1 και ειδον αλλο σημειον εν τω ουρανω, μεγα και θαυμαστον, αγγελουσ επτα εχοντασ πληγασ επτα τασ εσχατασ, οτι εν αυταισ ετελεσθη ο θυμοσ του θ̅υ̅.
2 και ειδον ωσ θαλασσαν υαλινην μεμιγμενην πυρι, και τουσ νικωντασ εκ του θηριου, και εκ τησ εικονοσ αυτου, και εκ του αριθμου του ονοματοσ αυτου, εστωτασ επι την θαλασσαν την υαλινην, εχοντασ κιθαρασ του θ̅υ̅. 3 και αδουσιν την ωδην μωυσεωσ, του δουλου του θ̅υ̅, και την ωδην του αρνιου λεγοντεσ, “μεγαλα και θαυμαστα τα εργα σου, κ̅ε̅ ο θ̅σ̅ ο παντοκρατωρ! δικαιαι και αληθιναι αι οδοι σου, ο βασιλευσ των αιωνων. 4 τισ ου μη φοβηθη, κ̅ε̅, και δοξασει το ονομα σου, οτι μονοσ οσιοσ? ‘οτι παντα τα εθνη ηξουσιν και προσκυνησουσιν ενωπιον σου’, οτι τα δικαιωματα σου εφανερωθησαν.”
5 και μετα ταυτα ειδον, και ηνοιγη ο ναοσ τησ σκηνησ του μαρτυριου εν τω ουρανω, 6 και εξηλθον οι επτα αγγελοι οι εχοντεσ τασ επτα πληγασ εκ του ναου, ενδεδυμενοι λιθον καθαρον λαμπρον, και περιεζωσμενοι περι τα στηθη ζωνασ χρυσασ. 7 και εν εκ των τεσσαρων ζωων εδωκεν τοισ επτα αγγελοισ επτα φιαλασ χρυσασ, γεμουσασ του θυμου του θ̅υ̅, του ζωντοσ εισ τουσ αιωνασ των αιωνων. 8 και εγεμισθη ο ναοσ καπνου εκ τησ δοξησ του θ̅υ̅, και εκ τησ δυναμεωσ αυτου, και ουδεισ εδυνατο εισελθειν εισ τον ναον, αχρι τελεσθωσιν αι επτα πληγαι των επτα αγγελων.