1 τον μεν πρωτον λογον εποιησαμην περι παντων, ω θεοφιλε, ων ηρξατο ο ι̅σ̅ ποιειν τε και διδασκειν, 2 αχρι ησ ημερασ εντειλαμενοσ τοισ αποστολοισ δια π̅ν̅σ̅ αγιου, ουσ εξελεξατο, ανελημφθη; 3 οισ και παρεστησεν εαυτον ζωντα, μετα το παθειν αυτον, εν πολλοισ τεκμηριοισ δι ημερων τεσσερακοντα, οπτανομενοσ αυτοισ, και λεγων τα περι τησ βασιλειασ του θ̅υ̅. 4 και συναλιζομενοσ, παρηγγειλεν αυτοισ απο ιεροσολυμων, “μη χωριζεσθαι, αλλα περιμενειν την επαγγελιαν του πατροσ, ην ηκουσατε μου. 5 οτι ιωαννησ μεν εβαπτισεν υδατι; υμεισ δε εν π̅ν̅ι̅ βαπτισθησεσθε αγιω, ου μετα πολλασ ταυτασ ημερασ.”
6 οι μεν ουν συνελθοντεσ, ηρωτων αυτον λεγοντεσ, “κ̅ε̅, ει εν τω χρονω τουτω, αποκαθιστανεισ την βασιλειαν τω ισραηλ?” 7 ειπεν δε προσ αυτουσ, “ουχ υμων εστιν γνωναι χρονουσ η καιρουσ, ουσ ο πατηρ εθετο εν τη ιδια εξουσια. 8 αλλα λημψεσθε δυναμιν, επελθοντοσ του αγιου π̅ν̅σ̅ εφ υμασ, και εσεσθε μου μαρτυρεσ, εν τε ιερουσαλημ, και εν παση τη ιουδαια, και σαμαρεια, και εωσ εσχατου τησ γησ.” 9 και ταυτα ειπων, βλεποντων αυτων, επηρθη και νεφελη υπελαβεν αυτον απο των οφθαλμων αυτων. 10 και ωσ ατενιζοντεσ ησαν εισ τον ουρανον, πορευομενου αυτου, και ιδου ανδρεσ δυο παρειστηκεισαν αυτοισ εν εσθησεσι λευκαισ, 11 οι και ειπαν, “ανδρεσ, γαλιλαιοι, τι εστηκατε βλεποντεσ εισ τον ουρανον? ουτοσ ο ι̅σ̅ ο αναλημφθεισ αφ υμων εισ τον ουρανον, ουτωσ ελευσεται ον τροπον εθεασασθε αυτον πορευομενον εισ τον ουρανον.”
12 τοτε υπεστρεψαν εισ ιερουσαλημ απο ορουσ του καλουμενου ελαιωνοσ, ο εστιν εγγυσ ιερουσαλημ, σαββατου εχον οδον. 13 και οτε εισηλθον εισ το υπερωον, ανεβησαν ου ησαν καταμενοντεσ, ο τε πετροσ και ιωαννησ και ιακωβοσ και ανδρεασ, φιλιπποσ και θωμασ, βαρθολομαιοσ και μαθθαιοσ, ιακωβοσ αλφαιου και σιμων ο ζηλωτησ και ιουδασ ιακωβου. 14 ουτοι παντεσ ησαν προσκαρτερουντεσ ομοθυμαδον τη προσευχη, συν γυναιξιν και μαρια τη μητρι του ι̅υ̅, και συν τοισ αδελφοισ αυτου.
15 και εν ταισ ημεραισ ταυταισ, αναστασ πετροσ εν μεσω των αδελφων ειπεν (ην τε οχλοσ ονοματων επι το αυτο ωσ εκατον εικοσι), 16 “ανδρεσ, αδελφοι, εδει πληρωθηναι την γραφην, ην προειπε το π̅ν̅α̅ το αγιον δια στοματοσ δαυειδ περι ιουδα, του γενομενου οδηγου τοισ συλλαβουσιν ι̅ν̅; 17 οτι κατηριθμημενοσ ην εν ημιν, και ελαχεν τον κληρον τησ διακονιασ ταυτησ.” 18 (ουτοσ μεν ουν εκτησατο χωριον εκ μισθου τησ αδικιασ, και πρηνησ γενομενοσ, ελακησεν μεσοσ, και εξεχυθη παντα τα σπλαγχνα αυτου. 19 και γνωστον εγενετο πασι τοισ κατοικουσιν ιερουσαλημ, ωστε κληθηναι το χωριον εκεινο τη ιδια διαλεκτω αυτων, ακελδαμαχ, τουτ εστιν, “χωριον αιματοσ”.) 20 “γεγραπται γαρ εν βιβλω ψαλμων, ‘γενηθητω η επαυλισ αυτου ερημοσ, και μη εστω ο κατοικων εν αυτη’; και, ‘την επισκοπην αυτου, λαβετω ετεροσ.’ 21 δει ουν των συνελθοντων ημιν ανδρων, εν παντι χρονω ω εισηλθεν και εξηλθεν εφ ημασ ο κ̅σ̅ ι̅σ̅, 22 αρξαμενοσ απο του βαπτισματοσ ιωαννου εωσ τησ ημερασ ησ ανελημφθη αφ ημων, μαρτυρα τησ αναστασεωσ αυτου συν ημιν, γενεσθαι ενα τουτων.” 23 και εστησαν δυο, ιωσηφ τον καλουμενον βαρσαββαν, οσ επεκληθη ιουστοσ, και μαθθιαν. 24 και προσευξαμενοι, ειπαν, “συ κ̅ε̅, καρδιογνωστα παντων, αναδειξον ον εξελεξω εκ τουτων των δυο ενα, 25 λαβειν τον τοπον τησ διακονιασ ταυτησ και αποστολησ, αφ ησ παρεβη ιουδασ, πορευθηναι εισ τον τοπον τον ιδιον.” 26 και εδωκαν κληρουσ αυτοισ, και επεσεν ο κληροσ επι μαθθιαν, και συνκατεψηφισθη μετα των ενδεκα αποστολων.