1 ειπεν δε προσ τουσ μαθητασ αυτου, “ανενδεκτον εστιν του τα σκανδαλα μη ελθειν, πλην ουαι δι ου ερχεται! 2 λυσιτελει αυτω ει λιθοσ μυλικοσ περικειται περι τον τραχηλον αυτου, και ερριπται εισ την θαλασσαν, η ινα σκανδαλιση των μικρων τουτων ενα. 3 προσεχετε εαυτοισ! εαν αμαρτη ο αδελφοσ σου, επιτιμησον αυτω; και εαν μετανοηση, αφεσ αυτω. 4 και εαν επτακισ τησ ημερασ αμαρτηση εισ σε, και επτακισ επιστρεψη προσ σε, λεγων ‘μετανοω’, αφησεισ αυτω.”
5 και ειπαν οι αποστολοι τω κ̅ω̅, “προσθεσ ημιν πιστιν!” 6 ειπεν δε ο κ̅σ̅, “ει εχετε πιστιν ωσ κοκκον σιναπεωσ, ελεγετε αν τη συκαμινω ταυτη, ‘εκριζωθητι και φυτευθητι εν τη θαλασση’, και υπηκουσεν αν υμιν.
7 τισ δε εξ υμων δουλον εχων, αροτριωντα η ποιμαινοντα, οσ εισελθοντι εκ του αγρου ερει αυτω, ‘ευθεωσ παρελθων αναπεσε’? 8 αλλ ουχι ερει αυτω, ‘ετοιμασον τι δειπνησω, και περιζωσαμενοσ διακονει μοι, εωσ φαγω και πιω; και μετα ταυτα φαγεσαι και πιεσαι συ’? 9 μη εχει χαριν τω δουλω, οτι εποιησεν τα διαταχθεντα? 10 ουτωσ και υμεισ οταν ποιησητε παντα τα διαταχθεντα υμιν, λεγετε, οτι ‘δουλοι αχρειοι εσμεν, ο ωφειλομεν ποιησαι πεποιηκαμεν.’”
11 και εγενετο εν τω πορευεσθαι εισ ιερουσαλημ, και αυτοσ διηρχετο δια μεσον σαμαρειασ και γαλιλαιασ. 12 και εισερχομενου αυτου εισ τινα κωμην, απηντησαν δεκα λεπροι ανδρεσ, οι εστησαν πορρωθεν. 13 και αυτοι ηραν φωνην λεγοντεσ, “ι̅υ̅, επιστατα, ελεησον ημασ.” 14 και ιδων, ειπεν αυτοισ, “πορευθεντεσ επιδειξατε εαυτουσ τοισ ιερευσιν.” και εγενετο εν τω υπαγειν αυτουσ, εκαθαρισθησαν. 15 εισ δε εξ αυτων ιδων οτι ιαθη, υπεστρεψεν μετα φωνησ μεγαλησ δοξαζων τον θ̅ν̅, 16 και επεσεν επι προσωπον παρα τουσ ποδασ αυτου, ευχαριστων αυτω; και αυτοσ ην σαμαρειτησ. 17 αποκριθεισ δε ο ι̅σ̅ ειπεν, “ουχι οι δεκα εκαθαρισθησαν? οι δε εννεα που? 18 ουχ ευρεθησαν υποστρεψαντεσ δουναι δοξαν τω θ̅ω̅, ει μη ο αλλογενησ ουτοσ?” 19 και ειπεν αυτω, “αναστασ, πορευου; η πιστισ σου σεσωκεν σε!”
20 επερωτηθεισ δε υπο των φαρισαιων ποτε ερχεται η βασιλεια του θ̅υ̅, απεκριθη αυτοισ και ειπεν, “ουκ ερχεται η βασιλεια του θ̅υ̅ μετα παρατηρησεωσ; 21 ουδε ερουσιν, ‘ιδου, ωδε’, η, ‘εκει’; ιδου γαρ, η βασιλεια του θ̅υ̅ εντοσ υμων εστιν.”
22 ειπεν δε προσ τουσ μαθητασ, “ελευσονται ημεραι οτε επιθυμησετε μιαν των ημερων του υιου του ανθρωπου ιδειν, και ουκ οψεσθε. 23 και ερουσιν υμιν, ‘ιδου, εκει’, η, ‘ιδου, ωδε’; μη απελθητε μηδε διωξητε. 24 ωσπερ γαρ η αστραπη αστραπτουσα εκ τησ υπο τον ουρανον εισ την υπ ουρανον λαμπει, ουτωσ εσται ο υιοσ του ανθρωπου. 25 πρωτον δε δει αυτον πολλα παθειν, και αποδοκιμασθηναι απο τησ γενεασ ταυτησ. 26 και καθωσ εγενετο εν ταισ ημεραισ νωε, ουτωσ εσται και εν ταισ ημεραισ του υιου του ανθρωπου: 27 ησθιον, επινον, εγαμουν, εγαμιζοντο, αχρι ησ ημερασ εισηλθεν νωε εισ την κιβωτον, και ηλθεν ο κατακλυσμοσ και απωλεσεν παντασ. 28 ομοιωσ καθωσ εγενετο εν ταισ ημεραισ λωτ: ησθιον, επινον, ηγοραζον, επωλουν, εφυτευον, ωκοδομουν; 29 η δε ημερα εξηλθεν λωτ απο σοδομων, εβρεξεν πυρ και θειον απ ουρανου και απωλεσεν παντασ. 30 κατα ταυτα εσται η ημερα, ο υιοσ του ανθρωπου αποκαλυπτεται. 31 εν εκεινη τη ημερα, οσ εσται επι του δωματοσ, και τα σκευη αυτου εν τη οικια, μη καταβατω αραι αυτα; και ο εν αγρω, ομοιωσ μη επιστρεψατω εισ τα οπισω. 32 μνημονευετε τησ γυναικοσ λωτ; 33 οσ εαν ζητηση την ψυχην αυτου περιποιησασθαι, απολεσει αυτην; οσ δ αν απολεσει, ζωογονησει αυτην. 34 λεγω υμιν, ταυτη τη νυκτι εσονται δυο επι κλινησ μιασ; ο εισ παραλημφθησεται, και ο ετεροσ αφεθησεται. 35 εσονται δυο αληθουσαι επι το αυτο; η μια παραλημφθησεται, η δε ετερα αφεθησεται.” 37 και αποκριθεντεσ λεγουσιν αυτω, “που, κ̅ε̅?” ο δε ειπεν αυτοισ, “οπου το σωμα, εκει και οι αετοι επισυναχθησονται.”