λεγοντεσ, “ει εξεστιν ανθρωπω απολυσαι την γυναικα αυτου κατα πασαν αιτιαν?” 4 ο δε αποκριθεισ ειπεν, “ουκ ανεγνωτε οτι ο ποιησασ απ αρχησ, ‘αρσεν και θηλυ, εποιησεν αυτουσ’? 5 και ειπεν, ‘ενεκα τουτου καταλειψει ανθρωποσ τον πατερα και την μητερα, και κολληθησεται τη γυναικι αυτου, και εσονται οι δυο εισ σαρκα μιαν’? 6 ωστε ουκετι εισιν δυο, αλλα σαρξ μια. ο ουν ο θ̅σ̅ συνεζευξεν, ανθρωποσ μη χωριζετω.” 7 λεγουσιν αυτω, “τι ουν μωυσησ ενετειλατο ‘δουναι βιβλιον αποστασιου και απολυσαι αυτην’?” 8 λεγει αυτοισ, οτι “μωυσησ προσ την σκληροκαρδιαν υμων, επετρεψεν υμιν απολυσαι τασ γυναικασ υμων; απ αρχησ δε ου γεγονεν ουτωσ. 9 λεγω δε υμιν οτι οσ αν απολυση την γυναικα αυτου μη επι πορνεια, και γαμηση αλλην, μοιχαται; και ο απολελυμενην γαμησασ μοιχαται.”
10 λεγουσιν αυτω οι μαθηται, “ει ουτωσ εστιν η αιτια του ανθρωπου μετα τησ γυναικοσ, ου συμφερει γαμησαι.” 11 ο δε ειπεν αυτοισ, “ου παντεσ χωρουσι τον λογον τουτον, αλλ οισ δεδοται. 12 εισιν γαρ ευνουχοι, οιτινεσ εκ κοιλιασ μητροσ εγεννηθησαν ουτωσ, και εισιν ευνουχοι οιτινεσ ευνουχισθησαν υπο των ανθρωπων, και εισιν ευνουχοι οιτινεσ ευνουχισαν εαυτουσ δια την βασιλειαν των ουρανων. ο δυναμενοσ χωρειν, χωρειτω.”
13 τοτε προσηνεχθησαν αυτω παιδια, ινα τασ χειρασ επιθη αυτοισ και προσευξηται; οι δε μαθηται επετιμησαν αυτοισ. 14 ο δε ι̅σ̅ ειπεν, “αφετε τα παιδια και μη κωλυετε αυτα ελθειν προσ με; των γαρ τοιουτων εστιν η βασιλεια των ουρανων.” 15 και επιθεισ τασ χειρασ αυτοισ, επορευθη εκειθεν.
16 και ιδου, εισ προσελθων αυτω ειπεν, “διδασκαλε, τι αγαθον ποιησω, ινα σχω ζωην αιωνιον?” 17 ο δε ειπεν αυτω, “τι με ερωτασ περι του αγαθου? εισ εστιν ο αγαθοσ. ει δε θελεισ εισ την ζωην εισελθειν, τηρησον τασ εντολασ.” 18 λεγει αυτω, “ποιασ?” ο δε ι̅σ̅ ειπεν, το “ου φονευσεισ, ου μοιχευσεισ, ου κλεψεισ, ου ψευδομαρτυρησεισ”, 19 “τιμα τον πατερα και την μητερα”, και, “αγαπησεισ τον πλησιον σου ωσ σεαυτον.” 20 λεγει αυτω ο νεανισκοσ, “παντα ταυτα εφυλαξα; τι ετι υστερω?” 21 εφη αυτω ο ι̅σ̅, “ει θελεισ τελειοσ ειναι, υπαγε πωλησον σου τα υπαρχοντα, και δοσ πτωχοισ, και εξεισ θησαυρον εν ουρανοισ, και δευρο, ακολουθει μοι.” 22 ακουσασ δε, ο νεανισκοσ τον λογον, απηλθεν λυπουμενοσ, ην γαρ εχων κτηματα πολλα.
23 ο δε ι̅σ̅ ειπεν τοισ μαθηταισ αυτου, “αμην, λεγω υμιν οτι πλουσιοσ δυσκολωσ εισελευσεται εισ την βασιλειαν των ουρανων. 24 παλιν δε λεγω υμιν, ευκοπωτερον εστιν καμηλον δια τρηματοσ ραφιδοσ διελθειν η πλουσιον εισελθειν εισ την βασιλειαν του θ̅υ̅.” 25 ακουσαντεσ δε, οι μαθηται εξεπλησσοντο σφοδρα λεγοντεσ, “τισ αρα δυναται σωθηναι?” 26 εμβλεψασ δε ο ι̅σ̅ ειπεν αυτοισ, “παρα ανθρωποισ τουτο αδυνατον εστιν, παρα δε θ̅ω̅ παντα δυνατα.”
27 τοτε αποκριθεισ ο πετροσ ειπεν αυτω, “ιδου, ημεισ αφηκαμεν παντα και ηκολουθησαμεν σοι; τι αρα εσται ημιν?” 28 ο δε ι̅σ̅ ειπεν αυτοισ, “αμην, λεγω υμιν οτι υμεισ οι ακολουθησαντεσ μοι εν τη παλιγγενεσια, οταν καθιση ο υιοσ του ανθρωπου επι θρονου δοξησ αυτου, καθησεσθε και υμεισ επι δωδεκα θρονουσ, κρινοντεσ τασ δωδεκα φυλασ του ισραηλ. 29 και πασ οστισ αφηκεν οικιασ, η αδελφουσ, η αδελφασ, η πατερα, η μητερα, η γυναικα, η τεκνα, η αγρουσ, ενεκεν του εμου ονοματοσ, εκατονταπλασιονα λημψεται και ζωην αιωνιον κληρονομησει. 30 πολλοι δε εσονται πρωτοι εσχατοι, και εσχατοι πρωτοι.