1 εν εκεινη τη ωρα προσηλθον οι μαθηται τω ι̅υ̅ λεγοντεσ, “τισ αρα μειζων εστιν εν τη βασιλεια των ουρανων?” 2 και προσκαλεσαμενοσ παιδιον, εστησεν αυτο εν μεσω αυτων 3 και ειπεν, “αμην, λεγω υμιν, εαν μη στραφητε και γενησθε ωσ τα παιδια, ου μη εισελθητε εισ την βασιλειαν των ουρανων. 4 οστισ ουν ταπεινωσει εαυτον ωσ το παιδιον τουτο, ουτοσ εστιν ο μειζων εν τη βασιλεια των ουρανων; 5 και οσ εαν δεξηται εν παιδιον τοιουτο επι τω ονοματι μου, εμε δεχεται.
6 οσ δ αν σκανδαλιση ενα των μικρων τουτων των πιστευοντων εισ εμε, συμφερει αυτω ινα κρεμασθη μυλοσ ονικοσ περι τον τραχηλον αυτου, και καταποντισθη εν τω πελαγει τησ θαλασσησ. 7 ουαι τω κοσμω απο των σκανδαλων! αναγκη γαρ εστιν ελθειν τα σκανδαλα, πλην ουαι τω ανθρωπω δι ου το σκανδαλον ερχεται!
8 ει δε η χειρ σου η ο πουσ σου σκανδαλιζει σε, εκκοψον αυτον και βαλε απο σου; καλον σοι εστιν εισελθειν εισ την ζωην κυλλον η χωλον, η δυο χειρασ η δυο ποδασ εχοντα, βληθηναι εισ το πυρ το αιωνιον. 9 και ει ο οφθαλμοσ σου σκανδαλιζει σε, εξελε αυτον και βαλε απο σου; καλον σοι εστιν μονοφθαλμον εισ την ζωην εισελθειν, η δυο οφθαλμουσ εχοντα βληθηναι εισ την γεενναν του πυροσ.
10 ορατε μη καταφρονησητε ενοσ των μικρων τουτων; λεγω γαρ υμιν οτι οι αγγελοι αυτων εν ουρανοισ, δια παντοσ βλεπουσι το προσωπον του πατροσ μου, του εν ουρανοισ. 12 τι υμιν δοκει? εαν γενηται τινι ανθρωπω εκατον προβατα, και πλανηθη εν εξ αυτων, ουχι αφεισ τα ενενηκοντα εννεα επι τα ορη, και πορευθεισ ζητει το πλανωμενον? 13 και εαν γενηται ευρειν αυτο, αμην, λεγω υμιν οτι χαιρει επ αυτω μαλλον η επι τοισ ενενηκοντα εννεα τοισ μη πεπλανημενοισ. 14 ουτωσ ουκ εστιν θελημα εμπροσθεν του πατροσ υμων, του εν ουρανοισ, ινα αποληται εν των μικρων τουτων.
15 εαν δε αμαρτηση εισ σε ο αδελφοσ σου, υπαγε ελεγξον αυτον μεταξυ σου και αυτου μονου. εαν σου ακουση, εκερδησασ τον αδελφον σου. 16 εαν δε μη ακουση, παραλαβε μετα σου ετι, ενα η δυο, ινα ‘επι στοματοσ δυο μαρτυρων η τριων, σταθη παν ρημα’. 17 εαν δε παρακουση αυτων, ειπε τη εκκλησια. εαν δε και τησ εκκλησιασ παρακουση, εστω σοι ωσπερ ο εθνικοσ και ο τελωνησ. 18 αμην, λεγω υμιν, οσα εαν δησητε επι τησ γησ, εσται δεδεμενα εν ουρανω, και οσα εαν λυσητε επι τησ γησ, εσται λελυμενα εν ουρανω. 19 παλιν αμην, λεγω υμιν οτι εαν δυο συμφωνησωσιν εξ υμων επι τησ γησ περι παντοσ πραγματοσ, ου εαν αιτησωνται, γενησεται αυτοισ παρα του πατροσ μου, του εν ουρανοισ. 20 ου γαρ εισιν δυο η τρεισ συνηγμενοι εισ το εμον ονομα, εκει ειμι εν μεσω αυτων.”
21 τοτε προσελθων, ο πετροσ ειπεν αυτω, “κ̅ε̅, ποσακισ αμαρτησει εισ εμε ο αδελφοσ μου, και αφησω αυτω? εωσ επτακισ?” 22 λεγει αυτω ο ι̅σ̅, “ου λεγω σοι εωσ επτακισ, αλλα εωσ εβδομηκοντακισ επτα!
23 δια τουτο ωμοιωθη η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω βασιλει, οσ ηθελησεν συναραι λογον μετα των δουλων αυτου. 24 αρξαμενου δε αυτου συναιρειν, προσηνεχθη εισ αυτω οφειλετησ μυριων ταλαντων. 25 μη εχοντοσ δε αυτου αποδουναι, εκελευσεν αυτον ο κυριοσ πραθηναι, και την γυναικα, και τα τεκνα, και παντα οσα ειχεν, και αποδοθηναι. 26 πεσων ουν ο δουλοσ προσεκυνει αυτω λεγων, ‘κυριε, μακροθυμησον επ εμοι, και παντα αποδωσω σοι.’ 27 σπλαγχνισθεισ δε, ο κυριοσ του δουλου εκεινου απελυσεν αυτον, και το δανιον αφηκεν αυτω. 28 εξελθων δε, ο δουλοσ εκεινοσ ευρεν ενα των συνδουλων αυτου, οσ ωφειλεν αυτω εκατον δηναρια, και κρατησασ αυτον επνιγεν λεγων, ‘αποδοσ ει τι οφειλεισ.’ 29 πεσων ουν, ο συνδουλοσ αυτου παρεκαλει αυτον λεγων, ‘μακροθυμησον επ εμοι, και αποδωσω σοι.’ 30 ο δε ουκ ηθελεν, αλλα απελθων, εβαλεν αυτον εισ φυλακην, εωσ ου αποδω το οφειλομενον. 31 ιδοντεσ ουν οι συνδουλοι αυτου τα γενομενα, ελυπηθησαν σφοδρα, και ελθοντεσ διεσαφησαν τω κυριω εαυτων παντα τα γενομενα. 32 τοτε προσκαλεσαμενοσ αυτον ο κυριοσ αυτου λεγει αυτω, ‘δουλε πονηρε, πασαν την οφειλην εκεινην αφηκα σοι, επει παρεκαλεσασ με. 33 ουκ εδει και σε ελεησαι τον συνδουλον σου, ωσ καγω σε ηλεησα?’ 34 και οργισθεισ, ο κυριοσ αυτου παρεδωκεν αυτον τοισ βασανισταισ, εωσ ου αποδω παν το οφειλομενον. 35 ουτωσ και ο πατηρ μου ο ουρανιοσ ποιησει υμιν, εαν μη αφητε εκαστοσ τω αδελφω αυτου απο των καρδιων υμων.”