1 και εκειθεν αναστασ, ερχεται εισ τα ορια τησ ιουδαιασ, και περαν του ιορδανου, και συνπορευονται παλιν οχλοι προσ αυτον, και ωσ ειωθει παλιν εδιδασκεν αυτουσ.
2 και προσελθοντεσ, φαρισαιοι επηρωτων αυτον, “ει εξεστιν ανδρι γυναικα απολυσαι?” πειραζοντεσ αυτον. 3 ο δε αποκριθεισ ειπεν αυτοισ, “τι υμιν ενετειλατο μωυσησ?” 4 οι δε ειπαν, “επετρεψεν μωυσησ ‘βιβλιον αποστασιου γραψαι και απολυσαι’.” 5 ο δε ι̅σ̅ ειπεν αυτοισ, “προσ την σκληροκαρδιαν υμων, εγραψεν υμιν την εντολην ταυτην; 6 απο δε αρχησ κτισεωσ, ‘αρσεν και θηλυ εποιησεν αυτουσ’. 7 ‘ενεκεν τουτου καταλειψει ανθρωποσ τον πατερα αυτου και την μητερα, 8 και εσονται οι δυο εισ σαρκα μιαν’; ωστε ουκετι εισιν δυο, αλλα μια σαρξ. 9 ο ουν ο θ̅σ̅ συνεζευξεν, ανθρωποσ μη χωριζετω.
10 και εισ την οικιαν παλιν, οι μαθηται περι τουτου επηρωτων αυτον.” 11 και λεγει αυτοισ, “οσ αν απολυση την γυναικα αυτου, και γαμηση αλλην, μοιχαται επ αυτην. 12 και εαν αυτη απολυσασα τον ανδρα αυτησ, γαμηση αλλον, μοιχαται.”
13 και προσεφερον αυτω παιδια, ινα αυτων αψηται; οι δε μαθηται επετιμησαν αυτοισ. 14 ιδων δε, ο ι̅σ̅ ηγανακτησεν και ειπεν αυτοισ, “αφετε τα παιδια ερχεσθαι προσ με, και μη κωλυετε αυτα; των γαρ τοιουτων εστιν η βασιλεια του θ̅υ̅. 15 αμην, λεγω υμιν, οσ αν μη δεξηται την βασιλειαν του θ̅υ̅ ωσ παιδιον, ου μη εισελθη εισ αυτην.” 16 και εναγκαλισαμενοσ αυτα, κατευλογει τιθεισ τασ χειρασ επ αυτα.
17 και εκπορευομενου αυτου εισ οδον, προσδραμων εισ και γονυπετησασ αυτον, επηρωτα αυτον, “διδασκαλε αγαθε, τι ποιησω, ινα ζωην αιωνιον κληρονομησω?” 18 ο δε ι̅σ̅ ειπεν αυτω, “τι με λεγεισ αγαθον? ουδεισ αγαθοσ, ει μη εισ ο θ̅σ̅. 19 τασ εντολασ οιδασ: ‘μη φονευσησ, μη μοιχευσησ, μη κλεψησ, μη ψευδομαρτυρησησ’, μη αποστερησησ, ‘τιμα τον πατερα σου και την μητερα.’” 20 ο δε εφη αυτω, “διδασκαλε, ταυτα παντα εφυλαξαμην εκ νεοτητοσ μου.” 21 ο δε ι̅σ̅ εμβλεψασ αυτω, ηγαπησεν αυτον και ειπεν αυτω, “εν σε υστερει: υπαγε, οσα εχεισ πωλησον, και δοσ τοισ πτωχοισ, και εξεισ θησαυρον εν ουρανω, και δευρο, ακολουθει μοι.” 22 ο δε, στυγνασασ επι τω λογω, απηλθεν λυπουμενοσ; ην γαρ εχων κτηματα πολλα.
23 και περιβλεψαμενοσ, ο ι̅σ̅ λεγει τοισ μαθηταισ αυτου, “πωσ δυσκολωσ οι τα χρηματα εχοντεσ, εισ την βασιλειαν του θ̅υ̅ εισελευσονται!” 24 οι δε μαθηται εθαμβουντο επι τοισ λογοισ αυτου. ο δε ι̅σ̅ παλιν αποκριθεισ λεγει αυτοισ, “τεκνα, πωσ δυσκολον εστιν εισ την βασιλειαν του θ̅υ̅ εισελθειν; 25 ευκοπωτερον εστιν καμηλον δια τρυμαλιασ ραφιδοσ διελθειν, η πλουσιον εισ την βασιλειαν του θ̅υ̅ εισελθειν.” 26 οι δε περισσωσ εξεπλησσοντο, λεγοντεσ προσ αυτον, “και τισ δυναται σωθηναι?” 27 εμβλεψασ αυτοισ, ο ι̅σ̅ λεγει, “παρα ανθρωποισ αδυνατον, αλλ ου παρα θ̅ω̅; παντα γαρ δυνατα παρα τω θ̅ω̅.”
28 ηρξατο λεγειν ο πετροσ αυτω, “ιδου, ημεισ αφηκαμεν παντα και ηκολουθηκαμεν σοι.” 29 εφη ο ι̅σ̅, “αμην, λεγω υμιν, ουδεισ εστιν οσ αφηκεν οικιαν, η αδελφουσ, η αδελφασ, η μητερα, η πατερα, η τεκνα, η αγρουσ, ενεκεν εμου και του ευαγγελιου, 30 εαν μη λαβη εκατονταπλασιονα νυν εν τω καιρω τουτω, οικιασ, και αδελφουσ, και αδελφασ, και μητερασ, και τεκνα, και αγρουσ, μετα διωγμων, και εν τω αιωνι τω ερχομενω, ζωην αιωνιον. 31 πολλοι δε εσονται πρωτοι εσχατοι, και εσχατοι πρωτοι.”
32 ησαν δε εν τη οδω αναβαινοντεσ εισ ιεροσολυμα, και ην προαγων αυτουσ ο ι̅σ̅, και εθαμβουντο, οι δε ακολουθουντεσ εφοβουντο. και παραλαβων παλιν τουσ δωδεκα, ηρξατο αυτοισ λεγειν τα μελλοντα αυτω συμβαινειν. 33 οτι “ιδου, αναβαινομεν εισ ιεροσολυμα, και ο υιοσ του ανθρωπου παραδοθησεται τοισ αρχιερευσιν και γραμματευσιν, και κατακρινουσιν αυτον θανατω, και παραδωσουσιν αυτον τοισ εθνεσιν. 34 και εμπαιξουσιν αυτω, και εμπτυσουσιν αυτω, και μαστιγωσουσιν αυτον, και αποκτενουσιν, και μετα τρεισ ημερασ αναστησεται.”
35 και προσπορευονται αυτω ιακωβοσ και ιωαννησ, οι υιοι ζεβεδαιου λεγοντεσ αυτω, “διδασκαλε, θελομεν ινα ο εαν αιτησωμεν σε, ποιησησ ημιν.” 36 ο δε ειπεν αυτοισ, “τι θελετε ποιησω υμιν?” 37 οι δε ειπαν αυτω, “δοσ ημιν, ινα εισ σου εκ δεξιων, και εισ εξ ευωνυμων σου καθισωμεν εν τη δοξη σου.” 38 ο δε ι̅σ̅ ειπεν αυτοισ, “ουκ οιδατε τι αιτεισθε. δυνασθε πιειν το ποτηριον ο εγω πινω, η το βαπτισμα ο εγω βαπτιζομαι βαπτισθηναι?” 39 οι δε ειπαν αυτω, “δυναμεθα.” ο δε ι̅σ̅ ειπεν αυτοισ, “το ποτηριον ο εγω πινω, πιεσθε, και το βαπτισμα ο εγω βαπτιζομαι, βαπτισθησεσθε; 40 το δε καθισαι εκ δεξιων μου η εξ ευωνυμων, ουκ εστιν εμον δουναι, αλλ οισ ητοιμασται.”
41 και ακουσαντεσ, οι δεκα ηρξαντο αγανακτειν περι ιακωβου και ιωαννου. 42 και προσκαλεσαμενοσ αυτουσ ο ι̅σ̅ λεγει αυτοισ, “οιδατε οτι οι δοκουντεσ αρχειν των εθνων κατακυριευουσιν αυτων, και οι μεγαλοι αυτων κατεξουσιαζουσιν αυτων. 43 ουχ ουτωσ δε εστιν εν υμιν; αλλ οσ αν θελη μεγασ γενεσθαι εν υμιν, εσται υμων διακονοσ; 44 και οσ αν θελη εν υμιν ειναι πρωτοσ, εσται παντων δουλοσ. 45 και γαρ ο υιοσ του ανθρωπου ουκ ηλθεν διακονηθηναι, αλλα διακονησαι, και δουναι την ψυχην αυτου λυτρον αντι πολλων.”
46 και ερχονται εισ ιερειχω. και εκπορευομενου αυτου απο ιερειχω, και των μαθητων αυτου, και οχλου ικανου, ο υιοσ τιμαιου, βαρτιμαιοσ, τυφλοσ προσαιτησ, εκαθητο παρα την οδον. 47 και ακουσασ οτι ι̅σ̅ ο ναζαρηνοσ εστιν, ηρξατο κραζειν και λεγειν, “υιε δαυειδ, ι̅υ̅, ελεησον με.” 48 και επετιμων αυτω πολλοι ινα σιωπηση; ο δε πολλω μαλλον εκραζεν, “υιε δαυειδ, ελεησον με.” 49 και στασ, ο ι̅σ̅ ειπεν, “φωνησατε αυτον.” και φωνουσι τον τυφλον, λεγοντεσ αυτω, “θαρσει, εγειρε, φωνει σε.” 50 ο δε, αποβαλων το ιματιον αυτου αναπηδησασ, ηλθεν προσ τον ι̅ν̅. 51 και αποκριθεισ αυτω ο ι̅σ̅ ειπεν, “τι σοι θελεισ ποιησω?” ο δε τυφλοσ ειπεν αυτω, “ραββουνει, ινα αναβλεψω.” 52 ο δε ι̅σ̅ ειπεν αυτω, “υπαγε, η πιστισ σου σεσωκεν σε.” και ευθυσ ανεβλεψεν, και ηκολουθει αυτω εν τη οδω.