1 αγαπητοι, μη παντι πνευματι πιστευετε, αλλα δοκιμαζετε τα πνευματα, ει εκ του θ̅υ̅ εστιν, οτι πολλοι ψευδοπροφηται εξεληλυθασιν εισ τον κοσμον. 2 εν τουτω γινωσκετε το π̅ν̅α̅ του θ̅υ̅: παν πνευμα ο ομολογει ι̅ν̅ χ̅ν̅ εν σαρκι εληλυθοτα, εκ του θ̅υ̅ εστιν, 3 και παν πνευμα ο μη ομολογει τον ι̅ν̅, εκ του θ̅υ̅ ουκ εστιν. και τουτο εστιν το του αντιχριστου, ο ακηκοατε οτι ερχεται, και νυν εν τω κοσμω εστιν ηδη. 4 υμεισ εκ του θ̅υ̅ εστε, τεκνια, και νενικηκατε αυτουσ, οτι μειζων εστιν ο εν υμιν, η ο εν τω κοσμω. 5 αυτοι εκ του κοσμου εισιν; δια τουτο εκ του κοσμου λαλουσιν, και ο κοσμοσ αυτων ακουει. 6 ημεισ εκ του θ̅υ̅ εσμεν. ο γινωσκων τον θ̅ν̅, ακουει ημων; οσ ουκ εστιν εκ του θ̅υ̅, ουκ ακουει ημων. εκ τουτου γινωσκομεν το πνευμα τησ αληθειασ και το πνευμα τησ πλανησ.
7 αγαπητοι, αγαπωμεν αλληλουσ, οτι η αγαπη εκ του θ̅υ̅ εστιν, και πασ ο αγαπων, εκ του θ̅υ̅ γεγεννηται, και γινωσκει τον θ̅ν̅. 8 ο μη αγαπων, ουκ εγνω τον θ̅ν̅, οτι ο θ̅σ̅ αγαπη εστιν. 9 εν τουτω εφανερωθη η αγαπη του θ̅υ̅ εν ημιν, οτι τον υιον αυτου, τον μονογενη, απεσταλκεν ο θ̅σ̅ εισ τον κοσμον, ινα ζησωμεν δι αυτου. 10 εν τουτω εστιν η αγαπη, ουχ οτι ημεισ ηγαπηκαμεν τον θ̅ν̅, αλλ οτι αυτοσ ηγαπησεν ημασ, και απεστειλεν τον υιον αυτου, ιλασμον περι των αμαρτιων ημων. 11 αγαπητοι, ει ουτωσ ο θ̅σ̅ ηγαπησεν ημασ, και ημεισ οφειλομεν αλληλουσ αγαπαν. 12 θ̅ν̅ ουδεισ πωποτε τεθεαται, εαν αγαπωμεν αλληλουσ, ο θ̅σ̅ εν ημιν μενει, και η αγαπη αυτου τετελειωμενη εν ημιν εστιν.
13 εν τουτω γινωσκομεν, οτι εν αυτω μενομεν, και αυτοσ εν ημιν, οτι εκ του π̅ν̅σ̅ αυτου δεδωκεν ημιν. 14 και ημεισ τεθεαμεθα και μαρτυρουμεν οτι ο πατηρ απεσταλκεν τον υιον, σωτηρα του κοσμου. 15 οσ εαν ομολογηση οτι ι̅σ̅ εστιν ο υιοσ του θ̅υ̅, ο θ̅σ̅ εν αυτω μενει, και αυτοσ εν τω θ̅ω̅. 16 και ημεισ εγνωκαμεν και πεπιστευκαμεν την αγαπην ην εχει ο θ̅σ̅ εν ημιν.
ο θ̅σ̅ αγαπη εστιν, και ο μενων εν τη αγαπη, εν τω θ̅ω̅ μενει, και ο θ̅σ̅ εν αυτω μενει. 17 εν τουτω τετελειωται η αγαπη μεθ ημων, ινα παρρησιαν εχωμεν εν τη ημερα τησ κρισεωσ, οτι καθωσ εκεινοσ εστιν, και ημεισ εσμεν εν τω κοσμω τουτω. 18 φοβοσ ουκ εστιν εν τη αγαπη, αλλ η τελεια αγαπη εξω βαλλει τον φοβον, οτι ο φοβοσ κολασιν εχει, ο δε φοβουμενοσ, ου τετελειωται εν τη αγαπη. 19 ημεισ αγαπωμεν, οτι αυτοσ πρωτοσ ηγαπησεν ημασ. 20 εαν τισ ειπη, οτι “αγαπω τον θ̅ν̅”, και τον αδελφον αυτου μιση, ψευστησ εστιν; ο γαρ μη αγαπων τον αδελφον αυτου, ον εωρακεν, τον θ̅ν̅, ον ουχ εωρακεν, ου δυναται αγαπαν. 21 και ταυτην την εντολην εχομεν απ αυτου, ινα ο αγαπων τον θ̅ν̅, αγαπα και τον αδελφον αυτου.