1 και εισελθων, διηρχετο την ιερειχω. 2 και ιδου, ανηρ ονοματι καλουμενοσ ζακχαιοσ, και αυτοσ ην αρχιτελωνησ, και αυτοσ πλουσιοσ. 3 και εζητει ιδειν τον ι̅ν̅ τισ εστιν, και ουκ ηδυνατο απο του οχλου, οτι τη ηλικια μικροσ ην. 4 και προδραμων εισ το εμπροσθεν, ανεβη επι συκομορεαν, ινα ιδη αυτον, οτι εκεινησ ημελλεν διερχεσθαι. 5 και ωσ ηλθεν επι τον τοπον, αναβλεψασ, ο ι̅σ̅ ειπεν προσ αυτον, “ζακχαιε, σπευσασ καταβηθι, σημερον γαρ εν τω οικω σου δει με μειναι.” 6 και σπευσασ, κατεβη και υπεδεξατο αυτον χαιρων. 7 και ιδοντεσ, παντεσ διεγογγυζον λεγοντεσ, οτι “παρα αμαρτωλω ανδρι εισηλθεν καταλυσαι.” 8 σταθεισ δε, ζακχαιοσ ειπεν προσ τον κ̅ν̅, “ιδου, τα ημισια μου των υπαρχοντων, κ̅ε̅, τοισ πτωχοισ διδωμι, και ει τινοσ τι εσυκοφαντησα, αποδιδωμι τετραπλουν.” 9 ειπεν δε προσ αυτον ο ι̅σ̅, οτι “σημερον σωτηρια τω οικω τουτω εγενετο, καθοτι και αυτοσ υιοσ αβρααμ εστιν; 10 ηλθεν γαρ ο υιοσ του ανθρωπου ζητησαι και σωσαι το απολωλοσ.”
11 ακουοντων δε αυτων ταυτα προσθεισ, ειπεν παραβολην δια το εγγυσ ειναι ιερουσαλημ αυτον, και δοκειν αυτουσ οτι παραχρημα μελλει η βασιλεια του θ̅υ̅ αναφαινεσθαι. 12 ειπεν ουν, “ανθρωποσ τισ ευγενησ επορευθη εισ χωραν μακραν, λαβειν εαυτω βασιλειαν και υποστρεψαι. 13 καλεσασ δε δεκα δουλουσ εαυτου, εδωκεν αυτοισ δεκα μνασ, και ειπεν προσ αυτουσ, ‘πραγματευσασθαι εν ω ερχομαι.’ 14 οι δε πολιται αυτου εμισουν αυτον, και απεστειλαν πρεσβειαν οπισω αυτου λεγοντεσ, ‘ου θελομεν τουτον βασιλευσαι εφ ημασ.’ 15 και εγενετο εν τω επανελθειν αυτον, λαβοντα την βασιλειαν, και ειπεν φωνηθηναι αυτω τουσ δουλουσ τουτουσ οισ δεδωκει το αργυριον, ινα γνοι τι διεπραγματευσαντο. 16 παρεγενετο δε ο πρωτοσ λεγων, ‘κυριε, η μνα σου, δεκα προσηργασατο μνασ.’ 17 και ειπεν αυτω, ‘ευ αγαθε δουλε! οτι εν ελαχιστω, πιστοσ εγενου, ισθι εξουσιαν εχων επανω δεκα πολεων.’ 18 και ηλθεν ο δευτεροσ λεγων, ‘η μνα σου, κυριε, εποιησεν πεντε μνασ.’ 19 ειπεν δε και τουτω, ‘και συ επανω γινου πεντε πολεων.’ 20 και ο ετεροσ ηλθεν λεγων, ‘κυριε, ιδου, η μνα σου, ην ειχον αποκειμενην εν σουδαριω. 21 εφοβουμην γαρ σε, οτι ανθρωποσ αυστηροσ ει; αιρεισ ο ουκ εθηκασ, και θεριζεισ ο ουκ εσπειρασ.’ 22 λεγει αυτω, ‘εκ του στοματοσ σου κρινω σε, πονηρε δουλε; ηδεισ οτι εγω ανθρωποσ αυστηροσ ειμι, αιρων ο ουκ εθηκα, και θεριζων ο ουκ εσπειρα? 23 και δια τι ουκ εδωκασ μου το αργυριον επι τραπεζαν, καγω ελθων, συν τοκω αν αυτο επραξα?’ 24 και τοισ παρεστωσιν ειπεν, ‘αρατε απ αυτου την μναν, και δοτε τω, τασ δεκα μνασ εχοντι.’ 25 και ειπαν αυτω, ‘κυριε, εχει δεκα μνασ.’ 26 λεγω υμιν οτι παντι τω εχοντι, δοθησεται; απο δε του μη εχοντοσ, και ο εχει αρθησεται. 27 πλην τουσ εχθρουσ μου τουτουσ, τουσ μη θελησαντασ με βασιλευσαι επ αυτουσ, αγαγετε ωδε και κατασφαξατε αυτουσ εμπροσθεν μου.”
28 και ειπων ταυτα επορευετο εμπροσθεν αναβαινων εισ ιεροσολυμα.
29 και εγενετο ωσ ηγγισεν εισ βηθφαγη και βηθανιαν, προσ το οροσ το καλουμενον ελαιων, απεστειλεν δυο των μαθητων 30 λεγων, “υπαγετε εισ την κατεναντι κωμην, εν η εισπορευομενοι ευρησετε πωλον δεδεμενον, εφ ον ουδεισ πωποτε ανθρωπων εκαθισεν; λυσαντεσ αυτον, αγαγετε. 31 και εαν τισ υμασ ερωτα, ‘δια τι λυετε?’ ουτωσ ερειτε, οτι ‘ο κ̅σ̅ αυτου χρειαν εχει.’” 32 απελθοντεσ δε οι απεσταλμενοι ευρον καθωσ ειπεν αυτοισ. 33 λυοντων δε αυτων τον πωλον, ειπαν οι κυριοι αυτου προσ αυτουσ, “τι λυετε τον πωλον?” 34 οι δε ειπαν, οτι “ο κ̅σ̅ αυτου χρειαν εχει.” 35 και ηγαγον αυτον προσ τον ι̅ν̅; και επιριψαντεσ αυτων τα ιματια επι τον πωλον, επεβιβασαν τον ι̅ν̅. 36 πορευομενου δε αυτου, υπεστρωννυον τα ιματια εαυτων εν τη οδω. 37 εγγιζοντοσ δε αυτου ηδη προσ τη καταβασει του ορουσ των ελαιων, ηρξαντο απαν το πληθοσ των μαθητων χαιροντεσ αινειν τον θ̅ν̅ φωνη μεγαλη περι πασων ων ειδον δυναμεων 38 λεγοντεσ, “‘ευλογημενοσ ο ερχομενοσ βασιλευσ εν ονοματι κ̅υ̅’; εν ουρανω ειρηνη και δοξα εν υψιστοισ.” 39 και τινεσ των φαρισαιων απο του οχλου ειπαν προσ αυτον, “διδασκαλε, επιτιμησον τοισ μαθηταισ σου.” 40 και αποκριθεισ ειπεν, “λεγω υμιν οτι εαν ουτοι σιωπησουσιν, οι λιθοι κραξουσιν.”
41 και ωσ ηγγισεν, ιδων την πολιν, εκλαυσεν επ αυτην 42 λεγων, οτι “ει εγνωσ εν τη ημερα ταυτη, και συ, τα προσ ειρηνην; νυν δε εκρυβη απο οφθαλμων σου. 43 οτι ηξουσιν ημεραι επι σε, και περιβαλουσιν οι εχθροι σου χαρακα σοι, και περικυκλωσουσιν σε και συνεξουσιν σε παντοθεν, 44 και εδαφιουσιν σε και τα τεκνα σου εν σοι, και ουκ αφησουσιν λιθον επι λιθον εν σοι, ανθ ων ουκ εγνωσ τον καιρον τησ επισκοπησ σου.”
45 και εισελθων εισ το ιερον, ηρξατο εκβαλλειν τουσ πωλουντασ, 46 λεγων αυτοισ, “γεγραπται, ‘ο οικοσ μου οικοσ προσευχησ’; υμεισ δε αυτον εποιησατε ‘σπηλαιον ληστων’.”
47 και ην διδασκων το καθ ημεραν εν τω ιερω; οι δε αρχιερεισ και οι γραμματεισ εζητουν αυτον απολεσαι και οι πρωτοι του λαου, 48 και ουχ ευρισκον το τι ποιησωσιν; ο λαοσ γαρ απασ εξεκρεμετο αυτου ακουων.