1 και εγενετο εν τω ελθειν αυτον εισ οικον τινοσ των αρχοντων των φαρισαιων, σαββατω φαγειν αρτον, και αυτοι ησαν παρατηρουμενοι αυτον. 2 και ιδου, ανθρωποσ τισ ην υδρωπικοσ εμπροσθεν αυτου. 3 και αποκριθεισ ο ι̅σ̅ ειπεν προσ τουσ νομικουσ και φαρισαιουσ λεγων, “εξεστιν τω σαββατω θεραπευσαι η ου?” 4 οι δε ησυχασαν. και επιλαβομενοσ, ιασατο αυτον και απελυσεν. 5 και προσ αυτουσ ειπεν, “τινοσ υμων υιοσ η βουσ εισ φρεαρ πεσειται, και ουκ ευθεωσ ανασπασει αυτον εν ημερα του σαββατου?” 6 και ουκ ισχυσαν ανταποκριθηναι προσ ταυτα.
7 ελεγεν δε προσ τουσ κεκλημενουσ παραβολην, επεχων πωσ τασ πρωτοκλισιασ εξελεγοντο, λεγων προσ αυτουσ, 8 “οταν κληθησ υπο τινοσ εισ γαμουσ, μη κατακλιθησ εισ την πρωτοκλισιαν, μηποτε εντιμοτεροσ σου η κεκλημενοσ υπ αυτου, 9 και ελθων, ο σε και αυτον καλεσασ ερει σοι, ‘δοσ τουτω τοπον’, και τοτε αρξη μετα αισχυνησ τον εσχατον τοπον κατεχειν. 10 αλλ οταν κληθησ, πορευθεισ αναπεσε εισ τον εσχατον τοπον, ινα οταν ελθη ο κεκληκωσ σε ερει σοι, ‘φιλε, προσαναβηθι ανωτερον.’ τοτε εσται σοι δοξα ενωπιον παντων των συνανακειμενων σοι. 11 οτι πασ ο υψων εαυτον ταπεινωθησεται, και ο ταπεινων εαυτον υψωθησεται.” 12 ελεγεν δε και τω κεκληκοτι αυτον, “οταν ποιησ αριστον η δειπνον, μη φωνει τουσ φιλουσ σου, μηδε τουσ αδελφουσ σου, μηδε τουσ συγγενεισ σου, μηδε γειτονασ πλουσιουσ, μηποτε και αυτοι αντικαλεσωσιν σε και γενηται ανταποδομα σοι. 13 αλλ οταν δοχην ποιησ, καλει πτωχουσ, αναπειρουσ, χωλουσ, τυφλουσ, 14 και μακαριοσ εση, οτι ουκ εχουσιν ανταποδουναι σοι; ανταποδοθησεται γαρ σοι εν τη αναστασει των δικαιων.”
15 ακουσασ δε τισ των συνανακειμενων ταυτα, ειπεν αυτω, “μακαριοσ οστισ φαγεται αρτον εν τη βασιλεια του θ̅υ̅.” 16 ο δε ειπεν αυτω, “ανθρωποσ τισ εποιει δειπνον μεγα, και εκαλεσεν πολλουσ. 17 και απεστειλεν τον δουλον αυτου τη ωρα του δειπνου ειπειν τοισ κεκλημενοισ, ‘ερχεσθε, οτι ηδη ετοιμα εστιν.’ 18 και ηρξαντο απο μιασ παντεσ παραιτεισθαι. ο πρωτοσ ειπεν αυτω, ‘αγρον ηγορασα και εχω αναγκην εξελθων ιδειν αυτον; ερωτω σε εχε με παρητημενον.’ 19 και ετεροσ ειπεν, ‘ζευγη βοων ηγορασα πεντε και πορευομαι δοκιμασαι αυτα; ερωτω σε εχε με παρητημενον.’ 20 και ετεροσ ειπεν, ‘γυναικα εγημα και δια τουτο ου δυναμαι ελθειν.’ 21 και παραγενομενοσ, ο δουλοσ απηγγειλεν τω κυριω αυτου ταυτα. τοτε οργισθεισ, ο οικοδεσποτησ ειπεν τω δουλω αυτου, ‘εξελθε ταχεωσ εισ τασ πλατειασ και ρυμασ τησ πολεωσ, και τουσ πτωχουσ, και αναπειρουσ, και τυφλουσ, και χωλουσ, εισαγαγε ωδε.’ 22 και ειπεν ο δουλοσ, ‘κυριε, γεγονεν ο επεταξασ, και ετι τοποσ εστιν.’ 23 και ειπεν ο κυριοσ προσ τον δουλον, ‘εξελθε εισ τασ οδουσ και φραγμουσ, και αναγκασον εισελθειν, ινα γεμισθη μου ο οικοσ; 24 λεγω γαρ υμιν οτι ουδεισ των ανδρων εκεινων των κεκλημενων, γευσεται μου του δειπνου.’”
25 συνεπορευοντο δε αυτω οχλοι πολλοι; και στραφεισ, ειπεν προσ αυτουσ, 26 “ει τισ ερχεται προσ με, και ου μισει τον πατερα εαυτου, και την μητερα, και την γυναικα, και τα τεκνα, και τουσ αδελφουσ, και τασ αδελφασ, ετι δε και την ψυχην εαυτου, ου δυναται ειναι μου μαθητησ. 27 οστισ ου βασταζει τον σταυρον αυτου και ερχεται οπισω μου, ου δυναται ειναι μου μαθητησ. 28 τισ γαρ εξ υμων θελων πυργον οικοδομησαι, ουχι πρωτον καθισασ, ψηφιζει την δαπανην, ει εχει εισ απαρτισμον? 29 ινα μηποτε θεντοσ αυτου θεμελιον και μη ισχυοντοσ εκτελεσαι, παντεσ οι θεωρουντεσ αρξωνται αυτω εμπαιζειν 30 λεγοντεσ, οτι ‘ουτοσ ο ανθρωποσ ηρξατο οικοδομειν, και ουκ ισχυσεν εκτελεσαι.’ 31 η τισ βασιλευσ πορευομενοσ ετερω βασιλει συμβαλειν εισ πολεμον, ουχι καθισασ πρωτον βουλευσεται ει δυνατοσ εστιν εν δεκα χιλιασιν υπαντησαι τω μετα εικοσι χιλιαδων ερχομενω επ αυτον? 32 ει δε μη γε ετι αυτου πορρω οντοσ, πρεσβειαν αποστειλασ ερωτα τα προσ ειρηνην. 33 ουτωσ ουν πασ εξ υμων οσ ουκ αποτασσεται πασιν τοισ εαυτου υπαρχουσιν, ου δυναται ειναι μου μαθητησ.
34 καλον ουν το αλασ, εαν δε και το αλασ μωρανθη, εν τινι αρτυθησεται? 35 ουτε εισ γην ουτε εισ κοπριαν ευθετον εστιν; εξω βαλλουσιν αυτο. ο εχων ωτα ακουειν, ακουετω.”