4 πασ ο ποιων την αμαρτιαν, και την ανομιαν ποιει, και η αμαρτια εστιν η ανομια. 5 και οιδατε οτι εκεινοσ εφανερωθη, ινα τασ αμαρτιασ αρη, και αμαρτια εν αυτω ουκ εστιν. 6 πασ ο εν αυτω μενων ουχ αμαρτανει, πασ ο αμαρτανων ουχ εωρακεν αυτον, ουδε εγνωκεν αυτον. 7 τεκνια, μηδεισ πλανατω υμασ; ο ποιων την δικαιοσυνην, δικαιοσ εστιν, καθωσ εκεινοσ δικαιοσ εστιν. 8 ο ποιων την αμαρτιαν, εκ του διαβολου εστιν, οτι απ αρχησ ο διαβολοσ αμαρτανει. εισ τουτο εφανερωθη ο υιοσ του θ̅υ̅, ινα λυση τα εργα του διαβολου. 9 πασ ο γεγεννημενοσ εκ του θ̅υ̅, αμαρτιαν ου ποιει, οτι σπερμα αυτου εν αυτω μενει, και ου δυναται αμαρτανειν, οτι εκ του θ̅υ̅ γεγεννηται. 10 εν τουτω φανερα εστιν τα τεκνα του θ̅υ̅, και τα τεκνα του διαβολου: πασ ο μη ποιων δικαιοσυνην, ουκ εστιν εκ του θ̅υ̅, και ο μη αγαπων τον αδελφον αυτου.
11 οτι αυτη εστιν η αγγελια ην ηκουσατε απ αρχησ, ινα αγαπωμεν αλληλουσ; 12 ου καθωσ καιν εκ του πονηρου ην, και εσφαξεν τον αδελφον αυτου; και χαριν τινοσ εσφαξεν αυτον? οτι τα εργα αυτου πονηρα ην, τα δε του αδελφου αυτου, δικαια. 13 μη θαυμαζετε, αδελφοι, ει μισει υμασ ο κοσμοσ. 14 ημεισ οιδαμεν οτι μεταβεβηκαμεν εκ του θανατου εισ την ζωην, οτι αγαπωμεν τουσ αδελφουσ. ο μη αγαπων, μενει εν τω θανατω. 15 πασ ο μισων τον αδελφον αυτου, ανθρωποκτονοσ εστιν, και οιδατε οτι πασ ανθρωποκτονοσ ουκ εχει ζωην αιωνιον εν αυτω μενουσαν. 16 εν τουτω εγνωκαμεν την αγαπην, οτι εκεινοσ υπερ ημων την ψυχην αυτου εθηκεν; και ημεισ οφειλομεν υπερ των αδελφων, τασ ψυχασ θειναι. 17 οσ δ αν εχη τον βιον του κοσμου, και θεωρη τον αδελφον αυτου χρειαν εχοντα, και κλειση τα σπλαγχνα αυτου απ αυτου, πωσ η αγαπη του θ̅υ̅ μενει εν αυτω?
18 τεκνια, μη αγαπωμεν λογω, μηδε τη γλωσση, αλλα εν εργω και αληθεια. 19 εν τουτω γνωσομεθα οτι εκ τησ αληθειασ εσμεν, και εμπροσθεν αυτου πεισομεν τασ καρδιασ ημων, 20 οτι εαν καταγινωσκη ημων η καρδια, οτι μειζων εστιν ο θ̅σ̅ τησ καρδιασ ημων, και γινωσκει παντα. 21 αγαπητοι, εαν η καρδια μη καταγινωσκη, παρρησιαν εχομεν προσ τον θ̅ν̅, 22 και ο εαν αιτωμεν, λαμβανομεν απ αυτου, οτι τασ εντολασ αυτου τηρουμεν, και τα αρεστα ενωπιον αυτου ποιουμεν. 23 και αυτη εστιν η εντολη αυτου, ινα πιστευσωμεν τω ονοματι του υιου αυτου, ι̅υ̅ χ̅υ̅, και αγαπωμεν αλληλουσ, καθωσ εδωκεν εντολην ημιν. 24 και ο τηρων τασ εντολασ αυτου, εν αυτω μενει, και αυτοσ εν αυτω. και εν τουτω γινωσκομεν οτι μενει εν ημιν, εκ του π̅ν̅σ̅ ου ημιν εδωκεν.