1 και παραγων, ειδεν ανθρωπον τυφλον εκ γενετησ. 2 και ηρωτησαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντεσ, “ραββει, τισ ημαρτεν, ουτοσ η οι γονεισ αυτου, ινα τυφλοσ γεννηθη?” 3 απεκριθη ι̅σ̅, “ουτε ουτοσ ημαρτεν, ουτε οι γονεισ αυτου, αλλ ινα φανερωθη τα εργα του θ̅υ̅ εν αυτω. 4 ημασ δει εργαζεσθαι τα εργα του πεμψαντοσ με, εωσ ημερα εστιν; ερχεται νυξ, οτε ουδεισ δυναται εργαζεσθαι. 5 οταν εν τω κοσμω ω, φωσ ειμι του κοσμου.” 6 ταυτα ειπων, επτυσεν χαμαι και εποιησεν πηλον εκ του πτυσματοσ, και επεχρισεν αυτου τον πηλον επι τουσ οφθαλμουσ. 7 και ειπεν αυτω, “υπαγε, νιψαι εισ την κολυμβηθραν του σιλωαμ” (ο ερμηνευεται, “απεσταλμενοσ”). απηλθεν ουν και ενιψατο, και ηλθεν βλεπων. 8 οι ουν γειτονεσ και οι θεωρουντεσ αυτον το προτερον, οτι προσαιτησ ην, ελεγον, “ουχ ουτοσ εστιν ο καθημενοσ και προσαιτων?” 9 αλλοι ελεγον, οτι “ουτοσ εστιν”, αλλοι ελεγον, “ουχι, αλλα ομοιοσ αυτω εστιν.” εκεινοσ ελεγεν, οτι “εγω ειμι.” 10 ελεγον ουν αυτω, “πωσ ηνεωχθησαν σου οι οφθαλμοι?” 11 απεκριθη εκεινοσ, “ο ανθρωποσ ο λεγομενοσ ι̅σ̅ πηλον εποιησεν, και επεχρισεν μου τουσ οφθαλμουσ, και ειπεν μοι, οτι ‘υπαγε εισ τον σιλωαμ και νιψαι.’ απελθων ουν και νιψαμενοσ, ανεβλεψα.” 12 και ειπαν αυτω, “που εστιν εκεινοσ?” λεγει, “ουκ οιδα.”
13 αγουσιν αυτον προσ τουσ φαρισαιουσ, τον ποτε τυφλον. 14 ην δε σαββατον εν η ημερα τον πηλον εποιησεν ο ι̅σ̅, και ανεωξεν αυτου τουσ οφθαλμουσ. 15 παλιν ουν ηρωτων αυτον και οι φαρισαιοι πωσ ανεβλεψεν. ο δε ειπεν αυτοισ, “πηλον επεθηκεν μου επι τουσ οφθαλμουσ, και ενιψαμην, και βλεπω.” 16 ελεγον ουν εκ των φαρισαιων τινεσ, “ουκ εστιν ουτοσ παρα θ̅υ̅ ο ανθρωποσ, οτι το σαββατον ου τηρει.” αλλοι ελεγον, “πωσ δυναται ανθρωποσ αμαρτωλοσ τοιαυτα σημεια ποιειν?” και σχισμα ην εν αυτοισ. 17 λεγουσιν ουν τω τυφλω παλιν, “τι συ λεγεισ περι αυτου, οτι ηνεωξεν σου τουσ οφθαλμουσ?” ο δε ειπεν, οτι “προφητησ εστιν.”
18 ουκ επιστευσαν ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι ην τυφλοσ και ανεβλεψεν, εωσ οτου εφωνησαν τουσ γονεισ αυτου του αναβλεψαντοσ. 19 και ηρωτησαν αυτουσ λεγοντεσ, “ουτοσ εστιν ο υιοσ υμων, ον υμεισ λεγετε οτι τυφλοσ εγεννηθη? πωσ ουν βλεπει αρτι?” 20 απεκριθησαν ουν οι γονεισ αυτου και ειπαν, “οιδαμεν οτι ουτοσ εστιν ο υιοσ ημων, και οτι τυφλοσ εγεννηθη. 21 πωσ δε νυν βλεπει, ουκ οιδαμεν, η τισ ηνοιξεν αυτου τουσ οφθαλμουσ, ημεισ ουκ οιδαμεν; αυτον ερωτησατε, ηλικιαν εχει, αυτοσ περι εαυτου λαλησει.” 22 ταυτα ειπαν οι γονεισ αυτου, οτι εφοβουντο τουσ ιουδαιουσ; ηδη γαρ συνετεθειντο οι ιουδαιοι ινα εαν τισ αυτον ομολογηση χ̅ν̅, αποσυναγωγοσ γενηται. 23 δια τουτο οι γονεισ αυτου ειπαν, οτι “ηλικιαν εχει, αυτον επερωτησατε.”
24 εφωνησαν ουν τον ανθρωπον εκ δευτερου οσ ην τυφλοσ, και ειπαν αυτω, “δοσ δοξαν τω θ̅ω̅; ημεισ οιδαμεν οτι ουτοσ ο ανθρωποσ αμαρτωλοσ εστιν.” 25 απεκριθη ουν εκεινοσ, “ει αμαρτωλοσ εστιν ουκ οιδα. εν οιδα, οτι τυφλοσ ων, αρτι βλεπω.” 26 ειπον ουν αυτω, “τι εποιησεν σοι? πωσ ηνοιξεν σου τουσ οφθαλμουσ?” 27 απεκριθη αυτοισ, “ειπον υμιν ηδη, και ουκ ηκουσατε. τι παλιν θελετε ακουειν? μη και υμεισ θελετε αυτου μαθηται γενεσθαι?” 28 και ελοιδορησαν αυτον, και ειπαν, “συ μαθητησ ει εκεινου; ημεισ δε του μωυσεωσ εσμεν μαθηται. 29 ημεισ οιδαμεν οτι μωυσει λελαληκεν ο θ̅σ̅; τουτον δε ουκ οιδαμεν ποθεν εστιν.” 30 απεκριθη ο ανθρωποσ και ειπεν αυτοισ, “εν τουτω γαρ το θαυμαστον εστιν, οτι υμεισ ουκ οιδατε ποθεν εστιν, και ηνοιξεν μου τουσ οφθαλμουσ. 31 οιδαμεν οτι αμαρτωλων ο θ̅σ̅ ουκ ακουει, αλλ εαν τισ θεοσεβησ η, και το θελημα αυτου ποιη, τουτου ακουει. 32 εκ του αιωνοσ ουκ ηκουσθη οτι ηνεωξεν τισ οφθαλμουσ τυφλου γεγεννημενου. 33 ει μη ην ουτοσ παρα θ̅υ̅, ουκ ηδυνατο ποιειν ουδεν.” 34 απεκριθησαν και ειπαν αυτω, “εν αμαρτιαισ συ εγεννηθησ ολοσ, και συ διδασκεισ ημασ?” και εξεβαλον αυτον εξω.
35 ηκουσεν ι̅σ̅ οτι εξεβαλον αυτον εξω, και ευρων αυτον ειπεν, “συ πιστευεισ εισ τον υιον του ανθρωπου?” 36 απεκριθη εκεινοσ και ειπεν, “και τισ εστιν, κυριε, ινα πιστευσω εισ αυτον?” 37 ειπεν αυτω ο ι̅σ̅, “και εωρακασ αυτον, και ο λαλων μετα σου εκεινοσ εστιν.” 38 ο δε εφη, “πιστευω, κ̅ε̅”; και προσεκυνησεν αυτω. 39 και ειπεν ο ι̅σ̅, “εισ κριμα εγω εισ τον κοσμον τουτον ηλθον, ινα οι μη βλεποντεσ, βλεπωσιν; και οι βλεποντεσ, τυφλοι γενωνται.” 40 ηκουσαν εκ των φαρισαιων ταυτα οι μετ αυτου οντεσ, και ειπον αυτω, “μη και ημεισ τυφλοι εσμεν?” 41 ειπεν αυτοισ ι̅σ̅, “ει τυφλοι ητε, ουκ αν ειχετε αμαρτιαν; νυν δε λεγετε, οτι ‘βλεπομεν’, η αμαρτια υμων μενει.