1 ι̅σ̅ δε πληρησ π̅ν̅σ̅ αγιου, υπεστρεψεν απο του ιορδανου, και ηγετο εν τω π̅ν̅ι̅ εν τη ερημω, 2 ημερασ τεσσερακοντα πειραζομενοσ υπο του διαβολου. και ουκ εφαγεν ουδεν εν ταισ ημεραισ εκειναισ, και συντελεσθεισων αυτων, επεινασεν. 3 ειπεν δε αυτω ο διαβολοσ, “ει υιοσ ει του θ̅υ̅, ειπε τω λιθω τουτω ινα γενηται αρτοσ.” 4 και απεκριθη προσ αυτον ο ι̅σ̅, “γεγραπται, οτι ‘ουκ επ αρτω μονω ζησεται ο ανθρωποσ.’”
5 και αναγαγων αυτον εδειξεν αυτω πασασ τασ βασιλειασ τησ οικουμενησ εν στιγμη χρονου. 6 και ειπεν αυτω ο διαβολοσ, “σοι δωσω την εξουσιαν ταυτην απασαν και την δοξαν αυτων, οτι εμοι παραδεδοται και ω εαν θελω, διδωμι αυτην. 7 συ ουν εαν προσκυνησησ ενωπιον εμου, εσται σου πασα.” 8 και αποκριθεισ ο ι̅σ̅ ειπεν αυτω, “γεγραπται, ‘κ̅ν̅ τον θ̅ν̅ σου προσκυνησεισ και αυτω μονω λατρευσεισ.’”
9 ηγαγεν δε αυτον εισ ιερουσαλημ, και εστησεν επι το πτερυγιον του ιερου, και ειπεν αυτω, “ει υιοσ ει του θ̅υ̅, βαλε σεαυτον εντευθεν κατω; 10 γεγραπται γαρ, οτι ‘τοισ αγγελοισ αυτου εντελειται περι σου, του διαφυλαξαι σε’; 11 και, οτι ‘επι χειρων αρουσιν σε, μηποτε προσκοψησ προσ λιθον τον ποδα σου.’” 12 και αποκριθεισ ειπεν αυτω ο ι̅σ̅, οτι “ειρηται, ‘ουκ εκπειρασεισ κ̅ν̅ τον θ̅ν̅ σου.’” 13 και συντελεσασ παντα πειρασμον, ο διαβολοσ απεστη απ αυτου αχρι καιρου.
14 και υπεστρεψεν ο ι̅σ̅ εν τη δυναμει του π̅ν̅σ̅ εισ την γαλιλαιαν. και φημη εξηλθεν καθ ολησ τησ περιχωρου περι αυτου. 15 και αυτοσ εδιδασκεν εν ταισ συναγωγαισ αυτων, δοξαζομενοσ υπο παντων.
16 και ηλθεν εισ ναζαρα, ου ην τεθραμμενοσ; και εισηλθεν κατα το ειωθοσ αυτω, εν τη ημερα των σαββατων εισ την συναγωγην, και ανεστη αναγνωναι. 17 και επεδοθη αυτω βιβλιον του προφητου ησαιου, και αναπτυξασ το βιβλιον, ευρεν τον τοπον ου ην γεγραμμενον, 18 “π̅ν̅α̅ κ̅υ̅ επ εμε, ου εινεκεν εχρισεν με ευαγγελισασθαι πτωχοισ; απεσταλκεν με κηρυξαι αιχμαλωτοισ αφεσιν, και τυφλοισ αναβλεψιν, αποστειλαι τεθραυσμενουσ εν αφεσει, 19 κηρυξαι ενιαυτον κ̅υ̅ δεκτον.” 20 και πτυξασ το βιβλιον αποδουσ τω υπηρετη, εκαθισεν και παντων οι οφθαλμοι εν τη συναγωγη ησαν ατενιζοντεσ αυτω. 21 ηρξατο δε λεγειν προσ αυτουσ, οτι “σημερον πεπληρωται η γραφη αυτη εν τοισ ωσιν υμων.” 22 και παντεσ εμαρτυρουν αυτω, και εθαυμαζον επι τοισ λογοισ τησ χαριτοσ τοισ εκπορευομενοισ εκ του στοματοσ αυτου; και ελεγον, “ουχι υιοσ εστιν ιωσηφ ουτοσ?” 23 και ειπεν προσ αυτουσ, “παντωσ ερειτε μοι την παραβολην ταυτην: ‘“ιατρε, θεραπευσον σεαυτον”; οσα ηκουσαμεν γενομενα εισ την καφαρναουμ, ποιησον και ωδε εν τη πατριδι σου.’” 24 ειπεν δε, “αμην, λεγω υμιν οτι ουδεισ προφητησ δεκτοσ εστιν εν τη πατριδι αυτου. 25 επ αληθειασ δε λεγω υμιν, πολλαι χηραι ησαν εν ταισ ημεραισ ηλειου εν τω ισραηλ, οτε εκλεισθη ο ουρανοσ επι ετη τρια και μηνασ εξ, ωσ εγενετο λιμοσ μεγασ επι πασαν την γην; 26 και προσ ουδεμιαν αυτων επεμφθη ηλειασ, ει μη εισ σαρεπτα τησ σιδωνιασ, προσ γυναικα χηραν. 27 και πολλοι λεπροι ησαν εν τω ισραηλ, επι ελισαιου του προφητου, και ουδεισ αυτων εκαθαρισθη, ει μη ναιμαν ο συροσ.” 28 και επλησθησαν παντεσ θυμου εν τη συναγωγη ακουοντεσ ταυτα; 29 και ανασταντεσ, εξεβαλον αυτον εξω τησ πολεωσ, και ηγαγον αυτον εωσ οφρυοσ του ορουσ εφ ου η πολισ ωκοδομητο αυτων, ωστε κατακρημνισαι αυτον; 30 αυτοσ δε, διελθων δια μεσου αυτων, επορευετο.
31 και κατηλθεν εισ καφαρναουμ, πολιν τησ γαλιλαιασ. και ην διδασκων αυτουσ εν τοισ σαββασιν. 32 και εξεπλησσοντο επι τη διδαχη αυτου, οτι εν εξουσια ην ο λογοσ αυτου. 33 και εν τη συναγωγη ην ανθρωποσ εχων πνευμα δαιμονιου ακαθαρτου; και ανεκραξεν φωνη μεγαλη, 34 “εα! τι ημιν και σοι, ι̅υ̅ ναζαρηνε? ηλθεσ απολεσαι ημασ? οιδα σε τισ ει, ο αγιοσ του θ̅υ̅.” 35 και επετιμησεν αυτω ο ι̅σ̅ λεγων, “φιμωθητι, και εξελθε απ αυτου!” και ριψαν αυτον το δαιμονιον εισ το μεσον, εξηλθεν απ αυτου, μηδεν βλαψαν αυτον. 36 και εγενετο θαμβοσ επι παντασ, και συνελαλουν προσ αλληλουσ λεγοντεσ, “τισ ο λογοσ ουτοσ, οτι εν εξουσια και δυναμει επιτασσει τοισ ακαθαρτοισ πνευμασιν, και εξερχονται?” 37 και εξεπορευετο ηχοσ περι αυτου εισ παντα τοπον τησ περιχωρου.
38 αναστασ δε απο τησ συναγωγησ, εισηλθεν εισ την οικιαν σιμωνοσ. πενθερα δε του σιμωνοσ ην συνεχομενη πυρετω μεγαλω, και ηρωτησαν αυτον περι αυτησ. 39 και επιστασ επανω αυτησ, επετιμησεν τω πυρετω, και αφηκεν αυτην; παραχρημα δε αναστασα, διηκονει αυτοισ.
40 δυνοντοσ δε του ηλιου, απαντεσ οσοι ειχον ασθενουντασ νοσοισ ποικιλαισ, ηγαγον αυτουσ προσ αυτον, ο δε ενι εκαστω αυτων, τασ χειρασ επιτιθεισ, εθεραπευεν αυτουσ. 41 εξηρχετο δε και δαιμονια απο πολλων, κραυγαζοντα και λεγοντα, οτι “συ ει ο υιοσ του θ̅υ̅.” και επιτιμων, ουκ εια αυτα λαλειν, οτι ηδεισαν τον χ̅ν̅ αυτον ειναι.
42 γενομενησ δε ημερασ, εξελθων επορευθη εισ ερημον τοπον, και οι οχλοι επεζητουν αυτον, και ηλθον εωσ αυτου, και κατειχον αυτον του μη πορευεσθαι απ αυτων. 43 ο δε ειπεν προσ αυτουσ, οτι “και ταισ ετεραισ πολεσιν ευαγγελισασθαι με δει την βασιλειαν του θ̅υ̅, οτι επι τουτο απεσταλην.” 44 και ην κηρυσσων εισ τασ συναγωγασ τησ ιουδαιασ.