1 και μεθ ημερασ εξ, παραλαμβανει ο ι̅σ̅ τον πετρον, και ιακωβον, και ιωαννην, τον αδελφον αυτου, και αναφερει αυτουσ εισ οροσ υψηλον κατ ιδιαν. 2 και μετεμορφωθη εμπροσθεν αυτων, και ελαμψεν το προσωπον αυτου ωσ ο ηλιοσ, τα δε ιματια αυτου εγενετο λευκα ωσ το φωσ. 3 και ιδου, ωφθη αυτοισ μωυσησ και ηλειασ συνλαλουντεσ μετ αυτου. 4 αποκριθεισ δε, ο πετροσ ειπεν τω ι̅υ̅, “κ̅ε̅, καλον εστιν ημασ ωδε ειναι. ει θελεισ, ποιησω ωδε τρεισ σκηνασ, σοι μιαν, και μωυσει μιαν, και ηλεια μιαν.” 5 ετι αυτου λαλουντοσ, ιδου, νεφελη φωτεινη επεσκιασεν αυτουσ; και ιδου, φωνη εκ τησ νεφελησ λεγουσα, “ουτοσ εστιν ο υιοσ μου, ο αγαπητοσ εν ω ευδοκησα; ακουετε αυτου!” 6 και ακουσαντεσ, οι μαθηται επεσαν επι προσωπον αυτων και εφοβηθησαν σφοδρα. 7 και προσηλθεν ο ι̅σ̅ και αψαμενοσ αυτων ειπεν, “εγερθητε και μη φοβεισθε.” 8 επαραντεσ δε τουσ οφθαλμουσ αυτων, ουδενα ειδον ει μη αυτον ι̅ν̅ μονον.
9 και καταβαινοντων αυτων εκ του ορουσ, ενετειλατο αυτοισ ο ι̅σ̅ λεγων, “μηδενι ειπητε το οραμα, εωσ ου ο υιοσ του ανθρωπου εκ νεκρων αναστη.” 10 και επηρωτησαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντεσ, “τι ουν οι γραμματεισ λεγουσιν οτι ηλειαν δει ελθειν πρωτον?” 11 ο δε αποκριθεισ ειπεν, “ηλειασ μεν ερχεται και αποκαταστησει παντα; 12 λεγω δε υμιν οτι ηλειασ ηδη ηλθεν και ουκ επεγνωσαν αυτον, αλλα εποιησαν εν αυτω οσα ηθελησαν. ουτωσ και ο υιοσ του ανθρωπου μελλει πασχειν υπ αυτων.” 13 τοτε συνηκαν οι μαθηται οτι περι ιωαννου του βαπτιστου ειπεν αυτοισ.
14 και ελθοντων προσ τον οχλον, προσηλθεν αυτω ανθρωποσ γονυπετων αυτον 15 και λεγων, “κ̅ε̅, ελεησον μου τον υιον, οτι σεληνιαζεται και κακωσ εχει, πολλακισ γαρ πιπτει εισ το πυρ, και πολλακισ εισ το υδωρ. 16 και προσηνεγκα αυτον τοισ μαθηταισ σου, και ουκ ηδυνηθησαν αυτον θεραπευσαι.” 17 αποκριθεισ δε ο ι̅σ̅ ειπεν, “ω γενεα απιστοσ και διεστραμμενη, εωσ ποτε μεθ υμων εσομαι? εωσ ποτε ανεξομαι υμων? φερετε μοι αυτον ωδε.” 18 και επετιμησεν αυτω ο ι̅σ̅, και εξηλθεν απ αυτου το δαιμονιον, και εθεραπευθη ο παισ απο τησ ωρασ εκεινησ. 19 τοτε προσελθοντεσ οι μαθηται τω ι̅υ̅ κατ ιδιαν ειπον, “δια τι ημεισ ουκ ηδυνηθημεν εκβαλειν αυτο?” 20 ο δε λεγει αυτοισ, “δια την ολιγοπιστιαν υμων. αμην, γαρ λεγω υμιν, εαν εχητε πιστιν ωσ κοκκον σιναπεωσ, ερειτε τω ορει τουτω, ‘μεταβα ενθεν εκει’, και μεταβησεται, και ουδεν αδυνατησει υμιν.”
22 συστρεφομενων δε αυτων εν τη γαλιλαια, ειπεν αυτοισ ο ι̅σ̅, “μελλει ο υιοσ του ανθρωπου παραδιδοσθαι εισ χειρασ ανθρωπων, 23 και αποκτενουσιν αυτον; και τη τριτη ημερα εγερθησεται.” και ελυπηθησαν σφοδρα.
24 ελθοντων δε αυτων εισ καφαρναουμ, προσηλθον οι τα διδραχμα λαμβανοντεσ τω πετρω και ειπον, “ο διδασκαλοσ υμων ου τελει τα διδραχμα?” 25 λεγει, “ναι.” και εισελθοντα εισ την οικιαν, προεφθασεν αυτον ο ι̅σ̅ λεγων, “τι σοι δοκει, σιμων? οι βασιλεισ τησ γησ, απο τινων λαμβανουσιν τελη η κηνσον? απο των υιων αυτων η απο των αλλοτριων?” 26 ειποντοσ δε, “απο των αλλοτριων”, εφη αυτω ο ι̅σ̅, “αρα γε ελευθεροι εισιν οι υιοι. 27 ινα δε μη σκανδαλισωμεν αυτουσ, πορευθεισ εισ θαλασσαν, βαλε αγκιστρον και τον αναβαντα πρωτον ιχθυν αρον, και ανοιξασ το στομα αυτου, ευρησεισ στατηρα; εκεινον λαβων, δοσ αυτοισ αντι εμου και σου.”