1 τι ουν το περισσον του ιουδαιου, η τισ η ωφελια τησ περιτομησ? 2 πολυ κατα παντα τροπον. πρωτον μεν γαρ οτι επιστευθησαν τα λογια του θ̅υ̅. 3 τι γαρ ει ηπιστησαν τινεσ? μη η απιστια αυτων, την πιστιν του θ̅υ̅ καταργησει? 4 μη γενοιτο! γινεσθω δε ο θ̅σ̅ αληθησ, πασ δε ανθρωποσ ψευστησ, καθωσ γεγραπται, “οπωσ αν δικαιωθησ εν τοισ λογοισ σου, και νικησεισ εν τω κρινεσθαι σε.” 5 ει δε η αδικια ημων, θ̅υ̅ δικαιοσυνην συνιστησιν, τι ερουμεν? μη αδικοσ ο θ̅σ̅, ο επιφερων την οργην? (κατα ανθρωπον λεγω.) 6 μη γενοιτο! επει πωσ κρινει ο θ̅σ̅ τον κοσμον? 7 ει δε η αληθεια του θ̅υ̅ εν τω εμω ψευσματι επερισσευσεν εισ την δοξαν αυτου, τι ετι καγω ωσ αμαρτωλοσ κρινομαι? 8 και μη καθωσ βλασφημουμεθα, και καθωσ φασιν τινεσ ημασ λεγειν, οτι “ποιησωμεν τα κακα, ινα ελθη τα αγαθα?” ων το κριμα ενδικον εστιν.
9 τι ουν? προεχομεθα? ου παντωσ; προητιασαμεθα γαρ, ιουδαιουσ τε και ελληνασ, παντασ υφ αμαρτιαν ειναι. 10 καθωσ γεγραπται, οτι “ουκ εστιν δικαιοσ, ουδε εισ; 11 ουκ εστιν ο συνιων; ουκ εστιν ο εκζητων τον θ̅ν̅. 12 παντεσ εξεκλιναν, αμα ηχρεωθησαν; ουκ εστιν ποιων χρηστοτητα, ουκ εστιν εωσ ενοσ.” 13 “ταφοσ ανεωγμενοσ ο λαρυγξ αυτων; ταισ γλωσσαισ αυτων εδολιουσαν”; “ιοσ ασπιδων υπο τα χειλη αυτων”; 14 “ων το στομα αρασ και πικριασ γεμει”; 15 “οξεισ οι ποδεσ αυτων, εκχεαι αιμα 16 συντριμμα και ταλαιπωρια εν ταισ οδοισ αυτων; 17 και οδον ειρηνησ ουκ εγνωσαν.” 18 “ουκ εστιν φοβοσ θ̅υ̅ απεναντι των οφθαλμων αυτων.”
19 οιδαμεν δε οτι οσα ο νομοσ λεγει, τοισ εν τω νομω λαλει, ινα παν στομα φραγη, και υποδικοσ γενηται πασ ο κοσμοσ τω θ̅ω̅. 20 διοτι εξ εργων νομου, ου δικαιωθησεται πασα σαρξ ενωπιον αυτου; δια γαρ νομου επιγνωσισ αμαρτιασ.
21 νυνι δε χωρισ νομου, δικαιοσυνη θ̅υ̅ πεφανερωται, μαρτυρουμενη υπο του νομου και των προφητων; 22 δικαιοσυνη δε θ̅υ̅ δια πιστεωσ ι̅υ̅ χ̅υ̅, εισ παντασ τουσ πιστευοντασ; ου γαρ εστιν διαστολη. 23 παντεσ γαρ ημαρτον και υστερουνται τησ δοξησ του θ̅υ̅, 24 δικαιουμενοι δωρεαν τη αυτου χαριτι, δια τησ απολυτρωσεωσ τησ εν χ̅ω̅ ι̅υ̅; 25 ον προεθετο ο θ̅σ̅ ιλαστηριον, δια πιστεωσ εν τω αυτου αιματι, εισ ενδειξιν τησ δικαιοσυνησ αυτου, δια την παρεσιν των προγεγονοτων αμαρτηματων 26 εν τη ανοχη του θ̅υ̅, προσ την ενδειξιν τησ δικαιοσυνησ αυτου εν τω νυν καιρω, εισ το ειναι αυτον δικαιον και δικαιουντα τον εκ πιστεωσ ι̅υ̅.
27 που ουν η καυχησισ? εξεκλεισθη. δια ποιου νομου? των εργων? ουχι, αλλα δια νομου πιστεωσ. 28 λογιζομεθα γαρ δικαιουσθαι πιστει ανθρωπον, χωρισ εργων νομου. 29 η ιουδαιων ο θ̅σ̅ μονον? ουχι και εθνων? ναι, και εθνων, 30 ειπερ εισ ο θ̅σ̅, οσ δικαιωσει περιτομην εκ πιστεωσ, και ακροβυστιαν δια τησ πιστεωσ. 31 νομον ουν καταργουμεν δια τησ πιστεωσ? μη γενοιτο! αλλα νομον ιστανομεν.