1 κατ εκεινον δε τον καιρον, επεβαλεν ηρωδησ ο βασιλευσ τασ χειρασ κακωσαι τινασ των απο τησ εκκλησιασ. 2 ανειλεν δε ιακωβον, τον αδελφον ιωαννου, μαχαιρη. 3 ιδων δε οτι αρεστον εστιν τοισ ιουδαιοισ, προσεθετο συνλαβειν και πετρον, ησαν δε ημεραι των αζυμων, 4 ον και πιασασ, εθετο εισ φυλακην, παραδουσ τεσσαρσιν τετραδιοισ στρατιωτων φυλασσειν αυτον, βουλομενοσ μετα το πασχα αναγαγειν αυτον τω λαω. 5 ο μεν ουν πετροσ ετηρειτο εν τη φυλακη; προσευχη δε ην εκτενωσ γινομενη υπο τησ εκκλησιασ προσ τον θ̅ν̅ περι αυτου.
6 οτε δε ημελλεν προαγαγειν αυτον ο ηρωδησ τη νυκτι εκεινη, ην ο πετροσ κοιμωμενοσ μεταξυ δυο στρατιωτων, δεδεμενοσ αλυσεσιν δυσιν, φυλακεσ τε προ τησ θυρασ ετηρουν την φυλακην. 7 και ιδου, αγγελοσ κ̅υ̅ επεστη, και φωσ ελαμψεν εν τω οικηματι. παταξασ δε την πλευραν του πετρου, ηγειρεν αυτον λεγων, “αναστα εν ταχει.” και εξεπεσαν αυτου αι αλυσεισ εκ των χειρων. 8 ειπεν δε ο αγγελοσ προσ αυτον, “ζωσαι και υποδησαι τα σανδαλια σου.” εποιησεν δε ουτωσ. και λεγει αυτω, “περιβαλου το ιματιον σου, και ακολουθει μοι.” 9 και εξελθων ηκολουθει, και ουκ ηδει οτι αληθεσ εστιν το γινομενον δια του αγγελου; εδοκει δε οραμα βλεπειν. 10 διελθοντεσ δε πρωτην φυλακην και δευτεραν, ηλθαν επι την πυλην την σιδηραν, την φερουσαν εισ την πολιν, ητισ αυτοματη ηνοιγη αυτοισ; και εξελθοντεσ προηλθον ρυμην μιαν, και ευθεωσ απεστη ο αγγελοσ απ αυτου. 11 και ο πετροσ εν εαυτω γενομενοσ ειπεν, “νυν οιδα αληθωσ οτι εξαπεστειλεν ο κ̅σ̅ τον αγγελον αυτου, και εξειλατο με εκ χειροσ ηρωδου και πασησ τησ προσδοκιασ του λαου των ιουδαιων.”
12 συνιδων τε, ηλθεν επι την οικιαν τησ μαριασ, τησ μητροσ ιωαννου, του επικαλουμενου μαρκου, ου ησαν ικανοι συνηθροισμενοι και προσευχομενοι. 13 κρουσαντοσ δε αυτου την θυραν του πυλωνοσ, προσηλθε παιδισκη υπακουσαι, ονοματι ροδη. 14 και επιγνουσα την φωνην του πετρου, απο τησ χαρασ ουκ ηνοιξεν τον πυλωνα, εισδραμουσα δε απηγγειλεν εσταναι τον πετρον προ του πυλωνοσ. 15 οι δε προσ αυτην ειπαν, “μαινη!” η δε διισχυριζετο ουτωσ εχειν. οι δε ελεγον, “ο αγγελοσ εστιν αυτου.” 16 ο δε πετροσ επεμενεν κρουων, ανοιξαντεσ δε ειδαν αυτον, και εξεστησαν. 17 κατασεισασ δε αυτοισ τη χειρι σιγαν, διηγησατο πωσ ο κ̅σ̅ αυτον εξηγαγεν εκ τησ φυλακησ; ειπεν τε, “απαγγειλατε ιακωβω και τοισ αδελφοισ ταυτα.” και εξελθων, επορευθη εισ ετερον τοπον.
18 γενομενησ δε ημερασ, ην ταραχοσ ουκ ολιγοσ εν τοισ στρατιωταισ, τι αρα ο πετροσ εγενετο. 19 ηρωδησ δε επιζητησασ αυτον και μη ευρων, ανακρινασ τουσ φυλακασ, εκελευσεν απαχθηναι; και κατελθων απο τησ ιουδαιασ εισ καισαρειαν, διετριβεν.
20 ην δε θυμομαχων τυριοισ και σιδωνιοισ; ομοθυμαδον δε παρησαν προσ αυτον, και πεισαντεσ βλαστον, τον επι του κοιτωνοσ του βασιλεωσ, ητουντο ειρηνην, δια το τρεφεσθαι αυτων την χωραν απο τησ βασιλικησ. 21 τακτη δε ημερα, ο ηρωδησ, ενδυσαμενοσ εσθητα βασιλικην, και καθισασ επι του βηματοσ, εδημηγορει προσ αυτουσ. 22 ο δε δημοσ επεφωνει, “θ̅υ̅ φωνη, και ουκ ανθρωπου!” 23 παραχρημα δε επαταξεν αυτον αγγελοσ κ̅υ̅, ανθ ων ουκ εδωκεν την δοξαν τω θ̅ω̅, και γενομενοσ σκωληκοβρωτοσ, εξεψυξεν.
24 ο δε λογοσ του θ̅υ̅ ηυξανεν και επληθυνετο. 25 βαρναβασ δε και σαυλοσ υπεστρεψαν εισ ιερουσαλημ, πληρωσαντεσ την διακονιαν, συνπαραλαβοντεσ ιωαννην, τον επικληθεντα μαρκον.