1 εγενετο δε εν σαββατω διαπορευεσθαι αυτον δια σποριμων, και ετιλλον οι μαθηται αυτου, και ησθιον τουσ σταχυασ, ψωχοντεσ ταισ χερσιν. 2 τινεσ δε των φαρισαιων ειπον, “τι ποιειτε ο ουκ εξεστιν τοισ σαββασιν?” 3 και αποκριθεισ προσ αυτουσ ειπεν ο ι̅σ̅, “ουδε τουτο ανεγνωτε, ο εποιησεν δαυειδ οτε επεινασεν αυτοσ, και οι μετ αυτου οντεσ? 4 ωσ εισηλθεν εισ τον οικον του θ̅υ̅, και τουσ αρτουσ τησ προθεσεωσ λαβων, εφαγεν και εδωκεν τοισ μετ αυτου, ουσ ουκ εξεστιν φαγειν, ει μη μονουσ τουσ ιερεισ?” 5 και ελεγεν αυτοισ, “κ̅σ̅ εστιν του σαββατου ο υιοσ του ανθρωπου.”
6 εγενετο δε εν ετερω σαββατω, εισελθειν αυτον εισ την συναγωγην και διδασκειν; και ην ανθρωποσ εκει, και η χειρ αυτου η δεξια ην ξηρα. 7 παρετηρουντο δε αυτον οι γραμματεισ και οι φαρισαιοι, ει εν τω σαββατω θεραπευσει, ινα ευρωσιν κατηγορειν αυτου. 8 αυτοσ δε ηδει τουσ διαλογισμουσ αυτων, ειπεν δε τω ανδρι τω ξηραν εχοντι την χειρα, “εγειρε, και στηθι εισ το μεσον.” και αναστασ, εστη. 9 ειπεν δε ο ι̅σ̅ προσ αυτουσ, “επερωτω υμασ, ει εξεστιν τω σαββατω αγαθοποιησαι η κακοποιησαι, ψυχην σωσαι η απολεσαι?” 10 και περιβλεψαμενοσ παντασ αυτουσ, ειπεν αυτω, “εκτεινον την χειρα σου.” ο δε εποιησεν, και αποκατεσταθη η χειρ αυτου. 11 αυτοι δε επλησθησαν ανοιασ, και διελαλουν προσ αλληλουσ τι αν ποιησαιεν τω ι̅υ̅.
12 εγενετο δε εν ταισ ημεραισ ταυταισ, εξελθειν αυτον εισ το οροσ προσευξασθαι, και ην διανυκτερευων εν τη προσευχη του θ̅υ̅. 13 και οτε εγενετο ημερα, προσεφωνησεν τουσ μαθητασ αυτου, και εκλεξαμενοσ απ αυτων δωδεκα, ουσ και αποστολουσ ωνομασεν: 14 σιμωνα ον και ωνομασεν πετρον, και ανδρεαν τον αδελφον αυτου, και ιακωβον, και ιωαννην, και φιλιππον, και βαρθολομαιον, 15 και μαθθαιον, και θωμαν, και ιακωβον αλφαιου, και σιμωνα τον καλουμενον ζηλωτην, 16 και ιουδαν ιακωβου, και ιουδαν ισκαριωθ, οσ εγενετο προδοτησ.
17 και καταβασ μετ αυτων, εστη επι τοπου πεδινου, και οχλοσ πολυσ μαθητων αυτου, και πληθοσ πολυ του λαου απο πασησ τησ ιουδαιασ, και ιερουσαλημ, και τησ παραλιου τυρου και σιδωνοσ, 18 οι ηλθον ακουσαι αυτου και ιαθηναι απο των νοσων αυτων. και οι ενοχλουμενοι απο πνευματων ακαθαρτων εθεραπευοντο. 19 και πασ ο οχλοσ εζητουν απτεσθαι αυτου; οτι δυναμισ παρ αυτου εξηρχετο και ιατο παντασ.
20 και αυτοσ επαρασ τουσ οφθαλμουσ αυτου εισ τουσ μαθητασ αυτου ελεγεν, “μακαριοι οι πτωχοι, οτι υμετερα εστιν η βασιλεια του θ̅υ̅. 21 μακαριοι οι πεινωντεσ νυν, οτι χορτασθησεσθε. μακαριοι οι κλαιοντεσ νυν, οτι γελασετε.
22 μακαριοι εστε οταν μισησωσιν υμασ οι ανθρωποι, και οταν αφορισωσιν υμασ, και ονειδισωσιν, και εκβαλωσιν το ονομα υμων ωσ πονηρον, ενεκα του υιου του ανθρωπου; 23 χαρητε εν εκεινη τη ημερα, και σκιρτησατε; ιδου γαρ, ο μισθοσ υμων πολυσ εν τω ουρανω. κατα τα αυτα γαρ εποιουν τοισ προφηταισ οι πατερεσ αυτων. 24 πλην ουαι υμιν τοισ πλουσιοισ, οτι απεχετε την παρακλησιν υμων. 25 ουαι υμιν, οι εμπεπλησμενοι νυν, οτι πεινασετε. ουαι, οι γελωντεσ νυν, οτι πενθησετε και κλαυσετε.
26 ουαι οταν υμασ καλωσ ειπωσιν παντεσ οι ανθρωποι, κατα τα αυτα γαρ εποιουν τοισ ψευδοπροφηταισ οι πατερεσ αυτων.
27 αλλα υμιν λεγω τοισ ακουουσιν, αγαπατε τουσ εχθρουσ υμων, καλωσ ποιειτε τοισ μισουσιν υμασ, 28 ευλογειτε τουσ καταρωμενουσ υμασ, προσευχεσθε περι των επηρεαζοντων υμασ. 29 τω τυπτοντι σε επι την σιαγονα, παρεχε και την αλλην; και απο του αιροντοσ σου το ιματιον, και τον χιτωνα μη κωλυσησ. 30 παντι αιτουντι σε διδου; και απο του αιροντοσ τα σα, μη απαιτει. 31 και καθωσ θελετε ινα ποιωσιν υμιν οι ανθρωποι, ποιειτε αυτοισ ομοιωσ.
32 και ει αγαπατε τουσ αγαπωντασ υμασ, ποια υμιν χαρισ εστιν? και γαρ οι αμαρτωλοι τουσ αγαπωντασ αυτουσ αγαπωσιν. 33 και γαρ εαν αγαθοποιητε τουσ αγαθοποιουντασ υμασ, ποια υμιν χαρισ εστιν? και οι αμαρτωλοι το αυτο ποιουσιν. 34 και εαν δανισητε παρ ων ελπιζετε λαβειν, ποια υμιν χαρισ εστιν? και αμαρτωλοι αμαρτωλοισ δανιζουσιν, ινα απολαβωσιν τα ισα. 35 πλην αγαπατε τουσ εχθρουσ υμων, και αγαθοποιειτε, και δανιζετε μηδεν απελπιζοντεσ; και εσται ο μισθοσ υμων πολυσ, και εσεσθε υιοι υψιστου; οτι αυτοσ χρηστοσ εστιν επι τουσ αχαριστουσ και πονηρουσ. 36 γινεσθε οικτιρμονεσ, καθωσ ο πατηρ υμων οικτιρμων εστιν.
37 και μη κρινετε, και ου μη κριθητε; και μη καταδικαζετε, και ου μη καταδικασθητε. απολυετε, και απολυθησεσθε. 38 διδοτε, και δοθησεται υμιν; μετρον καλον, πεπιεσμενον σεσαλευμενον υπερεκχυννομενον, δωσουσιν εισ τον κολπον υμων, ω γαρ μετρω μετρειτε, αντιμετρηθησεται υμιν.”
39 ειπεν δε και παραβολην αυτοισ: “μητι δυναται τυφλοσ τυφλον οδηγειν? ουχι αμφοτεροι εισ βοθυνον εμπεσουνται? 40 ουκ εστιν μαθητησ υπερ τον διδασκαλον; κατηρτισμενοσ δε πασ εσται ωσ ο διδασκαλοσ αυτου. 41 τι δε βλεπεισ το καρφοσ το εν τω οφθαλμω του αδελφου σου, την δε δοκον την εν τω ιδιω οφθαλμω ου κατανοεισ? 42 πωσ δυνασαι λεγειν τω αδελφω σου, ‘αδελφε, αφεσ εκβαλω το καρφοσ το εν τω οφθαλμω σου’, αυτοσ την εν τω οφθαλμω σου δοκον ου βλεπων? υποκριτα, εκβαλε πρωτον την δοκον εκ του οφθαλμου σου, και τοτε διαβλεψεισ το καρφοσ το εν τω οφθαλμω του αδελφου σου εκβαλειν.
43 ου γαρ εστιν δενδρον καλον ποιουν καρπον σαπρον; ουδε παλιν δενδρον σαπρον ποιουν καρπον καλον. 44 εκαστον γαρ δενδρον εκ του ιδιου καρπου γινωσκεται. ου γαρ εξ ακανθων συλλεγουσιν συκα, ουδε εκ βατου σταφυλην τρυγωσιν. 45 ο αγαθοσ ανθρωποσ εκ του αγαθου θησαυρου τησ καρδιασ προφερει το αγαθον, και ο πονηροσ εκ του πονηρου προφερει το πονηρον. εκ γαρ περισσευματοσ καρδιασ λαλει το στομα αυτου.
46 τι δε με καλειτε “κ̅ε̅, κ̅ε̅”, και ου ποιειτε α λεγω? 47 πασ ο ερχομενοσ προσ με, και ακουων μου των λογων και ποιων αυτουσ, υποδειξω υμιν τινι εστιν ομοιοσ: 48 ομοιοσ εστιν ανθρωπω οικοδομουντι οικιαν, οσ εσκαψεν και εβαθυνεν και εθηκεν θεμελιον επι την πετραν; πλημμυρησ δε γενομενησ προσερηξεν ο ποταμοσ τη οικια εκεινη, και ουκ ισχυσεν σαλευσαι αυτην, δια το καλωσ οικοδομησθαι αυτην. 49 ο δε ακουσασ και μη ποιησασ, ομοιοσ εστιν ανθρωπω οικοδομησαντι οικιαν επι την γην χωρισ θεμελιου; η προσερρηξεν ο ποταμοσ και ευθυσ συνεπεσεν, και εγενετο το ρηγμα τησ οικιασ εκεινησ μεγα.”