1 και μετα ταυτα, περιεπατει ο ι̅σ̅ εν τη γαλιλαια; ου γαρ ηθελεν εν τη ιουδαια περιπατειν, οτι εζητουν αυτον οι ιουδαιοι αποκτειναι. 2 ην δε εγγυσ η εορτη των ιουδαιων η σκηνοπηγια. 3 ειπον ουν προσ αυτον οι αδελφοι αυτου, “μεταβηθι εντευθεν, και υπαγε εισ την ιουδαιαν, ινα και οι μαθηται σου θεωρησουσιν σου τα εργα α ποιεισ. 4 ουδεισ γαρ τι εν κρυπτω ποιει και ζητει αυτοσ εν παρρησια ειναι.” ει ταυτα ποιεισ, φανερωσον σεαυτον τω κοσμω. 5 ουδε γαρ οι αδελφοι αυτου επιστευον εισ αυτον. 6 λεγει ουν αυτοισ ο ι̅σ̅, “ο καιροσ ο εμοσ ουπω παρεστιν, ο δε καιροσ ο υμετεροσ παντοτε εστιν ετοιμοσ. 7 ου δυναται ο κοσμοσ μισειν υμασ, εμε δε μισει, οτι εγω μαρτυρω περι αυτου οτι τα εργα αυτου πονηρα εστιν. 8 υμεισ αναβητε εισ την εορτην; εγω ουπω αναβαινω εισ την εορτην ταυτην, οτι ο εμοσ καιροσ ουπω πεπληρωται.” 9 ταυτα δε ειπων αυτοισ εμεινεν εν τη γαλιλαια.
10 ωσ δε ανεβησαν οι αδελφοι αυτου εισ την εορτην, τοτε και αυτοσ ανεβη, ου φανερωσ, αλλα ωσ εν κρυπτω. 11 οι ουν ιουδαιοι εζητουν αυτον εν τη εορτη, και ελεγον, “που εστιν εκεινοσ?” 12 και γογγυσμοσ περι αυτου ην πολυσ εν τοισ οχλοισ. οι μεν ελεγον, οτι “αγαθοσ εστιν”; αλλοι δε ελεγον, “ου, αλλα πλανα τον οχλον.” 13 ουδεισ μεντοι παρρησια ελαλει περι αυτου, δια τον φοβον των ιουδαιων.
14 ηδη δε τησ εορτησ μεσουσησ, ανεβη ι̅σ̅ εισ το ιερον και εδιδασκεν. 15 εθαυμαζον ουν οι ιουδαιοι λεγοντεσ, “πωσ ουτοσ γραμματα οιδεν, μη μεμαθηκωσ?” 16 απεκριθη ουν αυτοισ ι̅σ̅ και ειπεν, “η εμη διδαχη ουκ εστιν εμη, αλλα του πεμψαντοσ με. 17 εαν τισ θελη το θελημα αυτου ποιειν, γνωσεται περι τησ διδαχησ, ποτερον εκ του θ̅υ̅ εστιν, η εγω απ εμαυτου λαλω. 18 ο αφ εαυτου λαλων, την δοξαν την ιδιαν ζητει; ο δε ζητων την δοξαν του πεμψαντοσ αυτον, ουτοσ αληθησ εστιν, και αδικια εν αυτω ουκ εστιν.
19 ου μωυσησ δεδωκεν υμιν τον νομον, και ουδεισ εξ υμων ποιει τον νομον? τι με ζητειτε αποκτειναι?” 20 απεκριθη ο οχλοσ, “δαιμονιον εχεισ; τισ σε ζητει αποκτειναι?” 21 απεκριθη ι̅σ̅ και ειπεν αυτοισ, “εν εργον εποιησα και παντεσ θαυμαζετε. 22 δια τουτο μωυσησ δεδωκεν υμιν την περιτομην (ουχ οτι εκ του μωυσεωσ εστιν, αλλ εκ των πατερων), και εν σαββατω περιτεμνετε ανθρωπον. 23 ει περιτομην λαμβανει ανθρωποσ εν σαββατω, ινα μη λυθη ο νομοσ μωυσεωσ, εμοι χολατε οτι ολον ανθρωπον υγιη εποιησα εν σαββατω? 24 μη κρινετε κατ οψιν, αλλα την δικαιαν κρισιν κρινετε.”
25 ελεγον ουν τινεσ εκ των ιεροσολυμειτων, “ουχ ουτοσ εστιν ον ζητουσιν αποκτειναι? 26 και ιδε, παρρησια λαλει, και ουδεν αυτω λεγουσιν; μηποτε αληθωσ εγνωσαν οι αρχοντεσ οτι ουτοσ εστιν ο χ̅σ̅? 27 αλλα τουτον οιδαμεν ποθεν εστιν. ο δε χ̅σ̅ οταν ερχηται, ουδεισ γινωσκει ποθεν εστιν.” 28 εκραξεν ουν εν τω ιερω διδασκων ι̅σ̅, και λεγων, “καμε οιδατε, και οιδατε ποθεν ειμι; και απ εμαυτου ουκ εληλυθα, αλλ εστιν αληθινοσ ο πεμψασ με, ον υμεισ ουκ οιδατε. 29 εγω οιδα αυτον, οτι παρ αυτου ειμι, κακεινοσ με απεστειλεν.” 30 εζητουν ουν αυτον πιασαι, και ουδεισ επεβαλεν επ αυτον την χειρα, οτι ουπω εληλυθει η ωρα αυτου. 31 εκ του οχλου δε πολλοι επιστευσαν εισ αυτον, και ελεγον, “ο χ̅σ̅, οταν ελθη, μη πλειονα σημεια ποιησει ων ουτοσ εποιησεν?”
32 ηκουσαν οι φαρισαιοι του οχλου γογγυζοντοσ περι αυτου ταυτα, και απεστειλαν οι αρχιερεισ και οι φαρισαιοι υπηρετασ, ινα πιασωσιν αυτον. 33 ειπεν ουν ο ι̅σ̅, “ετι χρονον μικρον μεθ υμων ειμι, και υπαγω προσ τον πεμψαντα με. 34 ζητησετε με, και ουχ ευρησετε; και οπου ειμι εγω υμεισ, ου δυνασθε ελθειν.” 35 ειπον ουν οι ιουδαιοι προσ εαυτουσ, “που ουτοσ μελλει πορευεσθαι, οτι ημεισ ουχ ευρησομεν αυτον? μη εισ την διασποραν των ελληνων μελλει πορευεσθαι, και διδασκειν τουσ ελληνασ? 36 τισ εστιν ο λογοσ ουτοσ ον ειπε, ‘ζητησετε με, και ουχ ευρησετε; και οπου ειμι εγω, υμεισ ου δυνασθε ελθειν’?”
37 εν δε τη εσχατη ημερα τη μεγαλη τησ εορτησ ιστηκει ο ι̅σ̅, και εκραξεν λεγων, “εαν τισ διψα, ερχεσθω προσ με και πινετω. 38 ο πιστευων εισ εμε, καθωσ ειπεν η γραφη, ‘ποταμοι εκ τησ κοιλιασ αυτου ρευσουσιν υδατοσ ζωντοσ.’” 39 τουτο δε ειπεν περι του π̅ν̅σ̅, ου εμελλον λαμβανειν, οι πιστευσαντεσ εισ αυτον; ουπω γαρ ην π̅ν̅α̅, οτι ι̅σ̅ ουδεπω εδοξασθη.
40 εκ του οχλου ουν, ακουσαντεσ των λογων τουτων, ελεγον, “ουτοσ εστιν αληθωσ ο προφητησ”; 41 αλλοι ελεγον, “ουτοσ εστιν ο χ̅σ̅.” οι δε ελεγον, “μη γαρ εκ τησ γαλιλαιασ ο χ̅σ̅ ερχεται? 42 ουχ η γραφη ειπεν οτι εκ του σπερματοσ δαυειδ, και απο βηθλεεμ, τησ κωμησ οπου ην δαυειδ, ερχεται ο χ̅σ̅?” 43 σχισμα ουν εγενετο εν τω οχλω δι αυτον. 44 τινεσ δε ηθελον εξ αυτων πιασαι αυτον, αλλ ουδεισ επεβαλεν επ αυτον τασ χειρασ.
45 ηλθον ουν οι υπηρεται προσ τουσ αρχιερεισ και φαρισαιουσ, και ειπον αυτοισ εκεινοι, “δια τι ουκ ηγαγετε αυτον?” 46 απεκριθησαν οι υπηρεται, “ουδεποτε ελαλησεν ουτωσ ανθρωποσ.” 47 απεκριθησαν ουν αυτοισ οι φαρισαιοι, “μη και υμεισ πεπλανησθε? 48 μη τισ εκ των αρχοντων επιστευσεν εισ αυτον, η εκ των φαρισαιων? 49 αλλα ο οχλοσ ουτοσ, ο μη γινωσκων τον νομον, επαρατοι εισιν.” 50 λεγει νικοδημοσ προσ αυτουσ, ο ελθων προσ αυτον προτερον, εισ ων εξ αυτων, 51 “μη ο νομοσ ημων κρινει τον ανθρωπον, εαν μη ακουση πρωτον παρ αυτου, και γνω τι ποιει?” 52 απεκριθησαν και ειπαν αυτω, “μη και συ εκ τησ γαλιλαιασ ει? εραυνησον και ιδε οτι προφητησ εκ τησ γαλιλαιασ ουκ εγειρεται.”