1 και ανασταν, απαν το πληθοσ αυτων ηγαγον αυτον επι τον πειλατον. 2 ηρξαντο δε κατηγορειν αυτου λεγοντεσ, “τουτον ευρομεν διαστρεφοντα το εθνοσ ημων, και κωλυοντα φορουσ καισαρι διδοναι, και λεγοντα εαυτον χ̅ν̅, βασιλεα ειναι.” 3 ο δε πειλατοσ ηρωτησεν αυτον λεγων, “συ ει ο βασιλευσ των ιουδαιων?” ο δε αποκριθεισ αυτω εφη, “συ λεγεισ.” 4 ο δε πειλατοσ ειπεν προσ τουσ αρχιερεισ και τουσ οχλουσ, “ουδεν ευρισκω αιτιον εν τω ανθρωπω τουτω.” 5 οι δε επισχυον λεγοντεσ, οτι “ανασειει τον λαον, διδασκων καθ ολησ τησ ιουδαιασ, και αρξαμενοσ απο τησ γαλιλαιασ εωσ ωδε.”
6 πειλατοσ δε ακουσασ, επηρωτησεν ει ο ανθρωποσ γαλιλαιοσ εστιν; 7 και επιγνουσ οτι εκ τησ εξουσιασ ηρωδου εστιν, ανεπεμψεν αυτον προσ ηρωδην, οντα και αυτον εν ιεροσολυμοισ εν ταυταισ ταισ ημεραισ. 8 ο δε ηρωδησ ιδων τον ι̅ν̅, εχαρη λειαν; ην γαρ εξ ικανων χρονων θελων ιδειν αυτον, δια το ακουειν περι αυτου; και ηλπιζεν τι σημειον ιδειν υπ αυτου γινομενον. 9 επηρωτα δε αυτον εν λογοισ ικανοισ, αυτοσ δε ουδεν απεκρινατο αυτω. 10 ιστηκεισαν δε οι αρχιερεισ και οι γραμματεισ ευτονωσ κατηγορουντεσ αυτου. 11 εξουθενησασ δε αυτον και ο ηρωδησ συν τοισ στρατευμασιν αυτου, και εμπαιξασ περιβαλων εσθητα λαμπραν, ανεπεμψεν αυτον τω πειλατω. 12 εγενοντο δε φιλοι ο τε ηρωδησ και ο πειλατοσ εν αυτη τη ημερα μετ αλληλων; προυπηρχον γαρ εν εχθρα οντεσ προσ αυτουσ.
13 πειλατοσ δε συνκαλεσαμενοσ τουσ αρχιερεισ, και τουσ αρχοντασ, και τον λαον, 14 ειπεν προσ αυτουσ, “προσηνεγκατε μοι τον ανθρωπον τουτον, ωσ αποστρεφοντα τον λαον, και ιδου, εγω ενωπιον υμων ανακρινασ, ουθεν ευρον εν τω ανθρωπω τουτω αιτιον ων κατηγορειτε κατ αυτου. 15 αλλ ουδε ηρωδησ, ανεπεμψεν γαρ αυτον προσ ημασ. και ιδου, ουδεν αξιον θανατου εστιν πεπραγμενον αυτω. 16 παιδευσασ ουν αυτον, απολυσω.”
18 ανεκραγον δε πανπληθει λεγοντεσ, “αιρε τουτον, απολυσον δε ημιν τον βαραββαν!” 19 οστισ ην, δια στασιν τινα γενομενην εν τη πολει και φονον, βληθεισ εν τη φυλακη. 20 παλιν δε ο πειλατοσ προσεφωνησεν αυτοισ, θελων απολυσαι τον ι̅ν̅. 21 οι δε επεφωνουν λεγοντεσ, “σταυρου, σταυρου αυτον.” 22 ο δε τριτον ειπεν προσ αυτουσ, “τι γαρ κακον εποιησεν ουτοσ? ουδεν αιτιον θανατου ευρον εν αυτω. παιδευσασ ουν αυτον, απολυσω.” 23 οι δε επεκειντο φωναισ μεγαλαισ, αιτουμενοι αυτον σταυρωθηναι, και κατισχυον αι φωναι αυτων. 24 και πειλατοσ επεκρινεν γενεσθαι το αιτημα αυτων. 25 απελυσεν δε τον δια στασιν και φονον βεβλημενον εισ φυλακην, ον ητουντο; τον δε ι̅ν̅ παρεδωκεν τω θεληματι αυτων.
26 και ωσ απηγαγον αυτον, επιλαβομενοι σιμωνα, τινα κυρηναιον ερχομενον απ αγρου, επεθηκαν αυτω τον σταυρον, φερειν οπισθεν του ι̅υ̅. 27 ηκολουθει δε αυτω πολυ πληθοσ του λαου, και γυναικων αι εκοπτοντο και εθρηνουν αυτον. 28 στραφεισ δε προσ αυτασ, ο ι̅σ̅ ειπεν, “θυγατερεσ ιερουσαλημ, μη κλαιετε επ εμε, πλην εφ εαυτασ κλαιετε, και επι τα τεκνα υμων. 29 οτι ιδου, ερχονται ημεραι εν αισ ερουσιν, ‘μακαριαι αι στειραι, και αι κοιλιαι αι ουκ εγεννησαν, και μαστοι οι ουκ εθρεψαν.’ 30 τοτε ‘αρξονται λεγειν τοισ ορεσιν, “πεσετε εφ ημασ”; και τοισ βουνοισ, “καλυψατε ημασ”.’ 31 οτι ει εν τω υγρω ξυλω, ταυτα ποιουσιν; εν τω ξηρω, τι γενηται?”
32 ηγοντο δε και ετεροι κακουργοι δυο συν αυτω αναιρεθηναι. 33 και οτε ηλθον επι τον τοπον τον καλουμενον κρανιον, εκει εσταυρωσαν αυτον και τουσ κακουργουσ, ον μεν εκ δεξιων, ον δε εξ αριστερων. 34 διαμεριζομενοι δε τα ιματια αυτου, εβαλον κληρον. 35 και ιστηκει, ο λαοσ θεωρων εξεμυκτηριζον, δε και οι αρχοντεσ λεγοντεσ, “αλλουσ εσωσεν, σωσατω εαυτον, ει ουτοσ εστιν ο χ̅σ̅, του θ̅υ̅, ο εκλεκτοσ.” 36 ενεπαιξαν δε αυτω και οι στρατιωται προσερχομενοι, οξοσ προσφεροντεσ αυτω, 37 και λεγοντεσ, “ει συ ει ο βασιλευσ των ιουδαιων, σωσον σεαυτον!” 38 ην δε και επιγραφη επ αυτω: “ο βασιλευσ των ιουδαιων ουτοσ.”
39 εισ δε των κρεμασθεντων κακουργων εβλασφημει αυτον λεγων, “ουχι συ ει ο χ̅σ̅? σωσον σεαυτον και ημασ!” 40 αποκριθεισ δε ο ετεροσ επιτιμων αυτω εφη, “ουδε φοβη συ τον θ̅ν̅, οτι εν τω αυτω κριματι ει? 41 και ημεισ μεν δικαιωσ, αξια γαρ ων επραξαμεν απολαμβανομεν; ουτοσ δε ουδεν ατοπον επραξεν.” 42 και ελεγεν, “ι̅υ̅, μνησθητι μου, οταν ελθησ εν τη βασιλεια σου!” 43 και ειπεν αυτω, “αμην, σοι λεγω, σημερον μετ εμου εση εν τω παραδεισω.”
44 και ην ηδη ωσει ωρα εκτη, και σκοτοσ εγενετο εφ ολην την γην εωσ ωρασ ενατησ. 45 του ηλιου εκλειποντοσ, εσχισθη δε το καταπετασμα του ναου μεσον. 46 και φωνησασ φωνη μεγαλη, ο ι̅σ̅ ειπεν, “πατερ, ‘εισ χειρασ σου παρατιθεμαι το π̅ν̅α̅ μου’.” τουτο δε ειπων, εξεπνευσεν. 47 ιδων δε ο εκατονταρχησ το γενομενον, εδοξαζεν τον θ̅ν̅ λεγων, “οντωσ ο ανθρωποσ ουτοσ δικαιοσ ην.” 48 και παντεσ οι συνπαραγενομενοι οχλοι επι την θεωριαν ταυτην, θεωρησαντεσ τα γενομενα, τυπτοντεσ τα στηθη υπεστρεφον. 49 ιστηκεισαν δε παντεσ οι γνωστοι αυτω απο μακροθεν, και γυναικεσ αι συνακολουθουσαι αυτω απο τησ γαλιλαιασ, ορωσαι ταυτα.
50 και ιδου, ανηρ ονοματι ιωσηφ, βουλευτησ υπαρχων, ανηρ αγαθοσ και δικαιοσ 51 (ουτοσ ουκ ην συνκατατεθειμενοσ τη βουλη και τη πραξει αυτων), απο αριμαθαιασ, πολεωσ των ιουδαιων, οσ προσεδεχετο την βασιλειαν του θ̅υ̅. 52 ουτοσ, προσελθων τω πειλατω, ητησατο το σωμα του ι̅υ̅. 53 και καθελων, ενετυλιξεν αυτο σινδονι και εθηκεν αυτον εν μνηματι λαξευτω, ου ουκ ην ουδεισ ουπω κειμενοσ. 54 και ημερα ην παρασκευησ, και σαββατον επεφωσκεν. 55 κατακολουθησασαι δε, αι γυναικεσ, αιτινεσ ησαν συνεληλυθυιαι εκ τησ γαλιλαιασ αυτω, εθεασαντο το μνημειον και ωσ ετεθη το σωμα αυτου. 56 υποστρεψασαι δε, ητοιμασαν αρωματα και μυρα.
και το μεν σαββατον ησυχασαν, κατα την εντολην.