1 εγενετο δε εν τω, τον οχλον επικεισθαι αυτω και ακουειν τον λογον του θ̅υ̅, και αυτοσ ην εστωσ παρα την λιμνην γεννησαρετ, 2 και ειδεν δυο πλοια εστωτα παρα την λιμνην, οι δε αλιεισ απ αυτων αποβαντεσ, επλυνον τα δικτυα. 3 εμβασ δε εισ εν των πλοιων, ο ην σιμωνοσ, ηρωτησεν αυτον απο τησ γησ επαναγαγειν ολιγον; καθισασ δε, εδιδασκεν εκ του πλοιου τουσ οχλουσ. 4 ωσ δε επαυσατο λαλων, ειπεν προσ τον σιμωνα, “επαναγαγε εισ το βαθοσ και χαλασατε τα δικτυα υμων εισ αγραν.” 5 και αποκριθεισ σιμων ειπεν, “επιστατα, δι ολησ νυκτοσ κοπιασαντεσ, ουδεν ελαβομεν, επι δε τω ρηματι σου, χαλασω τα δικτυα.” 6 και τουτο ποιησαντεσ, συνεκλεισαν πληθοσ ιχθυων πολυ; διερρησσετο δε τα δικτυα αυτων. 7 και κατενευσαν τοισ μετοχοισ εν τω ετερω πλοιω, του ελθοντασ συνλαβεσθαι αυτοισ; και ηλθον, και επλησαν αμφοτερα τα πλοια, ωστε βυθιζεσθαι αυτα. 8 ιδων δε, σιμων πετροσ προσεπεσεν τοισ γονασιν ι̅υ̅ λεγων, “εξελθε απ εμου, οτι ανηρ αμαρτωλοσ ειμι, κ̅ε̅.” 9 θαμβοσ γαρ περιεσχεν αυτον και παντασ τουσ συν αυτω, επι τη αγρα των ιχθυων ων συνελαβον; 10 ομοιωσ δε και ιακωβον και ιωαννην, υιουσ ζεβεδαιου, οι ησαν κοινωνοι τω σιμωνι. και ειπεν προσ τον σιμωνα ο ι̅σ̅, “μη φοβου; απο του νυν ανθρωπουσ εση ζωγρων.” 11 και καταγαγοντεσ τα πλοια επι την γην, αφεντεσ παντα ηκολουθησαν αυτω.
12 και εγενετο εν τω ειναι αυτον εν μια των πολεων, και ιδου, ανηρ πληρησ λεπρασ, και ιδων δε τον ι̅ν̅, πεσων επι προσωπον, εδεηθη αυτου λεγων, “κ̅ε̅, εαν θελησ, δυνασαι με καθαρισαι.” 13 και εκτεινασ την χειρα, ηψατο αυτου λεγων, “θελω, καθαρισθητι!” και ευθεωσ η λεπρα απηλθεν απ αυτου. 14 και αυτοσ παρηγγειλεν αυτω, “μηδενι ειπειν, αλλα απελθων δειξον σεαυτον τω ιερει, και προσενεγκε περι του καθαρισμου σου καθωσ προσεταξεν μωυσησ, εισ μαρτυριον αυτοισ.” 15 διηρχετο δε μαλλον ο λογοσ περι αυτου; και συνηρχοντο οχλοι πολλοι ακουειν, και θεραπευεσθαι απο των ασθενειων αυτων. 16 αυτοσ δε ην υποχωρων εν ταισ ερημοισ και προσευχομενοσ.
17 και εγενετο εν μια των ημερων, και αυτοσ ην διδασκων, και ησαν καθημενοι φαρισαιοι και νομοδιδασκαλοι, οι ησαν εληλυθοτεσ εκ πασησ κωμησ τησ γαλιλαιασ, και ιουδαιασ, και ιερουσαλημ. και δυναμισ κ̅υ̅ ην εισ το ιασθαι αυτον. 18 και ιδου, ανδρεσ φεροντεσ επι κλινησ ανθρωπον οσ ην παραλελυμενοσ, και εζητουν αυτον εισενεγκειν και θειναι ενωπιον αυτου. 19 και μη ευροντεσ ποιασ εισενεγκωσιν αυτον δια τον οχλον, αναβαντεσ επι το δωμα, δια των κεραμων καθηκαν αυτον συν τω κλινιδιω εισ το μεσον εμπροσθεν του ι̅υ̅. 20 και ιδων την πιστιν αυτων ειπεν, “ανθρωπε, αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου.” 21 και ηρξαντο διαλογιζεσθαι οι γραμματεισ και οι φαρισαιοι λεγοντεσ, “τισ εστιν ουτοσ οσ λαλει βλασφημιασ? τισ δυναται αφιεναι αμαρτιασ ει μη μονοσ ο θ̅σ̅?” 22 επιγνουσ δε ο ι̅σ̅ τουσ διαλογισμουσ αυτων, αποκριθεισ ειπεν προσ αυτουσ, “τι διαλογιζεσθε εν ταισ καρδιαισ υμων? 23 τι εστιν ευκοπωτερον, ειπειν, ‘αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου’, η ειπειν, ‘εγειρε και περιπατει’? 24 ινα δε ειδητε οτι ο υιοσ του ανθρωπου εξουσιαν εχει επι τησ γησ αφιεναι αμαρτιασ”, ειπεν τω παραλελυμενω, “σοι λεγω, εγειρε, και αρασ το κλινιδιον σου, πορευου εισ τον οικον σου.” 25 και παραχρημα αναστασ ενωπιον αυτων, αρασ εφ ο κατεκειτο, απηλθεν εισ τον οικον αυτου δοξαζων τον θ̅ν̅. 26 και εκστασισ ελαβεν απαντασ, και εδοξαζον τον θ̅ν̅, και επλησθησαν φοβου λεγοντεσ, οτι “ειδομεν παραδοξα σημερον.”
27 και μετα ταυτα εξηλθεν, και εθεασατο τελωνην ονοματι λευειν, καθημενον επι το τελωνιον, και ειπεν αυτω, “ακολουθει μοι.” 28 και καταλιπων παντα, αναστασ ηκολουθει αυτω.
29 και εποιησεν δοχην μεγαλην λευεισ αυτω εν τη οικια αυτου, και ην οχλοσ πολυσ τελωνων και αλλων, οι ησαν μετ αυτων κατακειμενοι. 30 και εγογγυζον οι φαρισαιοι και οι γραμματεισ αυτων προσ τουσ μαθητασ αυτου λεγοντεσ, “δια τι μετα των τελωνων και αμαρτωλων εσθιετε και πινετε?” 31 και αποκριθεισ ο ι̅σ̅ ειπεν προσ αυτουσ, “ου χρειαν εχουσιν οι υγιαινοντεσ ιατρου, αλλα οι κακωσ εχοντεσ. 32 ουκ εληλυθα καλεσαι δικαιουσ, αλλα αμαρτωλουσ εισ μετανοιαν.”
33 οι δε ειπαν προσ αυτον, “οι μαθηται ιωαννου νηστευουσιν πυκνα, και δεησεισ ποιουνται, ομοιωσ και οι των φαρισαιων, οι δε σοι εσθιουσιν και πινουσιν.” 34 ο δε ειπεν προσ αυτουσ, “μη δυνασθε τουσ υιουσ του νυμφωνοσ εν ω ο νυμφιοσ μετ αυτων εστιν ποιησαι νηστευειν? 35 ελευσονται δε ημεραι και οταν απαρθη απ αυτων ο νυμφιοσ, τοτε νηστευσουσιν εν εκειναισ ταισ ημεραισ.” 36 ελεγεν δε και παραβολην προσ αυτουσ: οτι “ουδεισ επιβλημα απο ιματιου καινου σχισασ, επιβαλλει επι ιματιον παλαιον; ει δε μη γε και το καινον σχισει, και τω παλαιω ου συμφωνησει το επιβλημα το απο του καινου. 37 και ουδεισ βαλλει οινον νεον εισ ασκουσ παλαιουσ; ει δε μη γε ρηξει ο οινοσ ο νεοσ τουσ ασκουσ, και αυτοσ εκχυθησεται, και οι ασκοι απολουνται; 38 αλλα οινον νεον εισ ασκουσ καινουσ βλητεον. 39 ουδεισ πιων παλαιον θελει νεον; λεγει γαρ, ‘ο παλαιοσ χρηστοσ εστιν.’”