1 ποθεν πολεμοι και ποθεν μαχαι εν υμιν? ουκ εντευθεν εκ των ηδονων υμων, των στρατευομενων εν τοισ μελεσιν υμων? 2 επιθυμειτε και ουκ εχετε; φονευετε και ζηλουτε, και ου δυνασθε επιτυχειν; μαχεσθε και πολεμειτε; ουκ εχετε, δια το μη αιτεισθαι υμασ; 3 αιτειτε και ου λαμβανετε, διοτι κακωσ αιτεισθε, ινα εν ταισ ηδοναισ υμων δαπανησητε. 4 μοιχαλιδεσ! ουκ οιδατε οτι η φιλια του κοσμου, εχθρα του θ̅υ̅ εστιν? οσ εαν ουν βουληθη φιλοσ ειναι του κοσμου, εχθροσ του θ̅υ̅ καθισταται. 5 η δοκειτε οτι κενωσ η γραφη λεγει, “προσ φθονον επιποθει το π̅ν̅α̅ ο κατωκισεν εν ημιν?” 6 μειζονα δε διδωσιν χαριν. διο λεγει, “ο θ̅σ̅ υπερηφανοισ αντιτασσεται, ταπεινοισ δε διδωσιν χαριν.” 7 υποταγητε ουν τω θ̅ω̅. αντιστητε δε τω διαβολω, και φευξεται αφ υμων. 8 εγγισατε τω θ̅ω̅, και εγγιει υμιν. καθαρισατε χειρασ, αμαρτωλοι, και αγνισατε καρδιασ, διψυχοι. 9 ταλαιπωρησατε, και πενθησατε, και κλαυσατε. ο γελωσ υμων εισ πενθοσ μετατραπητω, και η χαρα εισ κατηφειαν. 10 ταπεινωθητε ενωπιον κ̅υ̅, και υψωσει υμασ.
11 μη καταλαλειτε αλληλων, αδελφοι. ο καταλαλων αδελφου η κρινων τον αδελφον αυτου, καταλαλει νομου και κρινει νομον. ει δε νομον κρινεισ, ουκ ει ποιητησ νομου, αλλα κριτησ. 12 εισ εστιν νομοθετησ και κριτησ, ο δυναμενοσ σωσαι και απολεσαι. συ δε τισ ει, ο κρινων τον πλησιον?
13 αγε νυν, οι λεγοντεσ, “σημερον η αυριον, πορευσομεθα εισ τηνδε την πολιν, και ποιησομεν εκει ενιαυτον, και εμπορευσομεθα, και κερδησομεν.” 14 οιτινεσ ουκ επιστασθε το τησ αυριον, ποια η ζωη υμων? ατμισ γαρ εστε, η προσ ολιγον φαινομενη, επειτα και αφανιζομενη. 15 αντι του λεγειν υμασ, “εαν ο κ̅σ̅ θεληση, και ζησομεν και ποιησομεν, τουτο η εκεινο.” 16 νυν δε καυχασθε εν ταισ αλαζονιαισ υμων. πασα καυχησισ τοιαυτη πονηρα εστιν. 17 ειδοτι ουν καλον ποιειν, και μη ποιουντι, αμαρτια αυτω εστιν.