1 επειτα δια δεκατεσσαρων ετων, παλιν ανεβην εισ ιεροσολυμα μετα βαρναβα, συνπαραλαβων και τιτον; 2 ανεβην δε κατα αποκαλυψιν, και ανεθεμην αυτοισ το ευαγγελιον ο κηρυσσω εν τοισ εθνεσιν, κατ ιδιαν δε τοισ δοκουσιν, μη πωσ εισ κενον τρεχω η εδραμον. 3 αλλ ουδε τιτοσ ο συν εμοι, ελλην ων, ηναγκασθη περιτμηθηναι. 4 δια δε τουσ παρεισακτουσ ψευδαδελφουσ, οιτινεσ παρεισηλθον κατασκοπησαι την ελευθεριαν ημων, ην εχομεν εν χ̅ω̅ ι̅υ̅, ινα ημασ καταδουλωσουσιν; 5 οισ ουδε προσ ωραν ειξαμεν τη υποταγη, ινα η αληθεια του ευαγγελιου διαμεινη προσ υμασ. 6 απο δε των δοκουντων ειναι τι (οποιοι ποτε ησαν, ουδεν μοι διαφερει, προσωπον ο θ̅σ̅ ανθρωπου ου λαμβανει), εμοι γαρ οι δοκουντεσ ουδεν προσανεθεντο. 7 αλλα τουναντιον ιδοντεσ οτι πεπιστευμαι το ευαγγελιον τησ ακροβυστιασ, καθωσ πετροσ τησ περιτομησ 8 (ο γαρ ενεργησασ πετρω εισ αποστολην τησ περιτομησ, ενηργησεν και εμοι εισ τα εθνη), 9 και γνοντεσ την χαριν την δοθεισαν μοι, ιακωβοσ και κηφασ, και ιωαννησ, οι δοκουντεσ στυλοι ειναι, δεξιασ εδωκαν εμοι και βαρναβα κοινωνιασ, ινα ημεισ εισ τα εθνη, αυτοι δε εισ την περιτομην; 10 μονον των πτωχων ινα μνημονευωμεν, ο και εσπουδασα αυτο τουτο ποιησαι.
11 οτε δε ηλθεν κηφασ εισ αντιοχειαν, κατα προσωπον αυτω αντεστην, οτι κατεγνωσμενοσ ην. 12 προ του γαρ ελθειν τινασ απο ιακωβου, μετα των εθνων συνησθιεν; οτε δε ηλθον, υπεστελλεν και αφωριζεν εαυτον, φοβουμενοσ τουσ εκ περιτομησ. 13 και συνυπεκριθησαν αυτω και οι λοιποι ιουδαιοι, ωστε και βαρναβασ συναπηχθη αυτων τη υποκρισει. 14 αλλ οτε ειδον οτι ουκ ορθοποδουσιν προσ την αληθειαν του ευαγγελιου, ειπον τω κηφα εμπροσθεν παντων, “ει συ ιουδαιοσ, υπαρχων εθνικωσ και ουκ ιουδαικωσ ζησ, πωσ τα εθνη αναγκαζεισ ιουδαιζειν?”
15 ημεισ φυσει ιουδαιοι και ουκ εξ εθνων αμαρτωλοι, 16 ειδοτεσ δε οτι ου δικαιουται ανθρωποσ εξ εργων νομου, εαν μη δια πιστεωσ ι̅υ̅ χ̅υ̅, και ημεισ εισ χ̅ν̅ ι̅ν̅ επιστευσαμεν, ινα δικαιωθωμεν εκ πιστεωσ χ̅υ̅, και ουκ εξ εργων νομου, οτι εξ εργων νομου, ου δικαιωθησεται πασα σαρξ. 17 ει δε ζητουντεσ δικαιωθηναι εν χ̅ω̅, ευρεθημεν και αυτοι αμαρτωλοι, αρα χ̅σ̅ αμαρτιασ διακονοσ? μη γενοιτο! 18 ει γαρ α κατελυσα, ταυτα παλιν οικοδομω, παραβατην εμαυτον συνιστανω. 19 εγω γαρ δια νομου νομω απεθανον, ινα θ̅ω̅ ζησω. χ̅ω̅ συνεσταυρωμαι; 20 ζω δε, ουκετι εγω, ζη δε εν εμοι χ̅σ̅; ο δε νυν ζω εν σαρκι, εν πιστει ζω τη του υιου του θ̅υ̅, του αγαπησαντοσ με, και παραδοντοσ εαυτον υπερ εμου. 21 ουκ αθετω την χαριν του θ̅υ̅; ει γαρ δια νομου δικαιοσυνη, αρα χ̅σ̅ δωρεαν απεθανεν.