1 και εν τω συνπληρουσθαι την ημεραν τησ πεντηκοστησ, ησαν παντεσ ομου επι το αυτο. 2 και εγενετο αφνω εκ του ουρανου ηχοσ, ωσπερ φερομενησ πνοησ βιαιασ, και επληρωσεν ολον τον οικον ου ησαν καθημενοι. 3 και ωφθησαν αυτοισ διαμεριζομεναι γλωσσαι ωσει πυροσ, και εκαθισεν εφ ενα εκαστον αυτων. 4 και επλησθησαν παντεσ π̅ν̅σ̅ αγιου, και ηρξαντο λαλειν ετεραισ γλωσσαισ, καθωσ το π̅ν̅α̅ εδιδου αποφθεγγεσθαι αυτοισ.
5 ησαν δε εν ιερουσαλημ κατοικουντεσ ιουδαιοι, ανδρεσ ευλαβεισ απο παντοσ εθνουσ των υπο τον ουρανον. 6 γενομενησ δε τησ φωνησ ταυτησ, συνηλθε το πληθοσ και συνεχυθη, οτι ηκουον εισ εκαστοσ τη ιδια διαλεκτω λαλουντων αυτων. 7 εξισταντο δε παντεσ και εθαυμαζον λεγοντεσ, “ουχ ιδου, απαντεσ ουτοι εισιν οι λαλουντεσ γαλιλαιοι? 8 και πωσ ημεισ ακουομεν εκαστοσ τη ιδια διαλεκτω ημων, εν η εγεννηθημεν? 9 παρθοι, και μηδοι, και ελαμειται, και οι κατοικουντεσ την μεσοποταμιαν, ιουδαιαν; τε και καππαδοκιαν, ποντον, και την ασιαν; 10 φρυγιαν, τε και παμφυλιαν, αιγυπτον, και τα μερη τησ λιβυησ τησ κατα κυρηνην, και οι επιδημουντεσ ρωμαιοι; 11 ιουδαιοι τε και προσηλυτοι, κρητεσ και αραβεσ ακουομεν λαλουντων αυτων, ταισ ημετεραισ γλωσσαισ, τα μεγαλεια του θ̅υ̅.” 12 εξισταντο δε παντεσ και διηπορουντο, αλλοσ προσ αλλον λεγοντεσ, “τι θελει τουτο ειναι?” 13 ετεροι δε διαχλευαζοντεσ ελεγον, οτι “γλευκουσ μεμεστωμενοι εισιν.”
14 σταθεισ δε ο πετροσ συν τοισ ενδεκα, επηρεν την φωνην αυτου και απεφθεγξατο αυτοισ: “ανδρεσ, ιουδαιοι, και οι κατοικουντεσ ιερουσαλημ παντεσ, τουτο υμιν γνωστον εστω και ενωτισασθε τα ρηματα μου. 15 ου γαρ ωσ υμεισ υπολαμβανετε, ουτοι μεθυουσιν, εστιν γαρ ωρα τριτη τησ ημερασ; 16 αλλα τουτο εστιν το ειρημενον δια του προφητου ιωηλ: 17 ‘και εσται εν ταισ εσχαταισ ημεραισ’, λεγει ο θ̅σ̅, ‘εκχεω απο του π̅ν̅σ̅ μου επι πασαν σαρκα; και προφητευσουσιν οι υιοι υμων, και αι θυγατερεσ υμων; και οι νεανισκοι υμων ορασεισ οψονται, και οι πρεσβυτεροι υμων ενυπνιοισ ενυπνιασθησονται; 18 και γε επι τουσ δουλουσ μου, και επι τασ δουλασ μου, εν ταισ ημεραισ εκειναισ εκχεω απο του π̅ν̅σ̅ μου, και προφητευσουσιν. 19 και δωσω τερατα εν τω ουρανω ανω, και σημεια επι τησ γησ κατω, αιμα, και πυρ, και ατμιδα καπνου. 20 ο ηλιοσ μεταστραφησεται εισ σκοτοσ και η σεληνη εισ αιμα, πριν η ελθειν ημεραν κ̅υ̅ την μεγαλην και επιφανη. 21 και εσται, πασ οσ αν επικαλεσηται το ονομα κ̅υ̅ σωθησεται.’
22 ανδρεσ, ισραηλειται, ακουσατε τουσ λογουσ τουτουσ: ι̅ν̅ τον ναζωραιον, ανδρα αποδεδειγμενον απο του θ̅υ̅ εισ υμασ δυναμεσι, και τερασι, και σημειοισ, οισ εποιησεν δι αυτου ο θ̅σ̅ εν μεσω υμων, καθωσ αυτοι οιδατε. 23 τουτον τη, ωρισμενη βουλη και προγνωσει του θ̅υ̅, εκδοτον δια χειροσ ανομων, προσπηξαντεσ ανειλατε. 24 ον ο θ̅σ̅ ανεστησεν, λυσασ τασ ωδινασ του θανατου, καθοτι ουκ ην δυνατον κρατεισθαι αυτον υπ αυτου. 25 δαυειδ γαρ λεγει εισ αυτον, ‘προορωμην τον κ̅ν̅ ενωπιον μου δια παντοσ, οτι εκ δεξιων μου εστιν, ινα μη σαλευθω. 26 δια τουτο ηυφρανθη η καρδια μου, και ηγαλλιασατο η γλωσσα μου; ετι δε και η σαρξ μου κατασκηνωσει επ ελπιδι; 27 οτι ουκ ενκαταλειψεισ την ψυχην μου εισ αδην, ουδε δωσεισ τον οσιον σου ιδειν διαφθοραν. 28 εγνωρισασ μοι οδουσ ζωησ; πληρωσεισ με ευφροσυνησ μετα του προσωπου σου.’
29 ανδρεσ, αδελφοι, εξον ειπειν μετα παρρησιασ προσ υμασ περι του πατριαρχου δαυειδ οτι και ετελευτησεν και εταφη, και το μνημα αυτου εστιν εν ημιν αχρι τησ ημερασ ταυτησ. 30 προφητησ ουν υπαρχων, και ειδωσ οτι ‘ορκω ωμοσεν αυτω ο θ̅σ̅’, ‘εκ καρπου τησ οσφυοσ αυτου, καθισαι επι τον θρονον αυτου’. 31 προιδων, ελαλησεν περι τησ αναστασεωσ του χ̅υ̅ οτι ‘ουτε ενκατελειφθη εισ αδην’, ουτε η σαρξ αυτου ‘ειδεν διαφθοραν’. 32 τουτον τον ι̅ν̅ ανεστησεν ο θ̅σ̅, ου παντεσ ημεισ εσμεν μαρτυρεσ. 33 τη δεξια ουν του θ̅υ̅ υψωθεισ, την τε επαγγελιαν του π̅ν̅σ̅ του αγιου, λαβων παρα του πατροσ, εξεχεεν τουτο ο υμεισ και βλεπετε και ακουετε. 34 ου γαρ δαυειδ ανεβη εισ τουσ ουρανουσ, λεγει δε αυτοσ, ‘ειπεν κ̅σ̅ τω κ̅ω̅ μου, “καθου εκ δεξιων μου, 35 εωσ αν θω τουσ εχθρουσ σου υποποδιον των ποδων σου.”’ 36 ασφαλωσ ουν γινωσκετω πασ οικοσ ισραηλ οτι και κ̅ν̅ αυτον και χ̅ν̅ εποιησεν ο θ̅σ̅, τουτον τον ι̅ν̅ ον υμεισ εσταυρωσατε.”
37 ακουσαντεσ δε κατενυγησαν την καρδιαν, ειπον τε προσ τον πετρον και τουσ λοιπουσ αποστολουσ, “τι ποιησωμεν, ανδρεσ, αδελφοι?” 38 πετροσ δε προσ αυτουσ, “μετανοησατε”, φησιν, “και βαπτισθητω εκαστοσ υμων επι τω ονοματι ι̅υ̅ χ̅υ̅, εισ αφεσιν των αμαρτιων υμων, και λημψεσθε την δωρεαν του αγιου π̅ν̅σ̅. 39 υμιν γαρ εστιν η επαγγελια, και τοισ τεκνοισ υμων, και πασι τοισ εισ μακραν, οσουσ αν προσκαλεσηται κ̅σ̅, ο θ̅σ̅ ημων.” 40 ετεροισ τε λογοισ πλειοσιν διεμαρτυρατο, και παρεκαλει αυτουσ λεγων, “σωθητε απο τησ γενεασ τησ σκολιασ ταυτησ.” 41 οι μεν ουν αποδεξαμενοι τον λογον αυτου εβαπτισθησαν; και προσετεθησαν εν τη ημερα εκεινη, ψυχαι ωσει τρισχιλιαι. 42 ησαν δε προσκαρτερουντεσ τη διδαχη των αποστολων, και τη κοινωνια, τη κλασει του αρτου, και ταισ προσευχαισ.
43 εγινετο δε παση ψυχη φοβοσ, πολλα τε τερατα και σημεια δια των αποστολων εγινετο. 44 παντεσ δε οι πιστευοντεσ ησαν επι το αυτο, και ειχον απαντα κοινα; 45 και τα κτηματα και τασ υπαρξεισ επιπρασκον, και διεμεριζον αυτα πασιν, καθοτι αν τισ χρειαν ειχεν. 46 καθ ημεραν τε προσκαρτερουντεσ ομοθυμαδον εν τω ιερω, κλωντεσ τε κατ οικον αρτον, μετελαμβανον τροφησ εν αγαλλιασει και αφελοτητι καρδιασ, 47 αινουντεσ τον θ̅ν̅ και εχοντεσ χαριν προσ ολον τον λαον. ο δε κ̅σ̅ προσετιθει τουσ σωζομενουσ καθ ημεραν.