1 ανηρ δε τισ ανανιασ ονοματι, συν σαπφειρη τη γυναικι αυτου, επωλησεν κτημα 2 και ενοσφισατο απο τησ τιμησ, συνειδυιησ και τησ γυναικοσ, και ενεγκασ μεροσ τι, παρα τουσ ποδασ των αποστολων εθηκεν. 3 ειπεν δε ο πετροσ, “ανανια, δια τι επληρωσεν ο σατανασ την καρδιαν σου, ψευσασθαι σε το π̅ν̅α̅ το αγιον, και νοσφισασθαι απο τησ τιμησ του χωριου? 4 ουχι μενον σοι εμενεν, και πραθεν εν τη ση εξουσια υπηρχεν? τι οτι εθου εν τη καρδια σου το πραγμα τουτο? ουκ εψευσω ανθρωποισ, αλλα τω θ̅ω̅.” 5 ακουων δε ο ανανιασ τουσ λογουσ τουτουσ, πεσων εξεψυξεν. και εγενετο φοβοσ μεγασ επι παντασ τουσ ακουοντασ. 6 ανασταντεσ δε, οι νεωτεροι συνεστειλαν αυτον, και εξενεγκαντεσ, εθαψαν.
7 εγενετο δε ωσ ωρων τριων διαστημα, και η γυνη αυτου, μη ειδυια το γεγονοσ, εισηλθεν. 8 απεκριθη δε προσ αυτην πετροσ, “ειπε μοι ει τοσουτου το χωριον απεδοσθε?” η δε ειπεν, “ναι, τοσουτου.” 9 ο δε πετροσ προσ αυτην, “τι οτι συνεφωνηθη υμιν πειρασαι το π̅ν̅α̅ κ̅υ̅? ιδου, οι ποδεσ των θαψαντων τον ανδρα σου επι τη θυρα, και εξοισουσιν σε.” 10 επεσεν δε παραχρημα προσ τουσ ποδασ αυτου, και εξεψυξεν. εισελθοντεσ δε, οι νεανισκοι ευρον αυτην νεκραν, και εξενεγκαντεσ, εθαψαν προσ τον ανδρα αυτησ. 11 και εγενετο φοβοσ μεγασ εφ ολην την εκκλησιαν, και επι παντασ τουσ ακουοντασ ταυτα.
12 δια δε των χειρων των αποστολων, εγινετο σημεια και τερατα πολλα εν τω λαω; και ησαν ομοθυμαδον παντεσ εν τη στοα σολομωντοσ; 13 των δε λοιπων, ουδεισ ετολμα κολλασθαι αυτοισ, αλλ εμεγαλυνεν αυτουσ ο λαοσ; 14 μαλλον δε προσετιθεντο πιστευοντεσ τω κ̅ω̅, πληθη ανδρων τε και γυναικων; 15 ωστε και εισ τασ πλατειασ εκφερειν τουσ ασθενεισ, και τιθεναι επι κλιναριων και κραβαττων, ινα ερχομενου πετρου, καν η σκια επισκιαση τινι αυτων. 16 συνηρχετο δε και το πληθοσ των περιξ πολεων ιερουσαλημ, φεροντεσ ασθενεισ και οχλουμενουσ υπο πνευματων ακαθαρτων, οιτινεσ εθεραπευοντο απαντεσ.
17 αναστασ δε ο αρχιερευσ και παντεσ οι συν αυτω, η ουσα αιρεσισ των σαδδουκαιων, επλησθησαν ζηλου, 18 και επεβαλον τασ χειρασ επι τουσ αποστολουσ, και εθεντο αυτουσ εν τηρησει δημοσια. 19 αγγελοσ δε κ̅υ̅ δια νυκτοσ, ηνοιξε τασ θυρασ τησ φυλακησ, εξαγαγων τε αυτουσ ειπεν, 20 “πορευεσθε, και σταθεντεσ, λαλειτε εν τω ιερω τω λαω παντα τα ρηματα τησ ζωησ ταυτησ.” 21 ακουσαντεσ δε, εισηλθον υπο τον ορθρον εισ το ιερον, και εδιδασκον.
παραγενομενοσ δε ο αρχιερευσ και οι συν αυτω, συνεκαλεσαν το συνεδριον και πασαν την γερουσιαν των υιων ισραηλ, και απεστειλαν εισ το δεσμωτηριον αχθηναι αυτουσ. 22 οι δε παραγενομενοι υπηρεται, ουχ ευρον αυτουσ εν τη φυλακη; αναστρεψαντεσ δε, απηγγειλαν 23 λεγοντεσ, οτι “το δεσμωτηριον ευρομεν κεκλεισμενον εν παση ασφαλεια, και τουσ φυλακασ εστωτασ επι των θυρων; ανοιξαντεσ δε, εσω ουδενα ευρομεν.” 24 ωσ δε ηκουσαν τουσ λογουσ τουτουσ, ο τε στρατηγοσ του ιερου και οι αρχιερεισ διηπορουν περι αυτων, τι αν γενοιτο τουτο. 25 παραγενομενοσ δε, τισ απηγγειλεν αυτοισ, οτι “ιδου, οι ανδρεσ ουσ εθεσθε εν τη φυλακη εισιν εν τω ιερω, εστωτεσ και διδασκοντεσ τον λαον!” 26 τοτε απελθων, ο στρατηγοσ συν τοισ υπηρεταισ ηγεν αυτουσ, ου μετα βιασ, εφοβουντο γαρ τον λαον, μη λιθασθωσιν.
27 αγαγοντεσ δε αυτουσ, εστησαν εν τω συνεδριω. και επηρωτησεν αυτουσ ο αρχιερευσ 28 λεγων, “παραγγελια παρηγγειλαμεν υμιν μη διδασκειν επι τω ονοματι τουτω, και ιδου, πεπληρωκατε την ιερουσαλημ τησ διδαχησ υμων, και βουλεσθε επαγαγειν εφ ημασ το αιμα του ανθρωπου τουτου.” 29 αποκριθεισ δε πετροσ και οι αποστολοι ειπαν, “πειθαρχειν δει θ̅ω̅, μαλλον η ανθρωποισ. 30 ο θ̅σ̅ των πατερων ημων ηγειρεν ι̅ν̅, ον υμεισ διεχειρισασθε, κρεμασαντεσ επι ξυλου. 31 τουτον ο θ̅σ̅ αρχηγον και σωτηρα υψωσεν, τη δεξια αυτου, του δουναι μετανοιαν τω ισραηλ και αφεσιν αμαρτιων. 32 και ημεισ εσμεν μαρτυρεσ των ρηματων τουτων, και το π̅ν̅α̅ το αγιον, ο εδωκεν ο θ̅σ̅ τοισ πειθαρχουσιν αυτω.”
33 οι δε ακουσαντεσ διεπριοντο, και εβουλοντο ανελειν αυτουσ. 34 αναστασ δε τισ εν τω συνεδριω φαρισαιοσ ονοματι γαμαλιηλ, νομοδιδασκαλοσ τιμιοσ παντι τω λαω, εκελευσεν εξω βραχυ τουσ ανθρωπουσ ποιησαι. 35 ειπεν τε προσ αυτουσ, “ανδρεσ, ισραηλειται, προσεχετε εαυτοισ επι τοισ ανθρωποισ τουτοισ τι μελλετε πρασσειν. 36 προ γαρ τουτων των ημερων ανεστη θευδασ, λεγων ειναι τινα εαυτον, ω προσεκλιθη ανδρων αριθμοσ ωσ τετρακοσιων; οσ ανηρεθη και παντεσ οσοι επειθοντο αυτω διελυθησαν και εγενοντο εισ ουδεν. 37 μετα τουτον, ανεστη ιουδασ ο γαλιλαιοσ εν ταισ ημεραισ τησ απογραφησ, και απεστησε λαον οπισω αυτου; κακεινοσ απωλετο, και παντεσ οσοι επειθοντο αυτω διεσκορπισθησαν. 38 και τα νυν λεγω υμιν, αποστητε απο των ανθρωπων τουτων και αφετε αυτουσ, οτι εαν η εξ ανθρωπων, η βουλη αυτη η το εργον τουτο καταλυθησεται; 39 ει δε εκ θ̅υ̅ εστιν, ου δυνησεσθε καταλυσαι αυτουσ, μηποτε και θεομαχοι ευρεθητε.” επεισθησαν δε αυτω, 40 και προσκαλεσαμενοι τουσ αποστολουσ, δειραντεσ παρηγγειλαν μη λαλειν επι τω ονοματι του ι̅υ̅, και απελυσαν. 41 οι μεν ουν επορευοντο, χαιροντεσ απο προσωπου του συνεδριου οτι κατηξιωθησαν υπερ του ονοματοσ ατιμασθηναι. 42 πασαν τε ημεραν εν τω ιερω και κατ οικον, ουκ επαυοντο διδασκοντεσ και ευαγγελιζομενοι τον χ̅ν̅, ι̅ν̅.