1 περι μεν γαρ τησ διακονιασ τησ εισ τουσ αγιουσ, περισσον μοι εστιν το γραφειν υμιν. 2 οιδα γαρ την προθυμιαν υμων, ην υπερ υμων καυχωμαι μακεδοσιν, οτι αχαια παρεσκευασται απο περυσι, και το υμων ζηλοσ ηρεθισε τουσ πλειονασ. 3 επεμψα δε τουσ αδελφουσ, ινα μη το καυχημα ημων, το υπερ υμων, κενωθη εν τω μερει τουτω, ινα καθωσ ελεγον, παρεσκευασμενοι ητε. 4 μη πωσ εαν ελθωσιν συν εμοι μακεδονεσ, και ευρωσιν υμασ απαρασκευαστουσ, καταισχυνθωμεν ημεισ, ινα μη λεγωμεν υμεισ, εν τη υποστασει ταυτη. 5 αναγκαιον ουν ηγησαμην παρακαλεσαι τουσ αδελφουσ, ινα προελθωσιν εισ υμασ και προκαταρτισωσι την προεπηγγελμενην ευλογιαν υμων, ταυτην ετοιμην ειναι ουτωσ ωσ ευλογιαν, και μη ωσ πλεονεξιαν.
6 τουτο δε: ο σπειρων φειδομενωσ, φειδομενωσ και θερισει; και ο σπειρων επ ευλογιαισ, επ ευλογιαισ και θερισει. 7 εκαστοσ καθωσ προηρηται τη καρδια, μη εκ λυπησ η εξ αναγκησ, ιλαρον γαρ δοτην αγαπα ο θ̅σ̅. 8 δυνατει δε ο θ̅σ̅ πασαν χαριν περισσευσαι εισ υμασ, ινα εν παντι παντοτε πασαν αυταρκειαν εχοντεσ, περισσευητε εισ παν εργον αγαθον. 9 καθωσ γεγραπται, “εσκορπισεν, εδωκεν τοισ πενησιν, η δικαιοσυνη αυτου μενει εισ τον αιωνα.” 10 ο δε επιχορηγων σπορον τω σπειροντι, και αρτον εισ βρωσιν, χορηγησει και πληθυνει τον σπορον υμων, και αυξησει τα γενηματα τησ δικαιοσυνησ υμων; 11 εν παντι πλουτιζομενοι εισ πασαν απλοτητα, ητισ κατεργαζεται δι ημων, ευχαριστιαν τω θ̅ω̅; 12 οτι η διακονια τησ λειτουργιασ ταυτησ, ου μονον εστιν προσαναπληρουσα τα υστερηματα των αγιων, αλλα και περισσευουσα δια πολλων ευχαριστιων τω θ̅ω̅; 13 δια τησ δοκιμησ τησ διακονιασ ταυτησ, δοξαζοντεσ τον θ̅ν̅ επι τη υποταγη τησ ομολογιασ υμων εισ το ευαγγελιον του χ̅υ̅, και απλοτητι τησ κοινωνιασ εισ αυτουσ και εισ παντασ; 14 και αυτων δεησει υπερ υμων, επιποθουντων υμασ, δια την υπερβαλλουσαν χαριν του θ̅υ̅ εφ υμιν. 15 χαρισ τω θ̅ω̅ επι τη ανεκδιηγητω αυτου δωρεα!