1 πασ ο πιστευων οτι ι̅σ̅ εστιν ο χ̅σ̅, εκ του θ̅υ̅ γεγεννηται, και πασ ο αγαπων τον γεννησαντα, αγαπα και τον γεγεννημενον εξ αυτου. 2 εν τουτω γινωσκομεν οτι αγαπωμεν τα τεκνα του θ̅υ̅: οταν τον θ̅ν̅ αγαπωμεν, και τασ εντολασ αυτου τηρωμεν. 3 αυτη γαρ εστιν η αγαπη του θ̅υ̅, ινα τασ εντολασ αυτου τηρωμεν; και αι εντολαι αυτου βαρειαι ουκ εισιν, 4 οτι παν το γεγεννημενον εκ του θ̅υ̅, νικα τον κοσμον. και αυτη εστιν η νικη η νικησασα τον κοσμον η πιστισ ημων. 5 τισ εστιν δε ο νικων τον κοσμον, ει μη ο πιστευων οτι ι̅σ̅ εστιν ο υιοσ του θ̅υ̅?
6 ουτοσ εστιν ο ελθων δι υδατοσ και αιματοσ, ι̅σ̅ χ̅σ̅; ουκ εν τω υδατι μονον, αλλ εν τω υδατι και εν τω αιματι. και το π̅ν̅α̅ εστιν το μαρτυρουν, οτι το π̅ν̅α̅ εστιν η αληθεια. 7 οτι τρεισ εισιν οι μαρτυρουντεσ: 8 το π̅ν̅α̅, και το υδωρ, και το αιμα; και οι τρεισ εισ το εν εισιν. 9 ει την μαρτυριαν των ανθρωπων λαμβανομεν, η μαρτυρια του θ̅υ̅ μειζων εστιν; οτι αυτη εστιν η μαρτυρια του θ̅υ̅, οτι μεμαρτυρηκεν περι του υιου αυτου. 10 ο πιστευων εισ τον υιον του θ̅υ̅, εχει την μαρτυριαν εν αυτω; ο μη πιστευων τω θ̅ω̅, ψευστην πεποιηκεν αυτον, οτι ου πεπιστευκεν εισ την μαρτυριαν ην μεμαρτυρηκεν ο θ̅σ̅ περι του υιου αυτου. 11 και αυτη εστιν η μαρτυρια: οτι ζωην αιωνιον εδωκεν ημιν ο θ̅σ̅, και αυτη η ζωη εν τω υιω αυτου εστιν. 12 ο εχων τον υιον, εχει την ζωην; ο μη εχων τον υιον του θ̅υ̅, την ζωην ουκ εχει.
13 ταυτα εγραψα υμιν, ινα ειδητε οτι ζωην εχετε αιωνιον, τοισ πιστευουσιν εισ το ονομα του υιου του θ̅υ̅. 14 και αυτη εστιν η παρρησια ην εχομεν προσ αυτον: οτι εαν τι αιτωμεθα κατα το θελημα αυτου, ακουει ημων. 15 και εαν οιδαμεν οτι ακουει ημων, ο αν αιτωμεθα, οιδαμεν οτι εχομεν τα αιτηματα α ητηκαμεν απ αυτου. 16 εαν τισ ιδη τον αδελφον αυτου αμαρτανοντα αμαρτιαν μη προσ θανατον, αιτησει και δωσει αυτω ζωην, τοισ αμαρτανουσιν μη προσ θανατον. εστιν αμαρτια προσ θανατον; ου περι εκεινησ λεγω ινα ερωτηση. 17 πασα αδικια αμαρτια εστιν, και εστιν αμαρτια ου προσ θανατον.
18 οιδαμεν οτι πασ ο γεγεννημενοσ εκ του θ̅υ̅ ουχ αμαρτανει, αλλ ο γεννηθεισ εκ του θ̅υ̅ τηρει εαυτον και ο πονηροσ ουχ απτεται αυτου. 19 οιδαμεν οτι εκ του θ̅υ̅ εσμεν, και ο κοσμοσ ολοσ εν τω πονηρω κειται. 20 οιδαμεν δε οτι ο υιοσ του θ̅υ̅ ηκει, και δεδωκεν ημιν διανοιαν, ινα γινωσκωμεν τον αληθινον; και εσμεν εν τω αληθινω, εν τω υιω αυτου, ι̅υ̅ χ̅ω̅. ουτοσ εστιν ο αληθινοσ θ̅σ̅ και ζωη αιωνιοσ.
21 τεκνια, φυλαξατε εαυτα απο των ειδωλων.