1 συνεργουντεσ δε και, παρακαλουμεν μη εισ κενον την χαριν του θ̅υ̅ δεξασθαι υμασ. 2 λεγει γαρ, “καιρω δεκτω επηκουσα σου, και εν ημερα σωτηριασ εβοηθησα σοι.” ιδου, νυν “καιροσ ευπροσδεκτοσ”; ιδου, νυν “ημερα σωτηριασ”. 3 μηδεμιαν εν μηδενι διδοντεσ προσκοπην, ινα μη μωμηθη η διακονια. 4 αλλ εν παντι συνισταντεσ εαυτουσ ωσ θ̅υ̅ διακονοι: εν υπομονη πολλη, εν θλιψεσιν, εν αναγκαισ, εν στενοχωριαισ, 5 εν πληγαισ, εν φυλακαισ, εν ακαταστασιαισ, εν κοποισ, εν αγρυπνιαισ, εν νηστειαισ; 6 εν αγνοτητι, εν γνωσει, εν μακροθυμια, εν χρηστοτητι, εν π̅ν̅ι̅ αγιω, εν αγαπη ανυποκριτω, 7 εν λογω αληθειασ, εν δυναμει θ̅υ̅; δια των οπλων τησ δικαιοσυνησ των δεξιων και αριστερων, 8 δια δοξησ και ατιμιασ, δια δυσφημιασ και ευφημιασ; ωσ πλανοι και αληθεισ, 9 ωσ αγνοουμενοι και επιγινωσκομενοι, ωσ αποθνησκοντεσ και ιδου, ζωμεν, ωσ παιδευομενοι και μη θανατουμενοι, 10 ωσ λυπουμενοι αει δε χαιροντεσ, ωσ πτωχοι πολλουσ δε πλουτιζοντεσ, ωσ μηδεν εχοντεσ και παντα κατεχοντεσ.
11 το στομα ημων ανεωγεν προσ υμασ, κορινθιοι, η καρδια ημων πεπλατυνται. 12 ου στενοχωρεισθε εν ημιν, στενοχωρεισθε δε εν τοισ σπλαγχνοισ υμων; 13 την δε αυτην αντιμισθιαν (ωσ τεκνοισ λεγω) πλατυνθητε και υμεισ.
14 μη γινεσθε ετεροζυγουντεσ απιστοισ; τισ γαρ μετοχη δικαιοσυνη και ανομια, η τισ κοινωνια φωτι προσ σκοτοσ? 15 τισ δε συμφωνησισ χ̅υ̅ προσ βελιαρ, η τισ μερισ πιστω μετα απιστου? 16 τισ δε συνκαταθεσισ ναω θ̅υ̅ μετα ειδωλων? ημεισ γαρ ναοσ θ̅υ̅ εσμεν ζωντοσ; καθωσ ειπεν ο θ̅σ̅, οτι “ενοικησω εν αυτοισ”, και “ενπεριπατησω, και εσομαι αυτων θ̅σ̅, και αυτοι εσονται μου λαοσ.” 17 “διο εξελθατε εκ μεσου αυτων και αφορισθητε”, λεγει κ̅σ̅, “και ακαθαρτου μη απτεσθε”; “καγω εισδεξομαι υμασ”. 18 “και εσομαι υμιν εισ πατερα, και υμεισ εσεσθε μοι εισ υιουσ και θυγατερασ”, λεγει κ̅σ̅ παντοκρατωρ.