2 και μετα ημερασ εξ, παραλαμβανει ο ι̅σ̅ τον πετρον, και τον ιακωβον, και τον ιωαννην, και αναφερει αυτουσ εισ οροσ υψηλον κατ ιδιαν μονουσ. και μετεμορφωθη εμπροσθεν αυτων, 3 και τα ιματια αυτου εγενετο στιλβοντα λευκα λειαν, οια γναφευσ επι τησ γησ ου δυναται ουτωσ λευκαναι. 4 και ωφθη αυτοισ ηλειασ συν μωυσει, και ησαν συνλαλουντεσ τω ι̅υ̅. 5 και αποκριθεισ ο πετροσ λεγει τω ι̅υ̅, “ραββει, καλον εστιν ημασ ωδε ειναι; και ποιησωμεν τρεισ σκηνασ, σοι μιαν, και μωυσει μιαν, και ηλεια μιαν.” 6 ου γαρ ηδει τι αποκριθη; εκφοβοι γαρ εγενοντο. 7 και εγενετο νεφελη επισκιαζουσα αυτοισ, και εγενετο φωνη εκ τησ νεφελησ: “ουτοσ εστιν ο υιοσ μου, ο αγαπητοσ, ακουετε αυτου.” 8 και εξαπινα περιβλεψαμενοι, ουκετι ουδενα ειδον, αλλα τον ι̅ν̅ μονον μεθ εαυτων.
9 και καταβαινοντων αυτων εκ του ορουσ, διεστειλατο αυτοισ ινα μηδενι α ειδον διηγησωνται, ει μη οταν ο υιοσ του ανθρωπου εκ νεκρων αναστη. 10 και τον λογον εκρατησαν προσ εαυτουσ, συνζητουντεσ τι εστιν το εκ νεκρων αναστηναι. 11 και επηρωτων αυτον λεγοντεσ, οτι “λεγουσιν οι γραμματεισ οτι ηλειαν δει ελθειν πρωτον?” 12 ο δε εφη αυτοισ, “ηλειασ μεν ελθων πρωτον αποκατιστανει παντα; και πωσ γεγραπται επι τον υιον του ανθρωπου, ινα πολλα παθη και εξουδενηθη? 13 αλλα λεγω υμιν οτι και ηλειασ εληλυθεν, και εποιησαν αυτω οσα ηθελον, καθωσ γεγραπται επ αυτον.”
14 και ελθοντεσ προσ τουσ μαθητασ, ειδον οχλον πολυν περι αυτουσ, και γραμματεισ συνζητουντασ προσ αυτουσ. 15 και ευθυσ πασ ο οχλοσ ιδοντεσ αυτον εξεθαμβηθησαν, και προστρεχοντεσ ησπαζοντο αυτον. 16 και επηρωτησεν αυτουσ, “τι συνζητειτε προσ αυτουσ?” 17 και απεκριθη αυτω εισ εκ του οχλου, “διδασκαλε, ηνεγκα τον υιον μου προσ σε, εχοντα πνευμα αλαλον; 18 και οπου εαν αυτον καταλαβη, ρησσει αυτον; και αφριζει και τριζει τουσ οδοντασ, και ξηραινεται. και ειπα τοισ μαθηταισ σου ινα αυτο εκβαλωσιν, και ουκ ισχυσαν.” 19 ο δε αποκριθεισ αυτοισ λεγει, “ω γενεα απιστοσ! εωσ ποτε προσ υμασ εσομαι? εωσ ποτε ανεξομαι υμων? φερετε αυτον προσ με.” 20 και ηνεγκαν αυτον προσ αυτον. και ιδων αυτον, το πνευμα ευθυσ συνεσπαραξεν αυτον, και πεσων επι τησ γησ, εκυλιετο αφριζων. 21 και επηρωτησεν τον πατερα αυτου, “ποσοσ χρονοσ εστιν, ωσ τουτο γεγονεν αυτω?” ο δε ειπεν, “εκ παιδιοθεν. 22 και πολλακισ και εισ πυρ αυτον εβαλεν και εισ υδατα, ινα απολεση αυτον. αλλ ει τι δυνη, βοηθησον ημιν, σπλαγχνισθεισ εφ ημασ.” 23 ο δε ι̅σ̅ ειπεν αυτω, το “ει δυνη? παντα δυνατα τω πιστευοντι.” 24 και ευθυσ κραξασ, ο πατηρ του παιδιου ελεγεν, “πιστευω, βοηθει μου τη απιστια!” 25 ιδων δε ο ι̅σ̅ οτι επισυντρεχει οχλοσ, επετιμησεν τω πνευματι τω ακαθαρτω λεγων αυτω, “το αλαλον και κωφον πνευμα, εγω επιτασσω σοι, εξελθε εξ αυτου, και μηκετι εισελθησ εισ αυτον.” 26 και κραξασ, και πολλα σπαραξασ, αυτον εξηλθεν; και εγενετο ωσει νεκροσ, ωστε τουσ πολλουσ λεγειν οτι απεθανεν. 27 ο δε ι̅σ̅ κρατησασ τησ χειροσ αυτου, ηγειρεν αυτον, και ανεστη. 28 και εισελθοντοσ αυτου εισ οικον, οι μαθηται αυτου κατ ιδιαν επηρωτων αυτον, οτι “ημεισ ουκ ηδυνηθημεν εκβαλειν αυτο?” 29 και ειπεν αυτοισ, “τουτο το γενοσ εν ουδενι δυναται εξελθειν, ει μη εν προσευχη και νηστεια.”
30 κακειθεν εξελθοντεσ, παρεπορευοντο δια τησ γαλιλαιασ, και ουκ ηθελεν ινα τισ γνοι; 31 εδιδασκεν γαρ τουσ μαθητασ αυτου, και ελεγεν αυτοισ, οτι “ο υιοσ του ανθρωπου παραδιδοται εισ χειρασ ανθρωπων, και αποκτενουσιν αυτον, και αποκτανθεισ, μετα τρεισ ημερασ αναστησεται.” 32 οι δε ηγνοουν το ρημα, και εφοβουντο αυτον επερωτησαι.
33 και ηλθον εισ καφαρναουμ; και εν τη οικια γενομενοσ, επηρωτα αυτουσ, “τι εν τη οδω διελογιζεσθε?” 34 οι δε εσιωπων, προσ αλληλουσ γαρ διελεχθησαν εν τη οδω, τισ μειζων. 35 και καθισασ, εφωνησεν τουσ δωδεκα και λεγει αυτοισ, “ει τισ θελει πρωτοσ ειναι, εσται παντων εσχατοσ και παντων διακονοσ.” 36 και λαβων παιδιον, εστησεν αυτο εν μεσω αυτων, και εναγκαλισαμενοσ αυτο, ειπεν αυτοισ, 37 “οσ αν εν των τοιουτων παιδιων δεξηται επι τω ονοματι μου, εμε δεχεται; και οσ αν εμε δεχηται, ουκ εμε δεχεται, αλλα τον αποστειλαντα με.”
38 εφη αυτω ο ιωαννησ, “διδασκαλε, ειδομεν τινα εν τω ονοματι σου εκβαλλοντα δαιμονια, και εκωλυομεν αυτον, οτι ουκ ηκολουθει ημιν.” 39 ο δε ι̅σ̅ ειπεν, “μη κωλυετε αυτον; ουδεισ γαρ εστιν οσ ποιησει δυναμιν επι τω ονοματι μου, και δυνησεται ταχυ κακολογησαι με. 40 οσ γαρ ουκ εστιν καθ ημων, υπερ ημων εστιν. 41 οσ γαρ αν ποτιση υμασ ποτηριον υδατοσ εν ονοματι, οτι χ̅υ̅ εστε, αμην, λεγω υμιν οτι ου μη απολεση τον μισθον αυτου.
42 και οσ αν σκανδαλιση ενα των μικρων τουτων των πιστευοντων εισ εμε, καλον εστιν αυτω μαλλον ει περικειται μυλοσ ονικοσ περι τον τραχηλον αυτου, και βεβληται εισ την θαλασσαν. 43 και εαν σκανδαλιση σε η χειρ σου, αποκοψον αυτην; καλον εστιν σε κυλλον εισελθειν εισ την ζωην, η τασ δυο χειρασ εχοντα απελθειν εισ την γεενναν, εισ το πυρ το ασβεστον. 45 και εαν ο πουσ σου σκανδαλιζη σε, αποκοψον αυτον; καλον εστιν σε εισελθειν εισ την ζωην χωλον, η τουσ δυο ποδασ εχοντα βληθηναι εισ την γεενναν. 47 και εαν ο οφθαλμοσ σου σκανδαλιζη σε, εκβαλε αυτον; καλον σε εστιν μονοφθαλμον εισελθειν εισ την βασιλειαν του θ̅υ̅, η δυο οφθαλμουσ εχοντα βληθηναι εισ την γεενναν, 48 οπου ‘ο σκωληξ αυτων ου τελευτα, και το πυρ ου σβεννυται’.
49 πασ γαρ πυρι αλισθησεται.” 50 καλον το αλασ, εαν δε το αλασ αναλον γενηται, εν τινι αυτο αρτυσετε? εχετε εν εαυτοισ αλα, και ειρηνευετε εν αλληλοισ.