1 οιδαμεν γαρ οτι εαν η επιγειοσ ημων οικια του σκηνουσ καταλυθη, οικοδομην εκ θ̅υ̅ εχομεν, οικιαν αχειροποιητον αιωνιον εν τοισ ουρανοισ. 2 και γαρ εν τουτω στεναζομεν, το οικητηριον ημων το εξ ουρανου επενδυσασθαι επιποθουντεσ. 3 ει γε και ενδυσαμενοι, ου γυμνοι ευρεθησομεθα. 4 και γαρ οι οντεσ εν τω σκηνει, στεναζομεν, βαρουμενοι εφ ω ου θελομεν εκδυσασθαι, αλλ επενδυσασθαι, ινα καταποθη το θνητον υπο τησ ζωησ. 5 ο δε κατεργασαμενοσ ημασ εισ αυτο τουτο θ̅σ̅, ο δουσ ημιν τον αρραβωνα του π̅ν̅σ̅.
6 θαρρουντεσ ουν παντοτε, και ειδοτεσ οτι ενδημουντεσ εν τω σωματι, εκδημουμεν απο του κ̅υ̅; 7 δια πιστεωσ γαρ περιπατουμεν, ου δια ειδουσ. 8 θαρρουμεν δε και ευδοκουμεν μαλλον εκδημησαι εκ του σωματοσ και ενδημησαι προσ τον κ̅ν̅. 9 διο και φιλοτιμουμεθα, ειτε ενδημουντεσ ειτε εκδημουντεσ, ευαρεστοι αυτω ειναι. 10 τουσ γαρ παντασ ημασ φανερωθηναι δει, εμπροσθεν του βηματοσ του χ̅υ̅, ινα κομισηται εκαστοσ τα δια του σωματοσ, προσ α επραξεν, ειτε αγαθον ειτε κακον.
11 ειδοτεσ ουν τον φοβον του κ̅υ̅, ανθρωπουσ πειθομεν, θ̅ω̅ δε πεφανερωμεθα; ελπιζω δε και εν ταισ συνειδησεσιν υμων πεφανερωσθαι. 12 ου παλιν εαυτουσ συνιστανομεν υμιν, αλλα αφορμην διδοντεσ υμιν καυχηματοσ υπερ ημων, ινα εχητε προσ τουσ εν προσωπω καυχωμενουσ, και μη εν καρδια. 13 ειτε γαρ εξεστημεν, θ̅ω̅; ειτε σωφρονουμεν, υμιν. 14 η γαρ αγαπη του χ̅υ̅ συνεχει ημασ, κριναντασ τουτο, οτι εισ υπερ παντων απεθανεν, αρα οι παντεσ απεθανον. 15 και υπερ παντων απεθανεν, ινα οι ζωντεσ, μηκετι εαυτοισ ζωσιν, αλλα τω υπερ αυτων αποθανοντι και εγερθεντι.
16 ωστε ημεισ απο του νυν ουδενα οιδαμεν κατα σαρκα. ει και εγνωκαμεν κατα σαρκα χ̅ν̅, αλλα νυν ουκετι γινωσκομεν. 17 ωστε ει τισ εν χ̅ω̅, καινη κτισισ; τα αρχαια παρηλθεν, ιδου, γεγονεν καινα. 18 τα δε παντα εκ του θ̅υ̅, του καταλλαξαντοσ ημασ εαυτω δια χ̅υ̅, και δοντοσ ημιν την διακονιαν τησ καταλλαγησ, 19 ωσ οτι θ̅σ̅ ην εν χ̅ω̅ κοσμον καταλλασσων εαυτω, μη λογιζομενοσ αυτοισ τα παραπτωματα αυτων, και θεμενοσ εν ημιν τον λογον τησ καταλλαγησ. 20 υπερ χ̅υ̅ ουν πρεσβευομεν, ωσ του θ̅υ̅ παρακαλουντοσ δι ημων; δεομεθα υπερ χ̅υ̅, καταλλαγητε τω θ̅ω̅. 21 τον μη γνοντα αμαρτιαν, υπερ ημων αμαρτιαν εποιησεν, ινα ημεισ γενωμεθα δικαιοσυνη θ̅υ̅ εν αυτω.