5 ει δε τισ λελυπηκεν, ουκ εμε λελυπηκεν, αλλα απο μερουσ, ινα μη επιβαρω παντασ υμασ. 6 ικανον τω τοιουτω η επιτιμια αυτη, η υπο των πλειονων, 7 ωστε τουναντιον μαλλον υμασ χαρισασθαι και παρακαλεσαι, μη πωσ τη περισσοτερα λυπη, καταποθη ο τοιουτοσ. 8 διο παρακαλω υμασ, κυρωσαι εισ αυτον αγαπην. 9 εισ τουτο γαρ και εγραψα, ινα γνω την δοκιμην υμων, ει εισ παντα υπηκοοι εστε. 10 ω δε τι χαριζεσθε, καγω; και γαρ εγω ο κεχαρισμαι, ει τι κεχαρισμαι, δι υμασ εν προσωπω χ̅υ̅, 11 ινα μη πλεονεκτηθωμεν υπο του σατανα, ου γαρ αυτου τα νοηματα αγνοουμεν.
12 ελθων δε εισ την τρωαδα εισ το ευαγγελιον του χ̅υ̅, και θυρασ μοι ανεωγμενησ εν κ̅ω̅, 13 ουκ εσχηκα ανεσιν τω πνευματι μου, τω μη ευρειν με τιτον τον αδελφον μου, αλλα αποταξαμενοσ αυτοισ, εξηλθον εισ μακεδονιαν.
14 τω δε θ̅ω̅ χαρισ, τω παντοτε θριαμβευοντι ημασ εν τω χ̅ω̅, και την οσμην τησ γνωσεωσ αυτου, φανερουντι δι ημων εν παντι τοπω. 15 οτι χ̅υ̅ ευωδια εσμεν τω θ̅ω̅, εν τοισ σωζομενοισ και εν τοισ απολλυμενοισ; 16 οισ μεν οσμη εκ θανατου εισ θανατον, οισ δε οσμη εκ ζωησ εισ ζωην. και προσ ταυτα τισ ικανοσ? 17 ου γαρ εσμεν ωσ οι πολλοι καπηλευοντεσ τον λογον του θ̅υ̅, αλλ ωσ εξ ειλικρινειασ, αλλ ωσ εκ θ̅υ̅, κατεναντι θ̅υ̅ εν χ̅ω̅ λαλουμεν.