1 ελεγεν δε και προσ τουσ μαθητασ, “ανθρωποσ τισ ην πλουσιοσ, οσ ειχεν οικονομον, και ουτοσ διεβληθη αυτω ωσ διασκορπιζων τα υπαρχοντα αυτου. 2 και φωνησασ αυτον, ειπεν αυτω, ‘τι τουτο ακουω περι σου? αποδοσ τον λογον τησ οικονομιασ σου; ου γαρ δυνη ετι οικονομειν.’ 3 ειπεν δε εν εαυτω ο οικονομοσ, ‘τι ποιησω, οτι ο κυριοσ μου αφαιρειται την οικονομιαν απ εμου? σκαπτειν ουκ ισχυω; επαιτειν αισχυνομαι. 4 εγνων τι ποιησω, ινα οταν μετασταθω εκ τησ οικονομιασ, δεξωνται με εισ τουσ οικουσ αυτων.’ 5 και προσκαλεσαμενοσ ενα εκαστον των χρεοφιλετων του κυριου εαυτου, ελεγεν τω πρωτω, ‘ποσον οφειλεισ τω κυριω μου?’ 6 ο δε ειπεν, ‘εκατον βατουσ ελαιου.’ ο δε ειπεν αυτω, ‘δεξαι σου τα γραμματα και καθισασ ταχεωσ γραψον πεντηκοντα.’ 7 επειτα ετερω ειπεν, ‘συ δε ποσον οφειλεισ?’ ο δε ειπεν, ‘εκατον κορουσ σιτου.’ λεγει αυτω, ‘δεξαι σου τα γραμματα και γραψον ογδοηκοντα.’ 8 και επηνεσεν ο κυριοσ τον οικονομον τησ αδικιασ, οτι φρονιμωσ εποιησεν. οτι οι υιοι του αιωνοσ τουτου φρονιμωτεροι υπερ τουσ υιουσ του φωτοσ εισ την γενεαν την εαυτων εισιν. 9 και εγω υμιν λεγω, εαυτοισ ποιησατε φιλουσ εκ του μαμωνα τησ αδικιασ, ινα οταν εκλιπη, δεξωνται υμασ εισ τασ αιωνιουσ σκηνασ.
10 ο πιστοσ εν ελαχιστω, και εν πολλω πιστοσ εστιν; και ο εν ελαχιστω αδικοσ, και εν πολλω αδικοσ εστιν. 11 ει ουν εν τω αδικω μαμωνα, πιστοι ουκ εγενεσθε, το αληθινον τισ υμιν πιστευσει? 12 και ει εν τω αλλοτριω, πιστοι ουκ εγενεσθε, το υμετερον τισ υμιν δωσει? 13 ουδεισ οικετησ δυναται δυσι κυριοισ δουλευειν, η γαρ τον ενα μισησει, και τον ετερον αγαπησει; η ενοσ ανθεξεται, και του ετερου καταφρονησει. ου δυνασθε θ̅ω̅ δουλευειν και μαμωνα.”
14 ηκουον δε ταυτα παντα οι φαρισαιοι, φιλαργυροι υπαρχοντεσ, και εξεμυκτηριζον αυτον. 15 και ειπεν αυτοισ, “υμεισ εστε οι δικαιουντεσ εαυτουσ ενωπιον των ανθρωπων, ο δε θ̅σ̅ γινωσκει τασ καρδιασ υμων; οτι το εν ανθρωποισ υψηλον, βδελυγμα ενωπιον του θ̅υ̅.
16 ο νομοσ και οι προφηται μεχρι ιωαννου; απο τοτε η βασιλεια του θ̅υ̅ ευαγγελιζεται, και πασ εισ αυτην βιαζεται. 17 ευκοπωτερον δε εστιν τον ουρανον και την γην παρελθειν, η του νομου μιαν κερεαν πεσειν.
18 πασ ο απολυων την γυναικα αυτου και γαμων ετεραν, μοιχευει; και ο απολελυμενην απο ανδροσ γαμων, μοιχευει.
19 ανθρωποσ δε τισ ην πλουσιοσ, και ενεδιδυσκετο πορφυραν και βυσσον, ευφραινομενοσ καθ ημεραν λαμπρωσ. 20 πτωχοσ δε τισ ονοματι λαζαροσ, εβεβλητο προσ τον πυλωνα αυτου, ειλκωμενοσ 21 και επιθυμων χορτασθηναι απο των πιπτοντων απο τησ τραπεζησ του πλουσιου; αλλα και οι κυνεσ ερχομενοι επελειχον τα ελκη αυτου. 22 εγενετο δε αποθανειν τον πτωχον, και απενεχθηναι αυτον υπο των αγγελων εισ τον κολπον αβρααμ. απεθανεν δε και ο πλουσιοσ και εταφη. 23 και εν τω αδη επαρασ τουσ οφθαλμουσ αυτου, υπαρχων εν βασανοισ, ορα αβρααμ απο μακροθεν, και λαζαρον εν τοισ κολποισ αυτου. 24 και αυτοσ φωνησασ ειπεν, πατερ ‘αβρααμ, ελεησον με και πεμψον λαζαρον, ινα βαψη το ακρον του δακτυλου αυτου υδατοσ, και καταψυξη την γλωσσαν μου; οτι οδυνωμαι εν τη φλογι ταυτη.’ 25 ειπεν δε αβρααμ, ‘τεκνον, μνησθητι οτι απελαβεσ τα αγαθα σου εν τη ζωη σου, και λαζαροσ ομοιωσ τα κακα. νυν δε ωδε παρακαλειται, συ δε οδυνασαι. 26 και εν πασι τουτοισ, μεταξυ ημων και υμων χασμα μεγα εστηρικται, οπωσ οι θελοντεσ διαβηναι ενθεν προσ υμασ μη δυνωνται, μηδε εκειθεν προσ ημασ διαπερωσιν.’ 27 ειπεν δε, ‘ερωτω ουν σε πατερ, ινα πεμψησ αυτον εισ τον οικον του πατροσ μου, 28 εχω γαρ πεντε αδελφουσ, οπωσ διαμαρτυρηται αυτοισ, ινα μη και αυτοι ελθωσιν εισ τον τοπον τουτον τησ βασανου.’ 29 λεγει δε αβρααμ, ‘εχουσι μωυσεα και τουσ προφητασ; ακουσατωσαν αυτων.’ 30 ο δε ειπεν, ‘ουχι, πατερ αβρααμ, αλλ εαν τισ απο νεκρων πορευθη προσ αυτουσ, μετανοησουσιν.’ 31 ειπεν δε αυτω, ‘ει μωυσεωσ και των προφητων ουκ ακουουσιν, ουδ εαν τισ εκ νεκρων αναστη, πεισθησονται.’”