1 και εγενετο εν μια των ημερων, διδασκοντοσ αυτου τον λαον εν τω ιερω, και ευαγγελιζομενου, επεστησαν οι αρχιερεισ και οι γραμματεισ συν τοισ πρεσβυτεροισ, 2 και ειπαν λεγοντεσ προσ αυτον, “ειπον ημιν εν ποια εξουσια ταυτα ποιεισ, η τισ εστιν ο δουσ σοι την εξουσιαν ταυτην?” 3 αποκριθεισ δε ειπεν προσ αυτουσ, “ερωτησω υμασ καγω λογον και ειπατε μοι: 4 το βαπτισμα ιωαννου, εξ ουρανου ην η εξ ανθρωπων?” 5 οι δε συνελογισαντο προσ εαυτουσ λεγοντεσ, οτι “εαν ειπωμεν, ‘εξ ουρανου’, ερει, ‘δια τι ουκ επιστευσατε αυτω?’ 6 εαν δε ειπωμεν, ‘εξ ανθρωπων’, ο λαοσ απασ καταλιθασει ημασ; πεπεισμενοσ γαρ εστιν ιωαννην προφητην ειναι.” 7 και απεκριθησαν, μη ειδεναι ποθεν. 8 και ο ι̅σ̅ ειπεν αυτοισ, “ουδε εγω λεγω υμιν εν ποια εξουσια ταυτα ποιω.”
9 ηρξατο δε προσ τον λαον λεγειν την παραβολην ταυτην: “ανθρωποσ εφυτευσεν αμπελωνα, και εξεδετο αυτον γεωργοισ, και απεδημησεν χρονουσ ικανουσ. 10 και καιρω απεστειλεν προσ τουσ γεωργουσ δουλον, ινα απο του καρπου του αμπελωνοσ δωσουσιν αυτω. οι δε γεωργοι εξαπεστειλαν αυτον, δειραντεσ κενον. 11 και προσεθετο ετερον πεμψαι δουλον; οι δε, κακεινον δειραντεσ και ατιμασαντεσ, εξαπεστειλαν κενον. 12 και προσεθετο τριτον πεμψαι; οι δε και τουτον τραυματισαντεσ, εξεβαλον. 13 ειπεν δε ο κυριοσ του αμπελωνοσ, ‘τι ποιησω? πεμψω τον υιον μου τον αγαπητον; ισωσ τουτον εντραπησονται.’ 14 ιδοντεσ δε αυτον, οι γεωργοι διελογιζοντο προσ αλληλουσ λεγοντεσ, ‘ουτοσ εστιν ο κληρονομοσ; αποκτεινωμεν αυτον, ινα ημων γενηται η κληρονομια.’ 15 και εκβαλοντεσ αυτον εξω του αμπελωνοσ, απεκτειναν. τι ουν ποιησει αυτοισ ο κυριοσ του αμπελωνοσ? 16 ελευσεται και απολεσει τουσ γεωργουσ τουτουσ, και δωσει τον αμπελωνα αλλοισ.” ακουσαντεσ δε ειπαν, “μη γενοιτο!” 17 ο δε εμβλεψασ αυτοισ ειπεν, “τι ουν εστιν το γεγραμμενον τουτο, ‘λιθον ον απεδοκιμασαν οι οικοδομουντεσ, ουτοσ εγενηθη εισ κεφαλην γωνιασ’? 18 πασ ο πεσων επ εκεινον τον λιθον, συνθλασθησεται; εφ ον δ αν πεση, λικμησει αυτον.” 19 και εζητησαν οι γραμματεισ και οι αρχιερεισ επιβαλειν επ αυτον τασ χειρασ, εν αυτη τη ωρα, και εφοβηθησαν τον λαον; εγνωσαν γαρ οτι προσ αυτουσ ειπεν την παραβολην ταυτην.
20 και παρατηρησαντεσ, απεστειλαν ενκαθετουσ υποκρινομενουσ εαυτουσ δικαιουσ ειναι, ινα επιλαβωνται αυτου λογου, ωστε παραδουναι αυτον τη αρχη και τη εξουσια του ηγεμονοσ. 21 και επηρωτησαν αυτον λεγοντεσ, “διδασκαλε, οιδαμεν οτι ορθωσ λεγεισ, και διδασκεισ, και ου λαμβανεισ προσωπον, αλλ επ αληθειασ την οδον του θ̅υ̅ διδασκεισ. 22 εξεστιν ημασ καισαρι φορον δουναι η ου?” 23 κατανοησασ δε αυτων την πανουργιαν, ειπεν προσ αυτουσ, 24 “δειξατε μοι δηναριον; τινοσ εχει εικονα και επιγραφην?” οι δε ειπαν, “καισαροσ.” 25 ο δε ειπεν προσ αυτουσ, “τοινυν αποδοτε τα καισαροσ καισαρι, και τα του θ̅υ̅ τω θ̅ω̅.” 26 και ουκ ισχυσαν επιλαβεσθαι του ρηματοσ εναντιον του λαου; και θαυμασαντεσ επι τη αποκρισει αυτου, εσιγησαν.
27 προσελθοντεσ δε τινεσ των σαδδουκαιων, οι λεγοντεσ αναστασιν μη ειναι, επηρωτησαν αυτον 28 λεγοντεσ, “διδασκαλε, μωυσησ εγραψεν ημιν, ‘εαν τινοσ αδελφοσ αποθανη εχων γυναικα, και ουτοσ ατεκνοσ η, ινα λαβη ο αδελφοσ αυτου την γυναικα, και εξαναστηση σπερμα τω αδελφω αυτου.’ 29 επτα ουν αδελφοι ησαν; και ο πρωτοσ, λαβων γυναικα, απεθανεν ατεκνοσ; 30 και ο δευτεροσ, 31 και ο τριτοσ ελαβεν αυτην; ωσαυτωσ δε και οι επτα, ου κατελιπον τεκνα, και απεθανον. 32 υστερον και η γυνη απεθανεν. 33 εν τη ουν αναστασει, τινοσ αυτων γινεται γυνη? οι γαρ επτα εσχον αυτην γυναικα.”
34 και ειπεν αυτοισ ο ι̅σ̅, “οι υιοι του αιωνοσ τουτου γαμουσιν και γαμισκονται; 35 οι δε καταξιωθεντεσ του αιωνοσ εκεινου, τυχειν και τησ αναστασεωσ τησ εκ νεκρων, ουτε γαμουσιν ουτε γαμιζονται; 36 ουδε γαρ αποθανειν ετι δυνανται, ισαγγελοι γαρ εισιν; και υιοι εισιν θ̅υ̅, τησ αναστασεωσ υιοι οντεσ. 37 οτι δε εγειρονται οι νεκροι, και μωυσησ εμηνυσεν επι τησ βατου, ωσ λεγει κ̅ν̅, ‘τον θ̅ν̅ αβρααμ, και θ̅ν̅ ισαακ, και θ̅ν̅ ιακωβ’; 38 θ̅σ̅ δε ουκ εστιν νεκρων, αλλα ζωντων; παντεσ γαρ αυτω ζωσιν.” 39 αποκριθεντεσ δε τινεσ των γραμματεων ειπαν, “διδασκαλε, καλωσ ειπασ.” 40 ουκετι γαρ ετολμων επερωταν αυτον ουδεν.
41 ειπεν δε προσ αυτουσ, “πωσ λεγουσιν τον χ̅ν̅ ειναι δαυειδ υιον? 42 αυτοσ γαρ δαυειδ λεγει εν βιβλω ψαλμων, ‘ειπεν ο κ̅σ̅ τω κ̅ω̅ μου, “καθου εκ δεξιων μου, 43 εωσ αν θω τουσ εχθρουσ σου υποποδιον των ποδων σου.”’ 44 δαυειδ ουν, ‘κ̅ν̅’, αυτον καλει, και πωσ υιοσ αυτου εστιν?”
45 ακουοντοσ δε παντοσ του λαου, ειπεν τοισ μαθηταισ αυτου, 46 “προσεχετε απο των γραμματεων των θελοντων περιπατειν εν στολαισ, και φιλουντων ασπασμουσ εν ταισ αγοραισ, και πρωτοκαθεδριασ εν ταισ συναγωγαισ, και πρωτοκλισιασ εν τοισ δειπνοισ, 47 οι κατεσθιουσιν τασ οικιασ των χηρων, και προφασει μακρα προσευχονται; ουτοι λημψονται περισσοτερον κριμα.”