1 παρακαλω ουν υμασ, αδελφοι, δια των οικτιρμων του θ̅υ̅, παραστησαι τα σωματα υμων θυσιαν ζωσαν, αγιαν, ευαρεστον, τω θ̅ω̅, την λογικην λατρειαν υμων. 2 και μη συνσχηματιζεσθε τω αιωνι τουτω, αλλα μεταμορφουσθε τη ανακαινωσει του νοοσ, εισ το δοκιμαζειν υμασ, τι το θελημα του θ̅υ̅, το αγαθον, και ευαρεστον, και τελειον.
3 λεγω γαρ δια τησ χαριτοσ τησ δοθεισησ μοι, παντι τω οντι εν υμιν, μη υπερφρονειν παρ ο δει φρονειν, αλλα φρονειν εισ το σωφρονειν, εκαστω ωσ ο θ̅σ̅ εμερισεν μετρον πιστεωσ. 4 καθαπερ γαρ εν ενι σωματι, πολλα μελη εχομεν, τα δε μελη παντα ου την αυτην εχει πραξιν, 5 ουτωσ οι πολλοι, εν σωμα εσμεν εν χ̅ω̅, το δε καθ εισ αλληλων μελη. 6 εχοντεσ δε χαρισματα κατα την χαριν την δοθεισαν ημιν διαφορα: ειτε προφητειαν, κατα την αναλογιαν τησ πιστεωσ; 7 ειτε διακονιαν, εν τη διακονια; ειτε ο διδασκων, εν τη διδασκαλια; 8 ειτε ο παρακαλων, εν τη παρακλησει; ο μεταδιδουσ, εν απλοτητι; ο προισταμενοσ, εν σπουδη; ο ελεων, εν ιλαροτητι.
9 η αγαπη ανυποκριτοσ; αποστυγουντεσ το πονηρον, κολλωμενοι τω αγαθω, 10 τη φιλαδελφια εισ αλληλουσ φιλοστοργοι; τη τιμη αλληλουσ προηγουμενοι, 11 τη σπουδη μη οκνηροι, τω πνευματι ζεοντεσ, τω κ̅ω̅ δουλευοντεσ; 12 τη ελπιδι χαιροντεσ, τη θλιψει υπομενοντεσ, τη προσευχη προσκαρτερουντεσ, 13 ταισ χρειαισ των αγιων κοινωνουντεσ, την φιλοξενιαν διωκοντεσ. 14 ευλογειτε τουσ διωκοντασ, ευλογειτε και μη καταρασθε. 15 χαιρειν μετα χαιροντων, κλαιειν μετα κλαιοντων. 16 το αυτο εισ αλληλουσ φρονουντεσ, μη τα υψηλα φρονουντεσ, αλλα τοισ ταπεινοισ συναπαγομενοι. μη γινεσθε φρονιμοι παρ εαυτοισ. 17 μηδενι κακον αντι κακου αποδιδοντεσ, προνοουμενοι καλα ενωπιον παντων ανθρωπων. 18 ει δυνατον το εξ υμων, μετα παντων ανθρωπων ειρηνευοντεσ. 19 μη εαυτουσ εκδικουντεσ, αγαπητοι, αλλα δοτε τοπον τη οργη, γεγραπται γαρ, “εμοι εκδικησισ; εγω ανταποδωσω”, λεγει κ̅σ̅. 20 “αλλα εαν πεινα ο εχθροσ σου, ψωμιζε αυτον; εαν διψα, ποτιζε αυτον; τουτο γαρ ποιων, ανθρακασ πυροσ σωρευσεισ επι την κεφαλην αυτου.” 21 μη νικω υπο του κακου, αλλα νικα εν τω αγαθω το κακον.