1 ο δε σαυλοσ, ετι εμπνεων απειλησ και φονου εισ τουσ μαθητασ του κ̅υ̅, προσελθων τω αρχιερει, 2 ητησατο παρ αυτου επιστολασ εισ δαμασκον προσ τασ συναγωγασ, οπωσ εαν τινασ ευρη τησ οδου, οντασ ανδρασ τε και γυναικασ, δεδεμενουσ αγαγη εισ ιερουσαλημ. 3 εν δε τω πορευεσθαι, εγενετο αυτον εγγιζειν τη δαμασκω, εξαιφνησ τε αυτον περιηστραψεν φωσ εκ του ουρανου. 4 και πεσων επι την γην, ηκουσεν φωνην λεγουσαν αυτω, “σαουλ, σαουλ, τι με διωκεισ?” 5 ειπεν δε, “τισ ει, κυριε?” ο δε, “εγω ειμι ι̅σ̅, ον συ διωκεισ. 6 αλλα αναστηθι και εισελθε εισ την πολιν, και λαληθησεται σοι ο τι σε δει ποιειν.” 7 οι δε ανδρεσ οι συνοδευοντεσ αυτω ιστηκεισαν ενεοι, ακουοντεσ μεν τησ φωνησ, μηδενα δε θεωρουντεσ. 8 ηγερθη δε σαυλοσ απο τησ γησ, ανεωγμενων δε των οφθαλμων αυτου, ουδεν εβλεπεν. χειραγωγουντεσ δε αυτον, εισηγαγον εισ δαμασκον. 9 και ην ημερασ τρεισ μη βλεπων, και ουκ εφαγεν ουδε επιεν.
10 ην δε τισ μαθητησ εν δαμασκω ονοματι ανανιασ, και ειπεν προσ αυτον εν οραματι ο κ̅σ̅, “ανανια.” ο δε ειπεν, “ιδου, εγω, κ̅ε̅.” 11 ο δε κ̅σ̅ προσ αυτον, “αναστασ, πορευθητι επι την ρυμην την καλουμενην ευθειαν, και ζητησον εν οικια ιουδα σαυλον ονοματι ταρσεα; ιδου γαρ, προσευχεται 12 και ειδεν ανδρα εν οραματι, ανανιαν ονοματι, εισελθοντα και επιθεντα αυτω χειρασ, οπωσ αναβλεψη.” 13 απεκριθη δε ανανιασ, “κ̅ε̅, ηκουσα απο πολλων περι του ανδροσ τουτου, οσα κακα τοισ αγιοισ σου εποιησεν εν ιερουσαλημ; 14 και ωδε εχει εξουσιαν παρα των αρχιερεων, δησαι παντασ τουσ επικαλουμενουσ το ονομα σου.” 15 ειπεν δε προσ αυτον ο κ̅σ̅, “πορευου, οτι σκευοσ εκλογησ εστιν μοι ουτοσ, του βαστασαι το ονομα μου ενωπιον εθνων τε και βασιλεων, υιων τε ισραηλ, 16 εγω γαρ υποδειξω αυτω οσα δει αυτον υπερ του ονοματοσ μου παθειν.” 17 απηλθεν δε ανανιασ και εισηλθεν εισ την οικιαν, και επιθεισ επ αυτον τασ χειρασ ειπεν, “σαουλ, αδελφε, ο κ̅σ̅ απεσταλκεν με ι̅σ̅, ο οφθεισ σοι εν τη οδω η ηρχου, οπωσ αναβλεψησ και πλησθησ π̅ν̅σ̅ αγιου.” 18 και ευθεωσ απεπεσαν αυτου απο των οφθαλμων ωσ λεπιδεσ, ανεβλεψεν τε, και αναστασ εβαπτισθη; 19 και λαβων τροφην, ενισχυθη.
εγενετο δε μετα των εν δαμασκω μαθητων ημερασ τινασ. 20 και ευθεωσ εν ταισ συναγωγαισ, εκηρυσσεν τον ι̅ν̅ οτι ουτοσ εστιν ο υιοσ του θ̅υ̅. 21 εξισταντο δε παντεσ οι ακουοντεσ, και ελεγον, “ουχ ουτοσ εστιν ο πορθησασ εν ιερουσαλημ τουσ επικαλουμενουσ το ονομα τουτο, και ωδε εισ τουτο εληλυθει, ινα δεδεμενουσ, αυτουσ αγαγη επι τουσ αρχιερεισ?” 22 σαυλοσ δε μαλλον ενεδυναμουτο, και συνεχυννεν τουσ ιουδαιουσ τουσ κατοικουντασ εν δαμασκω, συμβιβαζων οτι ουτοσ εστιν ο χ̅σ̅.
23 ωσ δε επληρουντο ημεραι ικαναι, συνεβουλευσαντο οι ιουδαιοι ανελειν αυτον; 24 εγνωσθη δε τω σαυλω η επιβουλη αυτων. παρετηρουντο δε και τασ πυλασ ημερασ τε και νυκτοσ, οπωσ αυτον ανελωσιν; 25 λαβοντεσ δε οι μαθηται αυτου νυκτοσ δια του τειχουσ, καθηκαν αυτον, χαλασαντεσ εν σπυριδι.
26 παραγενομενοσ δε εισ ιερουσαλημ, επειραζεν κολλασθαι τοισ μαθηταισ. και παντεσ εφοβουντο αυτον, μη πιστευοντεσ οτι εστιν μαθητησ. 27 βαρναβασ δε επιλαβομενοσ αυτον, ηγαγεν προσ τουσ αποστολουσ; και διηγησατο αυτοισ πωσ εν τη οδω ειδεν τον κ̅ν̅, και οτι ελαλησεν αυτω, και πωσ εν δαμασκω επαρρησιασατο εν τω ονοματι του ι̅υ̅. 28 και ην μετ αυτων, εισπορευομενοσ και εκπορευομενοσ εισ ιερουσαλημ, παρρησιαζομενοσ εν τω ονοματι του κ̅υ̅. 29 ελαλει τε και συνεζητει προσ τουσ ελληνιστασ; οι δε επεχειρουν ανελειν αυτον. 30 επιγνοντεσ δε, οι αδελφοι κατηγαγον αυτον εισ καισαρειαν, και εξαπεστειλαν αυτον εισ ταρσον.
31 η μεν ουν εκκλησια καθ ολησ τησ ιουδαιασ, και γαλιλαιασ, και σαμαρειασ, ειχεν ειρηνην, οικοδομουμενη και πορευομενη τω φοβω του κ̅υ̅, και τη παρακλησει του αγιου π̅ν̅σ̅, επληθυνετο.
32 εγενετο δε πετρον διερχομενον δια παντων, κατελθειν και προσ τουσ αγιουσ τουσ κατοικουντασ λυδδα. 33 ευρεν δε εκει ανθρωπον τινα ονοματι αινεαν, εξ ετων οκτω κατακειμενον επι κραβαττου, οσ ην παραλελυμενοσ. 34 και ειπεν αυτω ο πετροσ, “αινεα, ιαται σε ι̅σ̅ χ̅σ̅; αναστηθι, και στρωσον σεαυτω.” και ευθεωσ ανεστη. 35 και ειδαν αυτον παντεσ οι κατοικουντεσ λυδδα και τον σαρωνα, οιτινεσ επεστρεψαν επι τον κ̅ν̅.
36 εν ιοππη δε τισ ην μαθητρια ονοματι ταβειθα, η διερμηνευομενη λεγεται, “δορκασ”. αυτη ην πληρησ εργων αγαθων, και ελεημοσυνων ων εποιει. 37 εγενετο δε εν ταισ ημεραισ εκειναισ, ασθενησασαν αυτην αποθανειν. λουσαντεσ δε αυτην εθηκαν εν υπερωω. 38 εγγυσ δε ουσησ λυδδασ τη ιοππη, οι μαθηται ακουσαντεσ οτι πετροσ εστιν εν αυτη, απεστειλαν δυο ανδρασ προσ αυτον παρακαλουντεσ, “μη οκνησησ διελθειν εωσ ημων.” 39 αναστασ δε, πετροσ συνηλθεν αυτοισ, ον παραγενομενον, ανηγαγον εισ το υπερωον, και παρεστησαν αυτω πασαι αι χηραι, κλαιουσαι και επιδεικνυμεναι χιτωνασ και ιματια, οσα εποιει μετ αυτων ουσα η δορκασ. 40 εκβαλων δε εξω παντασ ο πετροσ, και θεισ τα γονατα προσηυξατο, και επιστρεψασ προσ το σωμα ειπεν, “ταβειθα, αναστηθι!” η δε ηνοιξεν τουσ οφθαλμουσ αυτησ, και ιδουσα τον πετρον, ανεκαθισεν. 41 δουσ δε αυτη χειρα, ανεστησεν αυτην; φωνησασ δε τουσ αγιουσ και τασ χηρασ, παρεστησεν αυτην ζωσαν. 42 γνωστον δε εγενετο καθ ολησ τησ ιοππησ, και επιστευσαν πολλοι επι τον κ̅ν̅. 43 εγενετο δε ημερασ ικανασ μειναι εν ιοππη, παρα τινι σιμωνι, βυρσει.