1 αυτοσ δε εγω, παυλοσ, παρακαλω υμασ δια τησ πραυτητοσ και επιεικειασ του χ̅υ̅, οσ κατα προσωπον μεν ταπεινοσ εν υμιν, απων δε θαρρω εισ υμασ. 2 δεομαι δε το μη, παρων θαρρησαι τη πεποιθησει η λογιζομαι, τολμησαι επι τινασ τουσ λογιζομενουσ ημασ, ωσ κατα σαρκα περιπατουντασ. 3 εν σαρκι γαρ περιπατουντεσ, ου κατα σαρκα στρατευομεθα. 4 τα γαρ οπλα τησ στρατειασ ημων ου σαρκικα, αλλα δυνατα τω θ̅ω̅ προσ καθαιρεσιν οχυρωματων, λογισμουσ καθαιρουντεσ, 5 και παν υψωμα επαιρομενον κατα τησ γνωσεωσ του θ̅υ̅, και αιχμαλωτιζοντεσ παν νοημα εισ την υπακοην του χ̅υ̅; 6 και εν ετοιμω εχοντεσ εκδικησαι πασαν παρακοην, οταν πληρωθη υμων η υπακοη.
7 τα κατα προσωπον βλεπετε. ει τισ πεποιθεν εαυτω χ̅υ̅ ειναι, τουτο λογιζεσθω παλιν εφ εαυτου, οτι καθωσ αυτοσ χ̅υ̅, ουτωσ και ημεισ. 8 εαν τε γαρ περισσοτερον τι καυχησωμαι περι τησ εξουσιασ ημων, ησ εδωκεν ο κ̅σ̅ εισ οικοδομην και ουκ εισ καθαιρεσιν υμων, ουκ αισχυνθησομαι, 9 ινα μη δοξω ωσ αν εκφοβειν υμασ δια των επιστολων. 10 οτι, “αι επιστολαι μεν”, φησιν, “βαρειαι και ισχυραι, η δε παρουσια του σωματοσ ασθενησ, και ο λογοσ εξουθενημενοσ.” 11 τουτο λογιζεσθω ο τοιουτοσ, οτι οιοι εσμεν τω λογω δι επιστολων αποντεσ, τοιουτοι και παροντεσ τω εργω.
12 ου γαρ τολμωμεν ενκριναι η συνκριναι εαυτουσ, τισιν των εαυτουσ συνιστανοντων; αλλα αυτοι εν εαυτοισ, εαυτουσ μετρουντεσ και συνκρινοντεσ εαυτουσ εαυτοισ, ου συνιασιν. 13 ημεισ δε ουκ εισ τα αμετρα καυχησομεθα, αλλα κατα το μετρον του κανονοσ, ου εμερισεν ημιν ο θ̅σ̅ μετρου, εφικεσθαι αχρι και υμων. 14 ου γαρ ωσ μη εφικνουμενοι εισ υμασ, υπερεκτεινομεν εαυτουσ, αχρι γαρ και υμων εφθασαμεν εν τω ευαγγελιω του χ̅υ̅; 15 ουκ εισ τα αμετρα καυχωμενοι εν αλλοτριοισ κοποισ, ελπιδα δε εχοντεσ, αυξανομενησ τησ πιστεωσ υμων, εν υμιν μεγαλυνθηναι κατα τον κανονα ημων εισ περισσειαν, 16 εισ τα υπερεκεινα υμων ευαγγελισασθαι, ουκ εν αλλοτριω κανονι εισ τα ετοιμα καυχησασθαι. 17 ο δε καυχωμενοσ, εν κ̅ω̅ καυχασθω. 18 ου γαρ ο εαυτον συνιστανων, εκεινοσ εστιν δοκιμοσ, αλλα ον ο κ̅σ̅ συνιστησιν.