1 και ειδον, και ιδου, το αρνιον εστοσ επι το οροσ σιων, και μετ αυτου εκατον τεσσερακοντα τεσσαρεσ χιλιαδεσ εχουσαι το ονομα αυτου, και το ονομα του πατροσ αυτου, γεγραμμενον επι των μετωπων αυτων. 2 και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου, ωσ φωνην υδατων πολλων, και ωσ φωνην βροντησ μεγαλησ, και η φωνη ην ηκουσα ωσ κιθαρωδων κιθαριζοντων εν ταισ κιθαραισ αυτων. 3 και αδουσιν ωδην καινην ενωπιον του θρονου, και ενωπιον των τεσσαρων ζωων, και των πρεσβυτερων. και ουδεισ εδυνατο μαθειν την ωδην, ει μη αι εκατον τεσσερακοντα τεσσαρεσ χιλιαδεσ, οι ηγορασμενοι απο τησ γησ. 4 ουτοι εισιν οι μετα γυναικων ουκ εμολυνθησαν, παρθενοι γαρ εισιν. ουτοι οι ακολουθουντεσ τω αρνιω οπου αν υπαγει. ουτοι ηγορασθησαν απο των ανθρωπων απαρχη τω θ̅ω̅ και τω αρνιω, 5 και εν τω στοματι αυτων ουχ ευρεθη ψευδοσ, αμωμοι γαρ εισιν.
6 και ειδον αλλον αγγελον πετομενον εν μεσουρανηματι, εχοντα ευαγγελιον αιωνιον ευαγγελισαι επι τουσ καθημενουσ επι τησ γησ, και επι παν εθνοσ, και φυλην, και γλωσσαν, και λαον; 7 λεγων εν φωνη μεγαλη, “φοβηθητε τον θ̅ν̅, και δοτε αυτω δοξαν, οτι ηλθεν η ωρα τησ κρισεωσ αυτου, και προσκυνησατε τω ποιησαντι τον ουρανον, και την γην, και θαλασσαν, και πηγασ υδατων.”
8 και αλλοσ δευτεροσ ηκολουθησεν λεγων, “επεσεν, επεσεν, βαβυλων η μεγαλη, η εκ του οινου του θυμου τησ πορνειασ αυτησ, πεποτικεν παντα τα εθνη.”
9 και αλλοσ αγγελοσ τριτοσ ηκολουθησεν αυτοισ, λεγων εν φωνη μεγαλη, “ει τισ προσκυνει το θηριον και την εικονα αυτου, και λαμβανει χαραγμα επι του μετωπου αυτου, η επι την χειρα αυτου, 10 και αυτοσ πιεται εκ του οινου του θυμου του θ̅υ̅, του κεκερασμενου ακρατου εν τω ποτηριω τησ οργησ αυτου, και βασανισθησεται εν πυρι και θειω ενωπιον αγγελων αγιων και ενωπιον του αρνιου. 11 και ο καπνοσ του βασανισμου αυτων εισ αιωνασ αιωνων αναβαινει, και ουκ εχουσιν αναπαυσιν, ημερασ και νυκτοσ, οι προσκυνουντεσ το θηριον και την εικονα αυτου, και ει τισ λαμβανει το χαραγμα του ονοματοσ αυτου.”
12 ωδε η υπομονη των αγιων εστιν, οι τηρουντεσ τασ εντολασ του θ̅υ̅, και την πιστιν ι̅υ̅.
13 και ηκουσα φωνησ εκ του ουρανου λεγουσησ, “γραψον, ‘μακαριοι οι νεκροι οι εν κ̅ω̅ αποθνησκοντεσ απ αρτι.’” “ναι”, λεγει το π̅ν̅α̅, “ινα αναπαησονται εκ των κοπων αυτων, τα γαρ εργα αυτων ακολουθει μετ αυτων.”
14 και ειδον, και “ιδου, νεφελη λευκη, και επι την νεφελην καθημενον ομοιον υιον ανθρωπου”, εχων επι τησ κεφαλησ αυτου στεφανον χρυσουν, και εν τη χειρι αυτου δρεπανον οξυ. 15 και αλλοσ αγγελοσ εξηλθεν εκ του ναου, κραζων εν φωνη μεγαλη τω καθημενω επι τησ νεφελησ, “πεμψον το δρεπανον σου και θερισον, οτι ηλθεν η ωρα θερισαι, οτι εξηρανθη ο θερισμοσ τησ γησ.” 16 και εβαλεν ο καθημενοσ επι τησ νεφελησ το δρεπανον αυτου επι την γην, και εθερισθη η γη.
17 και αλλοσ αγγελοσ εξηλθεν εκ του ναου του εν τω ουρανω, εχων και αυτοσ δρεπανον οξυ. 18 και αλλοσ αγγελοσ εκ του θυσιαστηριου, ο εχων εξουσιαν επι του πυροσ, και εφωνησεν φωνη μεγαλη τω εχοντι το δρεπανον το οξυ λεγων, “πεμψον σου το δρεπανον το οξυ, και τρυγησον τουσ βοτρυασ τησ αμπελου τησ γησ, οτι ηκμασαν αι σταφυλαι αυτησ.” 19 και εβαλεν ο αγγελοσ το δρεπανον αυτου εισ την γην, και ετρυγησεν την αμπελον τησ γησ, και εβαλεν εισ την ληνον του θυμου του θ̅υ̅ τον μεγαν. 20 και επατηθη η ληνοσ εξωθεν τησ πολεωσ, και εξηλθεν αιμα εκ τησ ληνου, αχρι των χαλινων των ιππων απο σταδιων χιλιων εξακοσιων.