1 ηκουσαν δε οι αποστολοι και οι αδελφοι οι οντεσ κατα την ιουδαιαν οτι και τα εθνη εδεξαντο τον λογον του θ̅υ̅. 2 οτε δε ανεβη πετροσ εισ ιερουσαλημ, διεκρινοντο προσ αυτον οι εκ περιτομησ 3 λεγοντεσ οτι εισηλθεν προσ ανδρασ, ακροβυστιαν εχοντασ, και συνεφαγεν αυτοισ. 4 αρξαμενοσ δε πετροσ εξετιθετο αυτοισ καθεξησ λεγων, 5 “εγω ημην εν πολει ιοππη προσευχομενοσ, και ειδον εν εκστασει οραμα, καταβαινον σκευοσ τι ωσ οθονην μεγαλην, τεσσαρσιν αρχαισ καθιεμενην εκ του ουρανου, και ηλθεν αχρι εμου; 6 εισ ην ατενισασ κατενοουν, και ειδον τα τετραποδα τησ γησ, και τα θηρια, και τα ερπετα, και τα πετεινα του ουρανου. 7 ηκουσα δε και φωνησ λεγουσησ μοι, ‘αναστασ, πετρε, θυσον και φαγε.’ 8 ειπον δε, ‘μηδαμωσ, κ̅ε̅, οτι κοινον η ακαθαρτον ουδεποτε εισηλθεν εισ το στομα μου.’ 9 απεκριθη δε φωνη εκ δευτερου εκ του ουρανου, ‘α ο θ̅σ̅ εκαθαρισεν, συ μη κοινου.’ 10 τουτο δε εγενετο επι τρισ, και ανεσπασθη παλιν απαντα εισ τον ουρανον. 11 και ιδου, εξαυτησ τρεισ ανδρεσ επεστησαν επι την οικιαν εν η ημεν, απεσταλμενοι απο καισαρειασ προσ με. 12 ειπεν δε το π̅ν̅α̅ μοι, συνελθειν αυτοισ, μηδεν διακριναντα. ηλθον δε συν εμοι και οι εξ αδελφοι ουτοι, και εισηλθομεν εισ τον οικον του ανδροσ. 13 απηγγειλεν δε ημιν πωσ ειδεν τον αγγελον εν τω οικω αυτου, σταθεντα και ειποντα, ‘αποστειλον εισ ιοππην και μεταπεμψαι σιμωνα, τον επικαλουμενον πετρον, 14 οσ λαλησει ρηματα προσ σε, εν οισ σωθηση συ και πασ ο οικοσ σου.’ 15 εν δε τω αρξασθαι με λαλειν, επεπεσεν το π̅ν̅α̅ το αγιον επ αυτουσ, ωσπερ και εφ ημασ εν αρχη. 16 εμνησθην δε του ρηματοσ του κ̅υ̅, ωσ ελεγεν, ‘ιωαννησ μεν εβαπτισεν υδατι, υμεισ δε βαπτισθησεσθε εν π̅ν̅ι̅ αγιω.’ 17 ει ουν την ισην δωρεαν εδωκεν αυτοισ ο θ̅σ̅, ωσ και ημιν πιστευσασιν επι τον κ̅ν̅ ι̅ν̅ χ̅ν̅, εγω τισ ημην δυνατοσ κωλυσαι τον θ̅ν̅?” 18 ακουσαντεσ δε ταυτα, ησυχασαν και εδοξασαν τον θ̅ν̅ λεγοντεσ, “αρα και τοισ εθνεσιν ο θ̅σ̅ την μετανοιαν εισ ζωην εδωκεν.”
19 οι μεν ουν διασπαρεντεσ απο τησ θλιψεωσ τησ γενομενησ επι στεφανω, διηλθον εωσ φοινικησ, και κυπρου, και αντιοχειασ, μηδενι λαλουντεσ τον λογον ει μη μονον ιουδαιοισ. 20 ησαν δε τινεσ εξ αυτων ανδρεσ, κυπριοι και κυρηναιοι, οιτινεσ ελθοντεσ εισ αντιοχειαν, ελαλουν και προσ τουσ ελληνιστασ, ευαγγελιζομενοι τον κ̅ν̅ ι̅ν̅. 21 και ην χειρ κ̅υ̅ μετ αυτων; πολυσ τε αριθμοσ ο πιστευσασ, επεστρεψεν επι τον κ̅ν̅. 22 ηκουσθη δε ο λογοσ εισ τα ωτα τησ εκκλησιασ τησ ουσησ εν ιερουσαλημ περι αυτων; και εξαπεστειλαν βαρναβαν εωσ αντιοχειασ; 23 οσ παραγενομενοσ, και ιδων την χαριν την του θ̅υ̅, εχαρη και παρεκαλει παντασ τη προθεσει τησ καρδιασ προσμενειν τω κ̅ω̅, 24 οτι ην ανηρ αγαθοσ, και πληρησ π̅ν̅σ̅ αγιου και πιστεωσ. και προσετεθη οχλοσ ικανοσ τω κ̅ω̅. 25 εξηλθεν δε εισ ταρσον αναζητησαι σαυλον, 26 και ευρων ηγαγεν εισ αντιοχειαν. εγενετο δε αυτοισ και ενιαυτον ολον συναχθηναι εν τη εκκλησια, και διδαξαι οχλον ικανον; χρηματισαι τε πρωτωσ εν αντιοχεια τουσ μαθητασ, χριστιανουσ.
27 εν ταυταισ δε ταισ ημεραισ, κατηλθον απο ιεροσολυμων προφηται εισ αντιοχειαν. 28 αναστασ δε εισ εξ αυτων ονοματι αγαβοσ, εσημανεν δια του π̅ν̅σ̅, λιμον μεγαλην μελλειν εσεσθαι εφ ολην την οικουμενην; ητισ εγενετο επι κλαυδιου. 29 των δε μαθητων καθωσ ευπορειτο τισ, ωρισαν εκαστοσ αυτων εισ διακονιαν πεμψαι τοισ κατοικουσιν εν τη ιουδαια αδελφοισ; 30 ο και εποιησαν, αποστειλαντεσ προσ τουσ πρεσβυτερουσ δια χειροσ βαρναβα και σαυλου.