1 ησαν δε εν αντιοχεια, κατα την ουσαν εκκλησιαν προφηται και διδασκαλοι: ο τε βαρναβασ, και συμεων ο καλουμενοσ νιγερ, και λουκιοσ ο κυρηναιοσ, μαναην τε ηρωδου του τετραρχου συντροφοσ, και σαυλοσ. 2 λειτουργουντων δε αυτων τω κ̅ω̅ και νηστευοντων, ειπεν το π̅ν̅α̅ το αγιον, “αφορισατε δη μοι τον βαρναβαν και σαυλον, εισ το εργον ο προσκεκλημαι αυτουσ.” 3 τοτε νηστευσαντεσ, και προσευξαμενοι, και επιθεντεσ τασ χειρασ αυτοισ, απελυσαν.
4 αυτοι μεν ουν εκπεμφθεντεσ υπο του αγιου π̅ν̅σ̅, κατηλθον εισ σελευκιαν, εκειθεν τε απεπλευσαν εισ κυπρον. 5 και γενομενοι εν σαλαμινι, κατηγγελλον τον λογον του θ̅υ̅ εν ταισ συναγωγαισ των ιουδαιων. ειχον δε και ιωαννην, υπηρετην. 6 διελθοντεσ δε ολην την νησον αχρι παφου, ευρον ανδρα, τινα μαγον ψευδοπροφητην ιουδαιον, ω ονομα βαριησουσ, 7 οσ ην συν τω ανθυπατω σεργιω παυλω, ανδρι συνετω. ουτοσ, προσκαλεσαμενοσ βαρναβαν και σαυλον, επεζητησεν ακουσαι τον λογον του θ̅υ̅. 8 ανθιστατο δε αυτοισ ελυμασ ο μαγοσ (ουτωσ γαρ μεθερμηνευεται το ονομα αυτου) ζητων διαστρεψαι τον ανθυπατον απο τησ πιστεωσ. 9 σαυλοσ δε, ο και παυλοσ, πλησθεισ π̅ν̅σ̅ αγιου, ατενισασ εισ αυτον 10 ειπεν, “ω πληρησ παντοσ δολου και πασησ ραδιουργιασ, υιε διαβολου, εχθρε πασησ δικαιοσυνησ, ου παυση διαστρεφων τασ οδουσ του κ̅υ̅ τασ ευθειασ? 11 και νυν ιδου, χειρ κ̅υ̅ επι σε, και εση τυφλοσ, μη βλεπων τον ηλιον αχρι καιρου.” παραχρημα δε επεσεν επ αυτον αχλυσ και σκοτοσ, και περιαγων εζητει χειραγωγουσ. 12 τοτε ιδων ο ανθυπατοσ το γεγονοσ, επιστευσεν εκπλησσομενοσ επι τη διδαχη του κ̅υ̅.
13 αναχθεντεσ δε απο τησ παφου οι περι, παυλον ηλθον εισ περγην τησ παμφυλιασ. ιωαννησ δε αποχωρησασ απ αυτων, υπεστρεψεν εισ ιεροσολυμα. 14 αυτοι δε, διελθοντεσ απο τησ περγησ, παρεγενοντο εισ αντιοχειαν την πισιδιαν, και ελθοντεσ εισ την συναγωγην τη ημερα των σαββατων, εκαθισαν. 15 μετα δε την αναγνωσιν του νομου και των προφητων, απεστειλαν οι αρχισυναγωγοι προσ αυτουσ λεγοντεσ, “ανδρεσ, αδελφοι, ει τισ εστιν εν υμιν λογοσ παρακλησεωσ προσ τον λαον, λεγετε.” 16 αναστασ δε παυλοσ, και κατασεισασ τη χειρι ειπεν, “ανδρεσ, ισραηλειται, και οι φοβουμενοι τον θ̅ν̅, ακουσατε. 17 ο θ̅σ̅ του λαου τουτου ισραηλ εξελεξατο τουσ πατερασ ημων, και τον λαον υψωσεν εν τη παροικια εν γη αιγυπτου, και μετα βραχιονοσ υψηλου, εξηγαγεν αυτουσ εξ αυτησ, 18 και ωσ τεσσερακονταετη χρονον ετροποφορησεν αυτουσ εν τη ερημω, 19 και καθελων εθνη επτα εν γη χανααν, κατεκληρονομησεν την γην αυτων 20 ωσ ετεσι τετρακοσιοισ και πεντηκοντα. και μετα ταυτα, εδωκεν κριτασ εωσ σαμουηλ προφητου. 21 κακειθεν ητησαντο βασιλεα, και εδωκεν αυτοισ ο θ̅σ̅ τον σαουλ, υιον κεισ, ανδρα εκ φυλησ βενιαμειν, ετη τεσσερακοντα. 22 και μεταστησασ αυτον, ηγειρεν τον δαυειδ αυτοισ εισ βασιλεα, ω και ειπεν μαρτυρησασ, ‘“ευρον δαυειδ” τον του ιεσσαι, “ανδρα κατα την καρδιαν μου”, οσ ποιησει παντα τα θεληματα μου.’ 23 τουτου ο θ̅σ̅ απο του σπερματοσ κατ επαγγελιαν, ηγαγεν τω ισραηλ σωτηρα, ι̅ν̅, 24 προκηρυξαντοσ ιωαννου προ προσωπου τησ εισοδου αυτου, βαπτισμα μετανοιασ παντι τω λαω ισραηλ. 25 ωσ δε επληρου ιωαννησ τον δρομον, ελεγεν, ‘τι εμε υπονοειτε ειναι? ουκ ειμι εγω, αλλ ιδου, ερχεται μετ εμε, ου ουκ ειμι αξιοσ το υποδημα των ποδων λυσαι.’
26 ανδρεσ, αδελφοι, υιοι γενουσ αβρααμ, και οι εν υμιν φοβουμενοι τον θ̅ν̅, ημιν ο λογοσ τησ σωτηριασ ταυτησ εξαπεσταλη. 27 οι γαρ κατοικουντεσ εν ιερουσαλημ και οι αρχοντεσ αυτων, τουτον αγνοησαντεσ και τασ φωνασ των προφητων, τασ κατα παν σαββατον αναγινωσκομενασ, κριναντεσ επληρωσαν. 28 και μηδεμιαν αιτιαν θανατου ευροντεσ, ητησαντο πειλατον αναιρεθηναι αυτον. 29 ωσ δε ετελεσαν παντα τα περι αυτου γεγραμμενα, καθελοντεσ απο του ξυλου, εθηκαν εισ μνημειον. 30 ο δε θ̅σ̅ ηγειρεν αυτον εκ νεκρων; 31 οσ ωφθη επι ημερασ πλειουσ τοισ συναναβασιν αυτω απο τησ γαλιλαιασ εισ ιερουσαλημ, οιτινεσ νυν εισιν μαρτυρεσ αυτου προσ τον λαον. 32 και ημεισ υμασ ευαγγελιζομεθα την προσ τουσ πατερασ επαγγελιαν γενομενην, 33 οτι ταυτην ο θ̅σ̅ εκπεπληρωκεν τοισ τεκνοισ ημων, αναστησασ ι̅ν̅; ωσ και εν τω ψαλμω γεγραπται τω δευτερω, ‘υιοσ μου ει συ, εγω σημερον γεγεννηκα σε.’ 34 οτι δε ανεστησεν αυτον εκ νεκρων, μηκετι μελλοντα υποστρεφειν εισ διαφθοραν, ουτωσ ειρηκεν, οτι ‘δωσω υμιν τα οσια δαυειδ τα πιστα.’ 35 διοτι και εν ετερω λεγει, ‘ου δωσεισ τον οσιον σου ιδειν διαφθοραν.’ 36 δαυειδ μεν γαρ ιδια γενεα υπηρετησασ τη του θ̅υ̅ βουλη, εκοιμηθη και προσετεθη προσ τουσ πατερασ αυτου, και ειδεν διαφθοραν. 37 ον δε ο θ̅σ̅ ηγειρεν ουκ ειδεν διαφθοραν. 38 γνωστον ουν εστω υμιν, ανδρεσ, αδελφοι, οτι δια τουτου, υμιν αφεσισ αμαρτιων καταγγελλεται, και απο παντων ων ουκ ηδυνηθητε εν νομω μωυσεωσ δικαιωθηναι, 39 εν τουτω πασ ο πιστευων δικαιουται. 40 βλεπετε ουν, μη επελθη το ειρημενον εν τοισ προφηταισ: 41 ‘ιδετε, οι καταφρονηται, και θαυμασατε και αφανισθητε, οτι εργον εργαζομαι εγω εν ταισ ημεραισ υμων, εργον ο ου μη πιστευσητε, εαν τισ εκδιηγηται υμιν.’”
42 εξιοντων δε, αυτων παρεκαλουν εισ το μεταξυ σαββατον λαληθηναι αυτοισ τα ρηματα ταυτα. 43 λυθεισησ δε τησ συναγωγησ, ηκολουθησαν πολλοι των ιουδαιων και των σεβομενων προσηλυτων τω παυλω και τω βαρναβα, οιτινεσ προσλαλουντεσ αυτοισ, επειθον αυτουσ προσμενειν τη χαριτι του θ̅υ̅.
44 τω δε ερχομενω σαββατω, σχεδον πασα η πολισ συνηχθη ακουσαι τον λογον του κ̅υ̅. 45 ιδοντεσ δε οι ιουδαιοι τουσ οχλουσ, επλησθησαν ζηλου και αντελεγον τοισ υπο παυλου λαλουμενοισ βλασφημουντεσ. 46 παρρησιασαμενοι τε, ο παυλοσ και ο βαρναβασ ειπαν, “υμιν ην αναγκαιον πρωτον λαληθηναι τον λογον του θ̅υ̅; επειδη απωθεισθε αυτον, και ουκ αξιουσ κρινετε εαυτουσ τησ αιωνιου ζωησ, ιδου, στρεφομεθα εισ τα εθνη. 47 ουτωσ γαρ εντεταλται ημιν ο κ̅σ̅, ‘τεθεικα σε εισ φωσ εθνων, του ειναι σε εισ σωτηριαν εωσ εσχατου τησ γησ.’” 48 ακουοντα δε τα εθνη, εχαιρον και εδοξαζον τον λογον του κ̅υ̅, και επιστευσαν οσοι ησαν τεταγμενοι εισ ζωην αιωνιον. 49 διεφερετο δε ο λογοσ του κ̅υ̅ δι ολησ τησ χωρασ. 50 οι δε ιουδαιοι παρωτρυναν τασ σεβομενασ γυναικασ τασ ευσχημονασ, και τουσ πρωτουσ τησ πολεωσ, και επηγειραν διωγμον επι τον παυλον και βαρναβαν, και εξεβαλον αυτουσ απο των οριων αυτων. 51 οι δε, εκτιναξαμενοι τον κονιορτον των ποδων επ αυτουσ, ηλθον εισ ικονιον. 52 οι δε μαθηται επληρουντο χαρασ και π̅ν̅σ̅ αγιου.