1 λαλουντων δε αυτων προσ τον λαον, επεστησαν αυτοισ οι ιερεισ, και ο στρατηγοσ του ιερου, και οι σαδδουκαιοι, 2 διαπονουμενοι δια το διδασκειν αυτουσ τον λαον, και καταγγελλειν εν τω ι̅υ̅ την αναστασιν, την εκ νεκρων; 3 και επεβαλον αυτοισ τασ χειρασ, και εθεντο εισ τηρησιν εισ την αυριον; ην γαρ εσπερα ηδη. 4 πολλοι δε των ακουσαντων τον λογον, επιστευσαν και εγενηθη αριθμοσ των ανδρων ωσ χιλιαδεσ πεντε.
5 εγενετο δε επι την αυριον συναχθηναι αυτων τουσ αρχοντασ, και τουσ πρεσβυτερουσ, και τουσ γραμματεισ εν ιερουσαλημ, 6 και αννασ ο αρχιερευσ, και καιαφασ, και ιωαννησ, και αλεξανδροσ, και οσοι ησαν εκ γενουσ αρχιερατικου. 7 και στησαντεσ αυτουσ εν τω μεσω, επυνθανοντο, “εν ποια δυναμει η εν ποιω ονοματι εποιησατε τουτο υμεισ?” 8 τοτε πετροσ πλησθεισ π̅ν̅σ̅ αγιου, ειπεν προσ αυτουσ, “αρχοντεσ του λαου και πρεσβυτεροι, 9 ει ημεισ σημερον ανακρινομεθα επι ευεργεσια ανθρωπου ασθενουσ, εν τινι ουτοσ σεσωσται, 10 γνωστον εστω πασιν υμιν και παντι τω λαω ισραηλ, οτι εν τω ονοματι ι̅υ̅ χ̅υ̅ του ναζωραιου, ον υμεισ εσταυρωσατε, ον ο θ̅σ̅ ηγειρεν εκ νεκρων, εν τουτω ουτοσ παρεστηκεν ενωπιον υμων υγιησ. 11 ουτοσ εστιν ‘ο λιθοσ ο εξουθενηθεισ υφ υμων, των οικοδομων, ο γενομενοσ εισ κεφαλην γωνιασ’. 12 και ουκ εστιν εν αλλω ουδενι η σωτηρια, ουδε γαρ ονομα εστιν ετερον υπο τον ουρανον το δεδομενον εν ανθρωποισ, εν ω δει σωθηναι ημασ.”
13 θεωρουντεσ δε την του πετρου παρρησιαν και ιωαννου, και καταλαβομενοι οτι ανθρωποι αγραμματοι εισιν και ιδιωται, εθαυμαζον; επεγινωσκον τε αυτουσ οτι συν τω ι̅υ̅ ησαν. 14 τον τε ανθρωπον βλεποντεσ συν αυτοισ εστωτα, τον τεθεραπευμενον, ουδεν ειχον αντειπειν. 15 κελευσαντεσ δε αυτουσ εξω του συνεδριου απελθειν, συνεβαλλον προσ αλληλουσ 16 λεγοντεσ, “τι ποιησωμεν τοισ ανθρωποισ τουτοισ? οτι μεν γαρ γνωστον σημειον γεγονεν δι αυτων, πασιν τοισ κατοικουσιν ιερουσαλημ φανερον, και ου δυναμεθα αρνεισθαι. 17 αλλ ινα μη επι πλειον διανεμηθη εισ τον λαον, απειλησωμεθα αυτοισ μηκετι λαλειν επι τω ονοματι τουτω μηδενι ανθρωπων.” 18 και καλεσαντεσ αυτουσ, παρηγγειλαν καθολου μη φθεγγεσθαι μηδε διδασκειν επι τω ονοματι του ι̅υ̅. 19 ο δε πετροσ και ιωαννησ αποκριθεντεσ ειπον προσ αυτουσ, “ει δικαιον εστιν ενωπιον του θ̅υ̅, υμων ακουειν μαλλον η του θ̅υ̅, κρινατε; 20 ου δυναμεθα γαρ ημεισ α ειδαμεν και ηκουσαμεν μη λαλειν.” 21 οι δε προσαπειλησαμενοι απελυσαν αυτουσ, μηδεν ευρισκοντεσ το πωσ κολασωνται αυτουσ, δια τον λαον, οτι παντεσ εδοξαζον τον θ̅ν̅ επι τω γεγονοτι; 22 ετων γαρ ην πλειονων τεσσερακοντα ο ανθρωποσ, εφ ον γεγονει το σημειον τουτο τησ ιασεωσ.
23 απολυθεντεσ δε, ηλθον προσ τουσ ιδιουσ, και απηγγειλαν οσα προσ αυτουσ οι αρχιερεισ και οι πρεσβυτεροι ειπαν. 24 οι δε ακουσαντεσ, ομοθυμαδον ηραν φωνην προσ τον θ̅ν̅ και ειπαν, “δεσποτα, συ ο ‘ποιησασ τον ουρανον, και την γην, και την θαλασσαν, και παντα τα εν αυτοισ’, 25 ο του πατροσ ημων, δια π̅ν̅σ̅ αγιου στοματοσ δαυειδ παιδοσ σου ειπων, ‘ινα τι εφρυαξαν εθνη, και λαοι εμελετησαν κενα? 26 παρεστησαν οι βασιλεισ τησ γησ και οι αρχοντεσ συνηχθησαν επι το αυτο κατα του κ̅υ̅, και κατα του χ̅υ̅ αυτου.’ 27 συνηχθησαν γαρ επ αληθειασ εν τη πολει ταυτη επι τον αγιον παιδα σου ι̅ν̅, ον εχρισασ, ηρωδησ τε και ποντιοσ πειλατοσ, συν εθνεσιν και λαοισ ισραηλ, 28 ποιησαι οσα η χειρ σου, και η βουλη σου προωρισεν γενεσθαι. 29 και τα νυν, κ̅ε̅, επιδε επι τασ απειλασ αυτων, και δοσ τοισ δουλοισ σου, μετα παρρησιασ πασησ λαλειν τον λογον σου, 30 εν τω την χειρα σου, εκτεινειν σε εισ ιασιν, και σημεια, και τερατα, γινεσθαι δια του ονοματοσ του αγιου παιδοσ σου, ι̅υ̅.” 31 και δεηθεντων αυτων, εσαλευθη ο τοποσ εν ω ησαν συνηγμενοι, και επλησθησαν απαντεσ του αγιου π̅ν̅σ̅, και ελαλουν τον λογον του θ̅υ̅ μετα παρρησιασ.
32 του δε πληθουσ των πιστευσαντων, ην καρδια και ψυχη μια, και ουδε εισ τι των υπαρχοντων αυτω ελεγεν ιδιον ειναι, αλλ ην αυτοισ παντα κοινα. 33 και δυναμει μεγαλη, απεδιδουν το μαρτυριον οι αποστολοι τησ αναστασεωσ του κ̅υ̅ ι̅υ̅, χαρισ τε μεγαλη ην επι παντασ αυτουσ. 34 ουδε γαρ ενδεησ τισ ην εν αυτοισ; οσοι γαρ κτητορεσ χωριων η οικιων υπηρχον, πωλουντεσ εφερον τασ τιμασ των πιπρασκομενων, 35 και ετιθουν παρα τουσ ποδασ των αποστολων; διεδιδετο δε εκαστω, καθοτι αν τισ χρειαν ειχεν. 36 ιωσηφ δε ο επικληθεισ βαρναβασ, απο των αποστολων, ο εστιν μεθερμηνευομενον, “υιοσ παρακλησεωσ”, λευειτησ, κυπριοσ τω γενει, 37 υπαρχοντοσ αυτω αγρου, πωλησασ ηνεγκεν το χρημα και εθηκεν παρα τουσ ποδασ των αποστολων.