1 ειπεν δε ο αρχιερευσ, “ει ταυτα ουτωσ εχει?” 2 ο δε εφη, “ανδρεσ, αδελφοι και πατερεσ, ακουσατε! ο θ̅σ̅ τησ δοξησ ωφθη τω πατρι ημων αβρααμ, οντι εν τη μεσοποταμια πριν η κατοικησαι αυτον εν χαρραν, 3 και ειπεν προσ αυτον, ‘εξελθε εκ τησ γησ σου και εκ τησ συγγενειασ σου, και δευρο εισ την γην ην αν σοι δειξω.’ 4 τοτε εξελθων εκ γησ χαλδαιων, κατωκησεν εν χαρραν. κακειθεν μετα το αποθανειν τον πατερα αυτου, μετωκισεν αυτον εισ την γην ταυτην, εισ ην υμεισ νυν κατοικειτε. 5 και ουκ εδωκεν αυτω κληρονομιαν εν αυτη, ουδε βημα ποδοσ; και επηγγειλατο ‘δουναι αυτω εισ κατασχεσιν αυτην, και τω σπερματι αυτου μετ αυτον’, ουκ οντοσ αυτω τεκνου. 6 ελαλησεν δε ουτωσ ο θ̅σ̅ οτι εσται το σπερμα αυτου, ‘παροικον εν γη αλλοτρια, και δουλωσουσιν αυτο και κακωσουσιν ετη τετρακοσια. 7 και το εθνοσ ω εαν δουλευσωσιν, κρινω εγω’, ο θ̅σ̅ ειπεν; ‘και μετα ταυτα, εξελευσονται και λατρευσουσιν μοι εν τω τοπω τουτω.’ 8 και εδωκεν αυτω διαθηκην περιτομησ; και ουτωσ εγεννησεν τον ισαακ, και περιετεμεν αυτον τη ημερα τη ογδοη; και ισαακ τον ιακωβ, και ιακωβ τουσ δωδεκα πατριαρχασ.
9 και οι πατριαρχαι ζηλωσαντεσ τον ιωσηφ, απεδοντο εισ αιγυπτον; και ην ο θ̅σ̅ μετ αυτου, 10 και εξειλατο αυτον εκ πασων των θλιψεων αυτου; και εδωκεν αυτω χαριν και σοφιαν εναντιον φαραω, βασιλεωσ αιγυπτου; και κατεστησεν αυτον ηγουμενον επ αιγυπτον, και ολον τον οικον αυτου. 11 ηλθεν δε λιμοσ εφ ολην την αιγυπτον και χανααν, και θλιψισ μεγαλη, και ουχ ευρισκον χορτασματα οι πατερεσ ημων. 12 ακουσασ δε ιακωβ, οντα σιτια εισ αιγυπτον, εξαπεστειλεν τουσ πατερασ ημων πρωτον; 13 και εν τω δευτερω, ανεγνωρισθη ιωσηφ τοισ αδελφοισ αυτου, και φανερον εγενετο τω φαραω το γενοσ ιωσηφ. 14 αποστειλασ δε, ιωσηφ μετεκαλεσατο ιακωβ, τον πατερα αυτου, και πασαν την συγγενειαν, εν ψυχαισ εβδομηκοντα πεντε. 15 και κατεβη ιακωβ εισ αιγυπτον, και ετελευτησεν αυτοσ και οι πατερεσ ημων, 16 και μετετεθησαν εισ συχεμ, και ετεθησαν εν τω μνηματι, ω ωνησατο αβρααμ τιμησ αργυριου παρα των υιων εμμωρ εν συχεμ.
17 καθωσ δε ηγγιζεν ο χρονοσ τησ επαγγελιασ, ησ ωμολογησεν ο θ̅σ̅ τω αβρααμ, ηυξησεν ο λαοσ και επληθυνθη εν αιγυπτω, 18 αχρι ‘ου ανεστη βασιλευσ ετεροσ επ αιγυπτον, οσ ουκ ηδει τον ιωσηφ’. 19 ουτοσ, κατασοφισαμενοσ το γενοσ ημων, εκακωσεν τουσ πατερασ του ποιειν τα βρεφη εκθετα αυτων, εισ το μη ζωογονεισθαι. 20 εν ω καιρω εγεννηθη μωυσησ, και ην αστειοσ τω θ̅ω̅; οσ ανετραφη μηνασ τρεισ εν τω οικω του πατροσ. 21 εκτεθεντοσ δε αυτου, ανειλατο αυτον η θυγατηρ φαραω, και ανεθρεψατο αυτον εαυτη εισ υιον. 22 και επαιδευθη μωυσησ παση σοφια αιγυπτιων; ην δε δυνατοσ εν λογοισ και εργοισ αυτου.
23 ωσ δε επληρουτο αυτω τεσσερακονταετησ χρονοσ, ανεβη επι την καρδιαν αυτου επισκεψασθαι τουσ αδελφουσ αυτου, τουσ υιουσ ισραηλ. 24 και ιδων τινα αδικουμενον, ημυνατο και εποιησεν εκδικησιν τω καταπονουμενω, παταξασ τον αιγυπτιον. 25 ενομιζεν δε συνιεναι τουσ αδελφουσ οτι ο θ̅σ̅ δια χειροσ αυτου διδωσιν σωτηριαν αυτοισ; οι δε ου συνηκαν. 26 τη τε επιουση ημερα, ωφθη αυτοισ μαχομενοισ, και συνηλλασσεν αυτουσ εισ ειρηνην, ειπων, ‘ανδρεσ, αδελφοι εστε. ινα τι αδικειτε αλληλουσ?’ 27 ο δε αδικων τον πλησιον απωσατο αυτον ειπων, ‘τισ σε κατεστησεν αρχοντα και δικαστην εφ ημων? 28 μη ανελειν με συ θελεισ, ον τροπον ανειλεσ εχθεσ τον αιγυπτιον?’ 29 ‘εφυγεν δε μωυσησ’ εν τω λογω τουτω, ‘και εγενετο παροικοσ εν γη μαδιαμ’, ου εγεννησεν υιουσ δυο.
30 και πληρωθεντων ετων τεσσερακοντα, ‘ωφθη αυτω εν τη ερημω του ορουσ σινα, αγγελοσ εν φλογι πυροσ βατου’. 31 ο δε μωυσησ ιδων, εθαυμασεν το οραμα; προσερχομενου δε αυτου κατανοησαι, εγενετο φωνη κ̅υ̅: 32 ‘εγω ο θ̅σ̅ των πατερων σου, ο θ̅σ̅ αβρααμ, και ισαακ, και ιακωβ.’ εντρομοσ δε γενομενοσ, μωυσησ ουκ ετολμα κατανοησαι. 33 ‘ειπεν δε αυτω ο κ̅σ̅, “λυσον το υποδημα των ποδων σου, ο γαρ τοποσ εφ ω εστηκασ γη αγια εστιν.” 34 “ιδων, ειδον την κακωσιν του λαου μου του εν αιγυπτω, και του στεναγμου αυτων ηκουσα, και κατεβην εξελεσθαι αυτουσ”; “και νυν δευρο, αποστειλω σε εισ αιγυπτον.”’
35 τουτον τον μωυσην, ον ηρνησαντο ειποντεσ, ‘τισ σε κατεστησεν αρχοντα και δικαστην?’ τουτον ο θ̅σ̅ και αρχοντα και λυτρωτην απεσταλκεν, συν χειρι αγγελου του οφθεντοσ αυτω εν τη βατω. 36 ουτοσ εξηγαγεν αυτουσ, ποιησασ τερατα και σημεια εν γη αιγυπτω, και εν ερυθρα θαλασση, και εν τη ερημω, ετη τεσσερακοντα. 37 ουτοσ εστιν ο μωυσησ ο ειπασ τοισ υιοισ ισραηλ, ‘προφητην υμιν αναστησει ο θ̅σ̅, εκ των αδελφων υμων, ωσ εμε.’ 38 ουτοσ εστιν ο γενομενοσ εν τη εκκλησια εν τη ερημω, μετα του αγγελου του λαλουντοσ αυτω εν τω ορει σινα, και των πατερων ημων, οσ εδεξατο λογια ζωντα δουναι υμιν; 39 ω ουκ ηθελησαν υπηκοοι γενεσθαι οι πατερεσ ημων, αλλα απωσαντο και εστραφησαν εν ταισ καρδιαισ αυτων εισ αιγυπτον, 40 ειποντεσ τω ααρων, ‘ποιησον ημιν θεουσ οι προπορευσονται ημων. ο γαρ μωυσησ ουτοσ, οσ εξηγαγεν ημασ εκ γησ αιγυπτου, ουκ οιδαμεν τι εγενετο αυτω.’ 41 και εμοσχοποιησαν εν ταισ ημεραισ εκειναισ, και ανηγαγον θυσιαν τω ειδωλω, και ευφραινοντο εν τοισ εργοισ των χειρων αυτων. 42 εστρεψεν δε ο θ̅σ̅, και παρεδωκεν αυτουσ λατρευειν τη στρατια του ουρανου, καθωσ γεγραπται εν βιβλω των προφητων, ‘μη σφαγια και θυσιασ προσηνεγκατε μοι, ετη τεσσερακοντα εν τη ερημω, οικοσ ισραηλ? 43 και ανελαβετε την σκηνην του μολοχ, και το αστρον του θεου υμων ραιφαν, τουσ τυπουσ ουσ εποιησατε προσκυνειν αυτοισ. και μετοικιω υμασ επεκεινα βαβυλωνοσ.’
44 η σκηνη του μαρτυριου ην τοισ πατρασιν ημων εν τη ερημω, καθωσ διεταξατο ο λαλων τω μωυση, ποιησαι αυτην κατα τον τυπον ον εωρακει, 45 ην και εισηγαγον, διαδεξαμενοι οι πατερεσ ημων μετα ι̅υ̅ εν τη κατασχεσει των εθνων, ων εξωσεν ο θ̅σ̅ απο προσωπου των πατερων ημων, εωσ των ημερων δαυειδ; 46 οσ ευρεν χαριν ενωπιον του θ̅υ̅, και ητησατο ευρειν σκηνωμα τω οικω ιακωβ. 47 σολομων δε οικοδομησεν αυτω οικον. 48 αλλ ουχ ο υψιστοσ εν χειροποιητοισ κατοικει; καθωσ ο προφητησ λεγει, 49 ‘ο ουρανοσ μοι θρονοσ, η δε γη υποποδιον των ποδων μου. ποιον οικον οικοδομησετε μοι? λεγει κ̅σ̅, η τισ τοποσ τησ καταπαυσεωσ μου? 50 ουχι η χειρ μου εποιησεν ταυτα παντα?’
51 σκληροτραχηλοι και απεριτμητοι καρδιαισ και τοισ ωσιν, υμεισ αει τω π̅ν̅ι̅ τω αγιω αντιπιπτετε, ωσ οι πατερεσ υμων, και υμεισ. 52 τινα των προφητων ουκ εδιωξαν οι πατερεσ υμων? και απεκτειναν τουσ προκαταγγειλαντασ περι τησ ελευσεωσ του δικαιου, ου νυν υμεισ προδοται και φονεισ εγενεσθε! 53 οιτινεσ ελαβετε τον νομον εισ διαταγασ αγγελων, και ουκ εφυλαξατε.”
54 ακουοντεσ δε ταυτα διεπριοντο ταισ καρδιαισ αυτων, και εβρυχον τουσ οδοντασ επ αυτον. 55 υπαρχων δε πληρησ π̅ν̅σ̅ αγιου, ατενισασ εισ τον ουρανον, ειδεν δοξαν θ̅υ̅, και ι̅ν̅ εστωτα εκ δεξιων του θ̅υ̅, 56 και ειπεν, “ιδου, θεωρω τουσ ουρανουσ διηνοιγμενουσ, και τον υιον του ανθρωπου εκ δεξιων εστωτα του θ̅υ̅.” 57 κραξαντεσ δε φωνη μεγαλη, συνεσχον τα ωτα αυτων, και ωρμησαν ομοθυμαδον επ αυτον. 58 και εκβαλοντεσ εξω τησ πολεωσ, ελιθοβολουν. και οι μαρτυρεσ απεθεντο τα ιματια αυτων, παρα τουσ ποδασ νεανιου καλουμενου σαυλου. 59 και ελιθοβολουν τον στεφανον, επικαλουμενον και λεγοντα, “κ̅ε̅ ι̅υ̅, δεξαι το πνευμα μου.” 60 θεισ δε τα γονατα, εκραξεν φωνη μεγαλη, “κ̅ε̅, μη στησησ αυτοισ ταυτην την αμαρτιαν.” και τουτο ειπων, εκοιμηθη.