1 ομοια γαρ εστιν η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω, οικοδεσποτη, οστισ εξηλθεν αμα πρωι μισθωσασθαι εργατασ εισ τον αμπελωνα αυτου. 2 συμφωνησασ δε μετα των εργατων εκ δηναριου την ημεραν, απεστειλεν αυτουσ εισ τον αμπελωνα αυτου. 3 και εξελθων περι τριτην ωραν, ειδεν αλλουσ εστωτασ εν τη αγορα αργουσ; 4 και εκεινοισ ειπεν, ‘υπαγετε και υμεισ εισ τον αμπελωνα, και ο εαν η δικαιον, δωσω υμιν.’ 5 οι δε απηλθον. παλιν εξελθων περι εκτην και ενατην ωραν, εποιησεν ωσαυτωσ. 6 περι δε την ενδεκατην εξελθων, ευρεν αλλουσ εστωτασ, και λεγει αυτοισ, ‘τι ωδε εστηκατε ολην την ημεραν αργοι?’ 7 λεγουσιν αυτω, ‘οτι ουδεισ ημασ εμισθωσατο.’ λεγει αυτοισ, ‘υπαγετε και υμεισ εισ τον αμπελωνα.’ 8 οψιασ δε γενομενησ λεγει ο κυριοσ του αμπελωνοσ τω επιτροπω αυτου, ‘καλεσον τουσ εργατασ και αποδοσ αυτοισ τον μισθον, αρξαμενοσ απο των εσχατων εωσ των πρωτων.’ 9 και ελθοντεσ οι περι την ενδεκατην ωραν, ελαβον ανα δηναριον. 10 ελθοντεσ δε οι πρωτοι ενομισαν οτι πλειον λημψονται, και ελαβον ανα δηναριον και αυτοι. 11 λαβοντεσ δε, εγογγυζον κατα του οικοδεσποτου 12 λεγοντεσ, ‘ουτοι οι εσχατοι μιαν ωραν εποιησαν, και ισουσ ημιν αυτουσ εποιησασ, τοισ βαστασασι το βαροσ τησ ημερασ και τον καυσωνα.’ 13 ο δε αποκριθεισ ενι αυτων ειπεν, ‘εταιρε, ουκ αδικω σε. ουχι δηναριου συνεφωνησασ μοι? 14 αρον το σον και υπαγε. θελω δε τουτω τω εσχατω δουναι ωσ και σοι. 15 η ουκ εξεστιν μοι, ο θελω ποιησαι εν τοισ εμοισ? η ο οφθαλμοσ σου πονηροσ εστιν, οτι εγω αγαθοσ ειμι?’ 16 ουτωσ εσονται οι εσχατοι πρωτοι, και οι πρωτοι εσχατοι.”
17 και αναβαινων ο ι̅σ̅ εισ ιεροσολυμα, παρελαβεν τουσ δωδεκα μαθητασ κατ ιδιαν, και εν τη οδω ειπεν αυτοισ, 18 “ιδου, αναβαινομεν εισ ιεροσολυμα, και ο υιοσ του ανθρωπου παραδοθησεται τοισ αρχιερευσιν και γραμματευσιν, και κατακρινουσιν αυτον θανατω, 19 και παραδωσουσιν αυτον τοισ εθνεσιν, εισ το εμπαιξαι, και μαστιγωσαι, και σταυρωσαι; και τη τριτη ημερα αναστησεται.”
20 τοτε προσηλθεν αυτω η μητηρ των υιων ζεβεδαιου μετα των υιων αυτησ, προσκυνουσα και αιτουσα τι παρ αυτου. 21 ο δε ειπεν αυτη, “τι θελεισ?” λεγει αυτω, “ειπε ινα καθισωσιν ουτοι οι δυο υιοι μου, εισ εκ δεξιων και εισ εξ ευωνυμων σου εν τη βασιλεια σου.” 22 αποκριθεισ δε ο ι̅σ̅ ειπεν, “ουκ οιδατε τι αιτεισθε. δυνασθε πιειν το ποτηριον ο εγω μελλω πινειν?” λεγουσιν αυτω, “δυναμεθα.” 23 λεγει αυτοισ, “το μεν ποτηριον μου πιεσθε, το δε καθισαι εκ δεξιων μου και εξ ευωνυμων, ουκ εστιν εμον δουναι, αλλ οισ ητοιμασται υπο του πατροσ μου.”
24 και ακουσαντεσ, οι δεκα ηγανακτησαν περι των δυο αδελφων. 25 ο δε ι̅σ̅ προσκαλεσαμενοσ αυτουσ ειπεν, “οιδατε οτι οι αρχοντεσ των εθνων κατακυριευουσιν αυτων, και οι μεγαλοι κατεξουσιαζουσιν αυτων. 26 ουχ ουτωσ εστιν εν υμιν; αλλ οσ εαν θελη εν υμιν μεγασ γενεσθαι, εσται υμων διακονοσ; 27 και οσ αν θελη εν υμιν ειναι πρωτοσ, εσται υμων δουλοσ; 28 ωσπερ ο υιοσ του ανθρωπου ουκ ηλθεν διακονηθηναι, αλλα διακονησαι και δουναι την ψυχην αυτου λυτρον αντι πολλων.”
29 και εκπορευομενων αυτων απο ιερειχω, ηκολουθησεν αυτω οχλοσ πολυσ. 30 και ιδου, δυο τυφλοι καθημενοι παρα την οδον, ακουσαντεσ οτι ι̅σ̅ παραγει, εκραξαν λεγοντεσ, ελεησον ημασ, κ̅ε̅, υιοσ δαυειδ. 31 ο δε οχλοσ επετιμησεν αυτοισ ινα σιωπησωσιν. οι δε μειζον εκραξαν λεγοντεσ, “κ̅ε̅, ελεησον ημασ, υιοσ δαυειδ.” 32 και στασ, ο ι̅σ̅ εφωνησεν αυτουσ και ειπεν, “τι θελετε ποιησω υμιν?” 33 λεγουσιν αυτω, “κ̅ε̅, ινα ανοιγωσιν οι οφθαλμοι ημων.” 34 σπλαγχνισθεισ δε, ο ι̅σ̅ ηψατο των οφθαλμων αυτων, και ευθεωσ ανεβλεψαν και ηκολουθησαν αυτω.