1 παυλοσ, αποστολοσ (ουκ απ ανθρωπων, ουδε δι ανθρωπου, αλλα δια ι̅υ̅ χ̅υ̅, και θ̅υ̅ πατροσ του εγειραντοσ αυτον εκ νεκρων), 2 και οι συν εμοι παντεσ αδελφοι; ταισ εκκλησιαισ τησ γαλατιασ: 3 χαρισ υμιν και ειρηνη απο θ̅υ̅ πατροσ και κ̅υ̅ ημων ι̅υ̅ χ̅υ̅, 4 του δοντοσ εαυτον περι των αμαρτιων ημων, οπωσ εξεληται ημασ εκ του αιωνοσ του ενεστωτοσ πονηρου, κατα το θελημα του θ̅υ̅ και πατροσ ημων, 5 ω η δοξα εισ τουσ αιωνασ των αιωνων. αμην!
6 θαυμαζω οτι ουτωσ ταχεωσ, μετατιθεσθε απο του καλεσαντοσ υμασ εν χαριτι χ̅υ̅, εισ ετερον ευαγγελιον, 7 ο ουκ εστιν αλλο, ει μη τινεσ εισιν οι ταρασσοντεσ υμασ, και θελοντεσ μεταστρεψαι το ευαγγελιον του χ̅υ̅. 8 αλλα και εαν ημεισ η αγγελοσ εξ ουρανου ευαγγελιζηται υμιν παρ ο ευηγγελισαμεθα υμιν, αναθεμα εστω! 9 ωσ προειρηκαμεν, και αρτι παλιν λεγω, ει τισ υμασ ευαγγελιζεται παρ ο παρελαβετε, αναθεμα εστω!
10 αρτι γαρ ανθρωπουσ πειθω η τον θ̅ν̅? η ζητω ανθρωποισ αρεσκειν? ει ετι ανθρωποισ ηρεσκον, χ̅υ̅ δουλοσ ουκ αν ημην.
11 γνωριζω γαρ υμιν, αδελφοι, το ευαγγελιον το ευαγγελισθεν υπ εμου, οτι ουκ εστιν κατα ανθρωπον. 12 ουδε γαρ εγω παρα ανθρωπου παρελαβον αυτο, ουτε εδιδαχθην, αλλα δι αποκαλυψεωσ ι̅υ̅ χ̅υ̅.
13 ηκουσατε γαρ την εμην αναστροφην ποτε εν τω ιουδαισμω, οτι καθ υπερβολην εδιωκον την εκκλησιαν του θ̅υ̅, και επορθουν αυτην. 14 και προεκοπτον εν τω ιουδαισμω υπερ πολλουσ συνηλικιωτασ εν τω γενει μου, περισσοτερωσ ζηλωτησ υπαρχων των πατρικων μου παραδοσεων. 15 οτε δε ευδοκησεν ο, αφορισασ με εκ κοιλιασ μητροσ μου, και καλεσασ δια τησ χαριτοσ αυτου, 16 αποκαλυψαι τον υιον αυτου εν εμοι, ινα ευαγγελιζωμαι αυτον εν τοισ εθνεσιν, ευθεωσ ου προσανεθεμην σαρκι και αιματι, 17 ουδε ανηλθον εισ ιεροσολυμα προσ τουσ προ εμου αποστολουσ, αλλα απηλθον εισ αραβιαν, και παλιν υπεστρεψα εισ δαμασκον.
18 επειτα μετα ετη τρια, ανηλθον εισ ιεροσολυμα ιστορησαι κηφαν, και επεμεινα προσ αυτον ημερασ δεκαπεντε. 19 ετερον δε των αποστολων ουκ ειδον, ει μη ιακωβον, τον αδελφον του κ̅υ̅. 20 α δε γραφω υμιν, ιδου, ενωπιον του θ̅υ̅, οτι ου ψευδομαι. 21 επειτα ηλθον εισ τα κλιματα τησ συριασ και τησ κιλικιασ. 22 ημην δε αγνοουμενοσ τω προσωπω ταισ εκκλησιαισ τησ ιουδαιασ, ταισ εν χ̅ω̅, 23 μονον δε ακουοντεσ ησαν, οτι “ο διωκων ημασ ποτε, νυν ευαγγελιζεται την πιστιν, ην ποτε επορθει.” 24 και εδοξαζον εν εμοι τον θ̅ν̅.