12 παλιν ουν αυτοισ ελαλησεν ο ι̅σ̅ λεγων, “εγω ειμι το φωσ του κοσμου; ο ακολουθων εμοι ου μη περιπατηση εν τη σκοτια, αλλ εξει το φωσ τησ ζωησ.” 13 ειπον ουν αυτω οι φαρισαιοι, “συ περι σεαυτου μαρτυρεισ; η μαρτυρια σου ουκ εστιν αληθησ.” 14 απεκριθη ι̅σ̅ και ειπεν αυτοισ, “καν εγω μαρτυρω περι εμαυτου, αληθησ εστιν η μαρτυρια μου, οτι οιδα ποθεν ηλθον και που υπαγω. υμεισ δε ουκ οιδατε ποθεν ερχομαι η που υπαγω. 15 υμεισ κατα την σαρκα κρινετε; εγω ου κρινω ουδενα. 16 και εαν κρινω δε εγω, η κρισισ η εμη αληθινη εστιν, οτι μονοσ ουκ ειμι, αλλ εγω και ο πεμψασ με πατηρ. 17 και εν τω νομω δε τω υμετερω γεγραπται οτι δυο ανθρωπων η μαρτυρια αληθησ εστιν. 18 εγω ειμι ο μαρτυρων περι εμαυτου, και μαρτυρει περι εμου ο πεμψασ με πατηρ.” 19 ελεγον ουν αυτω, “που εστιν ο πατηρ σου?” απεκριθη ι̅σ̅, “ουτε εμε οιδατε, ουτε τον πατερα μου. ει εμε ηδειτε, και τον πατερα μου αν ηδειτε.” 20 ταυτα τα ρηματα ελαλησεν εν τω γαζοφυλακιω, διδασκων εν τω ιερω; και ουδεισ επιασεν αυτον, οτι ουπω εληλυθει η ωρα αυτου.
21 ειπεν ουν παλιν αυτοισ, “εγω υπαγω και ζητησετε με, και εν τη αμαρτια υμων αποθανεισθε; οπου εγω υπαγω, υμεισ ου δυνασθε ελθειν.” 22 ελεγον ουν οι ιουδαιοι, “μητι αποκτενει εαυτον, οτι λεγει, ‘οπου εγω υπαγω υμεισ, ου δυνασθε ελθειν’?” 23 και ελεγεν αυτοισ, “υμεισ εκ των κατω εστε, εγω εκ των ανω ειμι; υμεισ εκ τουτου του κοσμου εστε, εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου τουτου. 24 ειπον ουν υμιν οτι αποθανεισθε εν ταισ αμαρτιαισ υμων; εαν γαρ μη πιστευσητε οτι εγω ειμι, αποθανεισθε εν ταισ αμαρτιαισ υμων.” 25 ελεγον ουν αυτω, “συ τισ ει?” ειπεν αυτοισ ο ι̅σ̅, “την αρχην ο τι και λαλω υμιν? 26 πολλα εχω περι υμων λαλειν και κρινειν; αλλ ο πεμψασ με αληθησ εστιν, καγω α ηκουσα παρ αυτου, ταυτα λαλω εισ τον κοσμον.” 27 ουκ εγνωσαν οτι τον πατερα αυτοισ ελεγεν. 28 ειπεν ουν αυτοισ ο ι̅σ̅, “οταν υψωσητε τον υιον του ανθρωπου, τοτε γνωσεσθε οτι εγω ειμι, και απ εμαυτου ποιω ουδεν, αλλα καθωσ εδιδαξεν με ο πατηρ, ταυτα λαλω. 29 και ο πεμψασ με, μετ εμου εστιν, ουκ αφηκεν με μονον, οτι εγω τα αρεστα αυτω ποιω παντοτε.” 30 ταυτα αυτου λαλουντοσ, πολλοι επιστευσαν εισ αυτον.
31 ελεγεν ουν ο ι̅σ̅ προσ τουσ πεπιστευκοτασ αυτω ιουδαιουσ, “εαν υμεισ μεινητε εν τω λογω τω εμω, αληθωσ μαθηται μου εστε. 32 και γνωσεσθε την αληθειαν, και η αληθεια ελευθερωσει υμασ.” 33 απεκριθησαν προσ αυτον, “σπερμα αβρααμ εσμεν, και ουδενι δεδουλευκαμεν πωποτε; πωσ συ λεγεισ, οτι ‘ελευθεροι γενησεσθε’?”
34 απεκριθη αυτοισ ο ι̅σ̅, “αμην, αμην, λεγω υμιν οτι πασ ο ποιων την αμαρτιαν, δουλοσ εστιν τησ αμαρτιασ. 35 ο δε δουλοσ ου μενει εν τη οικια εισ τον αιωνα, ο υιοσ μενει εισ τον αιωνα. 36 εαν ουν ο υιοσ υμασ ελευθερωση, οντωσ ελευθεροι εσεσθε. 37 οιδα οτι σπερμα αβρααμ εστε, αλλα ζητειτε με αποκτειναι, οτι ο λογοσ ο εμοσ ου χωρει εν υμιν. 38 α εγω εωρακα παρα τω πατρι, λαλω; και υμεισ ουν α ηκουσατε παρα του πατροσ, ποιειτε.”
39 απεκριθησαν και ειπαν αυτω, “ο πατηρ ημων αβρααμ εστιν.” λεγει αυτοισ ο ι̅σ̅, “ει τεκνα του αβρααμ εστε, τα εργα του αβρααμ εποιειτε; 40 νυν δε ζητειτε με αποκτειναι, ανθρωπον οσ την αληθειαν υμιν λελαληκα, ην ηκουσα παρα του θ̅υ̅; τουτο αβρααμ ουκ εποιησεν. 41 υμεισ ποιειτε τα εργα του πατροσ υμων.” ειπαν ουν αυτω, “ημεισ εκ πορνειασ ου γεγεννημεθα; ενα πατερα εχομεν, τον θ̅ν̅.” 42 ειπεν αυτοισ ο ι̅σ̅, “ει ο θ̅σ̅ πατηρ υμων ην, ηγαπατε αν εμε, εγω γαρ εκ του θ̅υ̅ εξηλθον και ηκω; ουδε γαρ απ εμαυτου εληλυθα, αλλ εκεινοσ με απεστειλεν. 43 δια τι την λαλιαν την εμην ου γινωσκετε? οτι ου δυνασθε ακουειν τον λογον τον εμον. 44 υμεισ εκ του πατροσ του διαβολου εστε, και τασ επιθυμιασ του πατροσ υμων θελετε ποιειν. εκεινοσ ανθρωποκτονοσ ην απ αρχησ, και εν τη αληθεια ουκ εστηκεν, οτι ουκ εστιν αληθεια εν αυτω. οταν λαλη το ψευδοσ, εκ των ιδιων λαλει, οτι ψευστησ εστιν, και ο πατηρ αυτου. 45 εγω δε οτι την αληθειαν λεγω, ου πιστευετε μοι! 46 τισ εξ υμων ελεγχει με περι αμαρτιασ? ει αληθειαν λεγω, δια τι υμεισ ου πιστευετε μοι? 47 ο ων εκ του θ̅υ̅, τα ρηματα του θ̅υ̅ ακουει; δια τουτο υμεισ ουκ ακουετε, οτι εκ του θ̅υ̅ ουκ εστε.”
48 απεκριθησαν οι ιουδαιοι και ειπαν αυτω, “ου καλωσ λεγομεν ημεισ οτι σαμαρειτησ ει συ, και δαιμονιον εχεισ?” 49 απεκριθη ι̅σ̅, “εγω δαιμονιον ουκ εχω, αλλα τιμω τον πατερα μου, και υμεισ ατιμαζετε με. 50 εγω δε ου ζητω την δοξαν μου; εστιν ο ζητων και κρινων. 51 αμην, αμην, λεγω υμιν, εαν τισ τον εμον λογον τηρηση, θανατον ου μη θεωρηση εισ τον αιωνα.” 52 ειπον αυτω οι ιουδαιοι, “νυν εγνωκαμεν οτι δαιμονιον εχεισ. αβρααμ απεθανεν και οι προφηται, και συ λεγεισ, ‘εαν τισ τον λογον μου τηρηση, ου μη γευσηται θανατου εισ τον αιωνα.’ 53 μη συ μειζων ει του πατροσ ημων αβρααμ, οστισ απεθανεν? και οι προφηται απεθανον! τινα σεαυτον ποιεισ?” 54 απεκριθη ι̅σ̅, “εαν εγω δοξασω εμαυτον, η δοξα μου ουδεν εστιν; εστιν ο πατηρ μου ο δοξαζων με, ον υμεισ λεγετε, οτι ‘θ̅σ̅ ημων εστιν’; 55 και ουκ εγνωκατε αυτον, εγω δε οιδα αυτον; καν ειπω οτι ουκ οιδα αυτον, εσομαι ομοιοσ υμιν ψευστησ. αλλα οιδα αυτον, και τον λογον αυτου τηρω. 56 αβρααμ ο πατηρ υμων ηγαλλιασατο, ινα ιδη την ημεραν την εμην, και ειδεν και εχαρη.” 57 ειπον ουν οι ιουδαιοι προσ αυτον, “πεντηκοντα ετη ουπω εχεισ, και αβρααμ εωρακασ?” 58 ειπεν αυτοισ ι̅σ̅, “αμην, αμην, λεγω υμιν, πριν αβρααμ γενεσθαι, εγω ειμι.” 59 ηραν ουν λιθουσ, ινα βαλωσιν επ αυτον; ι̅σ̅ δε εκρυβη, και εξηλθεν εκ του ιερου.