1 εν δε ταισ ημεραισ ταυταισ πληθυνοντων των μαθητων, εγενετο γογγυσμοσ των ελληνιστων προσ τουσ εβραιουσ, οτι παρεθεωρουντο εν τη διακονια τη καθημερινη αι χηραι αυτων. 2 προσκαλεσαμενοι δε οι δωδεκα το πληθοσ των μαθητων ειπαν, “ουκ αρεστον εστιν ημασ, καταλειψαντασ τον λογον του θ̅υ̅, διακονειν τραπεζαισ. 3 επισκεψασθε δε, αδελφοι, ανδρασ εξ υμων μαρτυρουμενουσ, επτα πληρεισ π̅ν̅σ̅ και σοφιασ, ουσ καταστησομεν επι τησ χρειασ ταυτησ. 4 ημεισ δε τη προσευχη και τη διακονια του λογου προσκαρτερησομεν.” 5 και ηρεσεν ο λογοσ ενωπιον παντοσ του πληθουσ, και εξελεξαντο στεφανον, ανδρα πληρησ πιστεωσ και π̅ν̅σ̅ αγιου, και φιλιππον, και προχορον, και νικανορα, και τιμωνα, και παρμεναν, και νικολαον προσηλυτον αντιοχεα, 6 ουσ εστησαν ενωπιον των αποστολων; και προσευξαμενοι, επεθηκαν αυτοισ τασ χειρασ.
7 και ο λογοσ του θ̅υ̅ ηυξανεν, και επληθυνετο ο αριθμοσ των μαθητων εν ιερουσαλημ σφοδρα; πολυσ τε οχλοσ των ιερεων υπηκουον τη πιστει.
8 στεφανοσ δε πληρησ χαριτοσ και δυναμεωσ, εποιει τερατα και σημεια μεγαλα εν τω λαω. 9 ανεστησαν δε τινεσ των εκ τησ συναγωγησ, τησ λεγομενησ λιβερτινων, και κυρηναιων, και αλεξανδρεων, και των απο κιλικιασ, και ασιασ, συνζητουντεσ τω στεφανω. 10 και ουκ ισχυον αντιστηναι τη σοφια και τω π̅ν̅ι̅, ω ελαλει. 11 τοτε υπεβαλον ανδρασ λεγοντασ, οτι “ακηκοαμεν αυτου λαλουντοσ ρηματα βλασφημα εισ μωυσην και τον θ̅ν̅.” 12 συνεκινησαν τε τον λαον, και τουσ πρεσβυτερουσ, και τουσ γραμματεισ, και επισταντεσ, συνηρπασαν αυτον και ηγαγον εισ το συνεδριον, 13 εστησαν τε μαρτυρασ ψευδεισ λεγοντασ, “ο ανθρωποσ ουτοσ ου παυεται λαλων ρηματα κατα του τοπου του αγιου και του νομου”; 14 ακηκοαμεν γαρ αυτου λεγοντοσ οτι ι̅σ̅ ο ναζωραιοσ ουτοσ καταλυσει τον τοπον τουτον, και αλλαξει τα εθη α παρεδωκεν ημιν μωυσησ. 15 και ατενισαντεσ εισ αυτον, παντεσ οι καθεζομενοι εν τω συνεδριω ειδον το προσωπον αυτου, ωσει προσωπον αγγελου.