1 ειχε μεν ουν η πρωτη δικαιωματα λατρειασ, το τε αγιον κοσμικον. 2 σκηνη γαρ κατεσκευασθη η πρωτη, εν η η τε λυχνια και η τραπεζα, και η προθεσισ των αρτων, ητισ λεγεται αγια; 3 μετα δε το δευτερον καταπετασμα σκηνη, η λεγομενη αγια αγιων, 4 χρυσουν εχουσα θυμιατηριον και την κιβωτον τησ διαθηκησ, περικεκαλυμμενην παντοθεν χρυσιω, εν η σταμνοσ χρυση εχουσα το μαννα, και η ραβδοσ ααρων η βλαστησασα, και αι πλακεσ τησ διαθηκησ. 5 υπερανω δε αυτησ, χερουβειν δοξησ κατασκιαζοντα το ιλαστηριον; περι ων ουκ εστιν νυν λεγειν κατα μεροσ.
6 τουτων δε ουτωσ κατεσκευασμενων, εισ μεν την πρωτην σκηνην, δια παντοσ εισιασιν οι ιερεισ, τασ λατρειασ επιτελουντεσ; 7 εισ δε την δευτεραν, απαξ του ενιαυτου μονοσ ο αρχιερευσ, ου χωρισ αιματοσ, ο προσφερει υπερ εαυτου και των του λαου αγνοηματων. 8 τουτο δηλουντοσ του π̅ν̅σ̅ του αγιου, μηπω πεφανερωσθαι την των αγιων οδον, ετι τησ πρωτησ σκηνησ εχουσησ στασιν, 9 ητισ παραβολη εισ τον καιρον τον ενεστηκοτα, καθ ην δωρα τε και θυσιαι προσφερονται, μη δυναμεναι κατα συνειδησιν τελειωσαι τον λατρευοντα, 10 μονον επι βρωμασιν, και πομασιν, και διαφοροισ βαπτισμοισ, δικαιωματα σαρκοσ, μεχρι καιρου διορθωσεωσ επικειμενα.
11 χ̅σ̅ δε παραγενομενοσ αρχιερευσ, των γενομενων αγαθων, δια τησ μειζονοσ και τελειοτερασ σκηνησ, ου χειροποιητου τουτ εστιν, ου ταυτησ τησ κτισεωσ, 12 ουδε δι αιματοσ τραγων και μοσχων, δια δε του ιδιου αιματοσ, εισηλθεν εφαπαξ εισ τα αγια, αιωνιαν λυτρωσιν ευραμενοσ. 13 ει γαρ το αιμα τραγων, και ταυρων, και σποδοσ δαμαλεωσ, ραντιζουσα τουσ κεκοινωμενουσ, αγιαζει προσ την τησ σαρκοσ καθαροτητα, 14 ποσω μαλλον το αιμα του χ̅υ̅, οσ δια π̅ν̅σ̅ αιωνιου, εαυτον προσηνεγκεν αμωμον τω θ̅ω̅, καθαριει την συνειδησιν υμων απο νεκρων εργων, εισ το λατρευειν θ̅ω̅ ζωντι!
15 και δια τουτο, διαθηκησ καινησ μεσιτησ εστιν, οπωσ θανατου γενομενου εισ απολυτρωσιν των επι τη πρωτη διαθηκη παραβασεων, την επαγγελιαν λαβωσιν οι κεκλημενοι τησ αιωνιου κληρονομιασ. 16 οπου γαρ διαθηκη, θανατον αναγκη φερεσθαι του διαθεμενου. 17 διαθηκη γαρ επι νεκροισ βεβαια, επει μηποτε ισχυει, οτε ζη ο διαθεμενοσ. 18 οθεν ουδ η πρωτη χωρισ αιματοσ ενκεκαινισται. 19 λαληθεισησ γαρ πασησ εντολησ κατα τον νομον υπο μωυσεωσ παντι τω λαω, λαβων το αιμα των μοσχων, και των τραγων, μετα υδατοσ, και εριου κοκκινου, και υσσωπου, αυτο τε το βιβλιον και παντα τον λαον, εραντισεν 20 λεγων, “τουτο το αιμα τησ διαθηκησ, ησ ενετειλατο προσ υμασ ο θ̅σ̅.” 21 και την σκηνην δε, και παντα τα σκευη τησ λειτουργιασ, τω αιματι ομοιωσ εραντισεν. 22 και σχεδον εν αιματι παντα καθαριζεται κατα τον νομον, και χωρισ αιματεκχυσιασ, ου γινεται αφεσισ.
23 αναγκη ουν τα μεν υποδειγματα των εν τοισ ουρανοισ τουτοισ καθαριζεσθαι, αυτα δε τα επουρανια κρειττοσι θυσιαισ παρα ταυτασ. 24 ου γαρ εισ χειροποιητα εισηλθεν αγια χ̅σ̅, αντιτυπα των αληθινων, αλλ εισ αυτον τον ουρανον, νυν εμφανισθηναι τω προσωπω του θ̅υ̅ υπερ ημων. 25 ουδ ινα πολλακισ προσφερη εαυτον, ωσπερ ο αρχιερευσ εισερχεται εισ τα αγια κατ ενιαυτον εν αιματι αλλοτριω; 26 επει εδει αυτον πολλακισ παθειν απο καταβολησ κοσμου. νυνι δε απαξ επι συντελεια των αιωνων, εισ αθετησιν αμαρτιασ δια τησ θυσιασ αυτου πεφανερωται. 27 και καθ οσον αποκειται τοισ ανθρωποισ απαξ αποθανειν, μετα δε τουτο κρισισ, 28 ουτωσ και ο χ̅σ̅ απαξ προσενεχθεισ εισ το πολλων ανενεγκειν αμαρτιασ, εκ δευτερου χωρισ αμαρτιασ οφθησεται τοισ αυτον απεκδεχομενοισ εισ σωτηριαν.