1 σκιαν γαρ εχων ο νομοσ των μελλοντων αγαθων, ουκ αυτην την εικονα των πραγματων, κατ ενιαυτον ταισ αυταισ θυσιαισ, ασ προσφερουσιν εισ το διηνεκεσ, ουδεποτε δυναται τουσ προσερχομενουσ τελειωσαι. 2 επει ουκ αν επαυσαντο προσφερομεναι, δια το μηδεμιαν εχειν ετι συνειδησιν αμαρτιων, τουσ λατρευοντασ απαξ κεκαθαρισμενουσ? 3 αλλ εν αυταισ αναμνησισ αμαρτιων κατ ενιαυτον. 4 αδυνατον γαρ αιμα ταυρων και τραγων αφαιρειν αμαρτιασ. 5 διο εισερχομενοσ εισ τον κοσμον, λεγει, “θυσιαν και προσφοραν ουκ ηθελησασ, σωμα δε κατηρτισω μοι. 6 ολοκαυτωματα και περι αμαρτιασ ουκ ευδοκησασ. 7 τοτε ειπον, ‘ιδου, ηκω (εν κεφαλιδι βιβλιου γεγραπται περι εμου) του ποιησαι ο θ̅σ̅ το θελημα σου.’” 8 ανωτερον λεγων, οτι “θυσιασ, και προσφορασ, και ολοκαυτωματα, και περι αμαρτιασ, ουκ ηθελησασ, ουδε ευδοκησασ” (αιτινεσ κατα νομον προσφερονται), 9 τοτε ειρηκεν, “ιδου, ηκω του ποιησαι το θελημα σου.” αναιρει το πρωτον, ινα το δευτερον στηση. 10 εν ω θεληματι, ηγιασμενοι εσμεν δια τησ προσφορασ του σωματοσ ι̅υ̅ χ̅υ̅ εφαπαξ.
11 και πασ μεν ιερευσ εστηκεν καθ ημεραν λειτουργων, και τασ αυτασ πολλακισ προσφερων θυσιασ, αιτινεσ ουδεποτε δυνανται περιελειν αμαρτιασ. 12 ουτοσ δε, μιαν υπερ αμαρτιων προσενεγκασ θυσιαν, εισ το διηνεκεσ, “εκαθισεν εν δεξια του θ̅υ̅”; 13 το λοιπον, εκδεχομενοσ “εωσ τεθωσιν οι εχθροι αυτου υποποδιον των ποδων αυτου”. 14 μια γαρ προσφορα, τετελειωκεν εισ το διηνεκεσ τουσ αγιαζομενουσ. 15 μαρτυρει δε ημιν και το π̅ν̅α̅ το αγιον; μετα γαρ το ειρηκεναι, 16 “αυτη η διαθηκη ην διαθησομαι προσ αυτουσ μετα τασ ημερασ εκεινασ, λεγει κ̅σ̅, διδουσ νομουσ μου επι καρδιασ αυτων, και επι την διανοιαν αυτων επιγραψω αυτουσ 17 και των αμαρτιων αυτων, και των ανομιων αυτων, ου μη μνησθησομαι ετι.” 18 οπου δε αφεσισ τουτων, ουκετι προσφορα περι αμαρτιασ.
19 εχοντεσ ουν, αδελφοι, παρρησιαν εισ την εισοδον των αγιων εν τω αιματι ι̅υ̅, 20 ην ενεκαινισεν ημιν οδον προσφατον και ζωσαν δια του καταπετασματοσ, τουτ εστιν τησ σαρκοσ αυτου, 21 και ιερεα μεγαν επι τον οικον του θ̅υ̅, 22 προσερχωμεθα μετα αληθινησ καρδιασ εν πληροφορια πιστεωσ, ρεραντισμενοι τασ καρδιασ απο συνειδησεωσ πονηρασ, και λελουμενοι το σωμα υδατι καθαρω. 23 κατεχωμεν την ομολογιαν τησ ελπιδοσ ακλινη, πιστοσ γαρ ο επαγγειλαμενοσ, 24 και κατανοωμεν αλληλουσ εισ παροξυσμον αγαπησ και καλων εργων; 25 μη εγκαταλειποντεσ την επισυναγωγην εαυτων, καθωσ εθοσ τισιν, αλλα παρακαλουντεσ και τοσουτω μαλλον, οσω βλεπετε εγγιζουσαν την ημεραν.
26 εκουσιωσ γαρ αμαρτανοντων ημων μετα το λαβειν την επιγνωσιν τησ αληθειασ, ουκετι περι αμαρτιων απολειπεται θυσια, 27 φοβερα δε τισ εκδοχη κρισεωσ, και “πυροσ ζηλοσ εσθιειν μελλοντοσ τουσ υπεναντιουσ”. 28 αθετησασ τισ νομον μωυσεωσ χωρισ οικτιρμων επι δυσιν η τρισιν μαρτυσιν αποθνησκει. 29 ποσω δοκειτε χειρονοσ αξιωθησεται τιμωριασ, ο τον υιον του θ̅υ̅ καταπατησασ, και το αιμα τησ διαθηκησ κοινον ηγησαμενοσ, εν ω ηγιασθη, και το π̅ν̅α̅ τησ χαριτοσ ενυβρισασ! 30 οιδαμεν γαρ τον ειποντα, “εμοι εκδικησισ; εγω ανταποδωσω”; και παλιν, “κρινει κ̅σ̅ τον λαον αυτου.” 31 φοβερον το εμπεσειν εισ χειρασ θ̅υ̅ ζωντοσ.
32 αναμιμνησκεσθε δε τασ προτερον ημερασ, εν αισ φωτισθεντεσ πολλην αθλησιν υπεμεινατε παθηματων; 33 τουτο μεν ονειδισμοισ τε και θλιψεσιν θεατριζομενοι, τουτο δε κοινωνοι των ουτωσ αναστρεφομενων γενηθεντεσ. 34 και γαρ τοισ δεσμιοισ συνεπαθησατε, και την αρπαγην των υπαρχοντων υμων μετα χαρασ προσεδεξασθε, γινωσκοντεσ εχειν εαυτουσ κρεισσονα υπαρξιν, και μενουσαν. 35 μη αποβαλητε ουν την παρρησιαν υμων, ητισ εχει μεγαλην μισθαποδοσιαν. 36 υπομονησ γαρ εχετε χρειαν, ινα το θελημα του θ̅υ̅ ποιησαντεσ, κομισησθε την επαγγελιαν. 37 “ετι γαρ μικρον οσον, οσον ο ερχομενοσ ηξει, και ου χρονισει. 38 ο δε δικαιοσ μου εκ πιστεωσ ζησεται; και εαν υποστειληται, ουκ ευδοκει η ψυχη μου εν αυτω.” 39 ημεισ δε ουκ εσμεν υποστολησ εισ απωλειαν, αλλα πιστεωσ εισ περιποιησιν ψυχησ.